Wat ben ik?

#17

Het is maandag, lekker rustig. Ik heb lekker uitgeslapen en zit nu samen met Wolfje aan tafel. 'Hoe heet je dan als jongen?' vraag ik aan hem. Wolfje. gromt hij naar mij. Ik knik en eet mijn botehammen verder op, terwijl Wolfje lekker zijn vlees opsmikkelt.

We hebben nog even gepraat en nu gaat Wolfje in zijn menselijke vorm transformeren. Ik ben erg benieuwd en kijk nieuwsgierig naar hem. Ik zie dat hij transformeerd en wow....

Ik kijk met grote ogen en mijn mond open naar hem en hij zwaait even voor mijn ogen. 'Zila?' zegt hij met zijn leuke jongensstem. 'Ja, ja, ik ben er.' zeg ik en schud mijn hoofd even. Ik herinner me aan de woorden van Zander tijdens het gala, hij zei dat mijn prins voor me stond toen Mason voor me stond, maar als ik beter had gekeken, dan is...

'Jij bent mijn prins.' zeg ik opeens hardop en dan houd ik mijn handen voor mijn mond. Wolfje komt dichter naar me toe en houdt mijn heupen vast. We kijken elkaar diep in de ogen aan en dan kijkt hij heel even naar mijn lippen. Ik glimlach en sla mijn armen om zijn nek. Hij houdt het niet meer en begint me te kussen. Het is maar voor even en dan stoppen we. 'Ik ben je soulmate, was vanaf je geboorte bij je en dat zal ik altijd blijven. Wat je alleen niet weet, is dat we vanaf onze geboorte bij elkaar hoorde en daarom heb je ook altijd die ring om.' zegt hij en pakt mijn hand. Ik zie opeens dat ik een gouden ring om heb, die heb ik altijd gedragen op de basisschool. Ik draag hem niet naar de middelbare omdat ik dacht dat het gestolen zou worden. Ik kijk er gefacineerd naar en denk bij mezelf dat ik het nu altijd ga dragen.

'Waarom kom je dan niet met me mee naar school volgend schooljaar?' vraag ik. Wolfje kijkt me verbaasd aan. 'Is dat wel een slim idee?' vraagt hij. 'Tuurlijk, we hebben nog 13 weken en dan ga ik je alles leren.' zeg ik. Hij knikt en pakt me weer bij mijn heupen vast. 'Doe je het dan rustig aan bij de jongens?' vraagt hij grinnikend. 'Tuurlijk.' zeg ik giechelend en we knuffelen elkaar zacht.

'Goed opgelet.' hoor ik Zander zijn stem. Ik blijf met Wolfje knuffelen en draai mijn hoofd even. 'Maar ik moet nu wel Wolfje de mensen dingen leren, ookal heeft hij er veel van gezien, hij hoort sommige dingen te leren en te accepteren. Zoals... mijn vrienden en vriendinnen, vooral mijn vrienden.' zeg ik en giechel een beetje op het einde van mijn zin. 'Komt wel goed.' zegt hij hees en ik giechel even. 'Jullie gaan het goed doen als helden.' zegt Zander. Van schrik laat ik Wolfje los en draai ik me in een ruk om. Ik kijk Zander verbaasd aan en hij kijkt neutraal. 'Als wat!' schreeuw ik naar hem en hij wankelt even. 'Als helden, jullie hebben allebei een bepaalde kracht om zo het onheil te verslaan. De baas van het onheil is trouwens een bekende.' zegt Zander. 'De vader van Mason.' fluister ik en Zander knikt. 'Maar, hoezo was Mason vervloekt?' vraag ik. 'Hij wou zich niet bij het onheil aansluiten en doordat zijn vader hem heeft vervloekt, heeft die dat destijds wel gedaan. Hij was de enige die nog vervloekt was. De rest is niet meer vervloekt.' zegt Zander en ik knik.

'Mason? Kun je alsjeblieft van het dak komen?' zeg ik giechelend en ik voel dat hij even verbaasd is. Dan springt hij naast me neer en ik kijk hem grijnzend aan. 'Ik merk en zie alles, onthoud dat.' zeg ik en loop terug naar Wolfje. 'Je wolf is je mate, dat had ik echt niet verwacht.' zegt Mason en Wolfje pakt me beet en knuffelt me. Ik knuffel zachtjes terug. 'Jullie zijn wel schattig samen.' zegt Zander en ik knik. 'Wedden als we volgend jaar weer naar school gaan, dat Tina weer...' 'Ik ken Wolfje, hij is de enigste die ik het meest vertrouw. Hij blijft bij me, no matter what. En als het moet, gaat hij Tina plagen dat hij en ik een stelletje zijn, wat hij met plezier doet.' zeg ik lachend en Wolfje grijnst even. Mason lacht ook even.