Wat ben ik?

#22

'Mason, laat haar nou met rust.' hoor ik Wolfje zacht sissen. 'Als ze nu niet wakker word hebben wij wel een groot probleem.' sist Mason zacht terug. 'Wat? Waarom?' vraagt Wolfje zacht maar geschrokken. 'Iemand wil haar spreken en hij ziet er niet vriendelijk uit...' zegt Mason twijfelend. 'Oké ik sta al op, sjeeezus, is het zo moeilijk iemand eruit te schoppen?' vraag ik slaperig en zet me recht. 'Dat zou ik bij hem niet doen.' fluistert Mason zacht. 'I donut (snap je? 😂 sorry) care, ik schop hem eruit.' fluister ik woedend terug en spring uit bed. Ik loop rustig naar beneden en ga naar de hal.

Ik zie de man staan en pak hem bij zijn been. Ik sleur hem mee en de man valt. 'Hee!' hoor ik hem woedend, maar ik negeer het en loop de deur uit.

Ik laat de man los en ga met mijn rug naar hem toe staan. Ik voel dat hij opstaat en dat hij mijn kant op loopt. 'Als je mij iets aandoet, heb je een nog groter probleem dan nu. Wat wil je?' vraag ik kil en de man staat plots stil. 'Hoezo?' vraagt hij zacht. 'Wat wil je?' vraag ik hem nog een keer en draai een beetje mijn hoofd. 'We hebben je vader, Zander.' zegt hij kil. 'Houd hem maar, ik wil hem niet.' zeg ik kil terug. 'We hebben ook je moeder.' vervolgt hij. 'Het spijt me, maar geen van beide is goed. Mijn ouders zijn hier niet.' zeg ik zacht. 'Dat komt omdat wij ze hebben.' zegt de man op een duh-toon. Ik draai me om en schreeuw naar hem: 'Luister idioot!! Mijn ouders zijn daarboven!! Zij hebben mij geschept om iets op te lossen wat niemand kan!! Wat daarna gebeurt boeit me niet maar je gaat niet zeggen dat Zander en zijn vrouw mijn ouders zijn!!' De man schrikt en valt om. Ik snel me naar hem toe, pak zijn been, draai hem in het rond en laat hem los in de lucht. Hij vliegt weg en ik klop mijn handen af. 'Ts, leugenaar. Zelfs Arnold, want die Zander heeft wel mijn echte ouders vermoord.' zeg ik zacht en loop woedend maar ook een beetje treurig naar binnen.

Ik ga rustig op de bank zitten en dan rennen Mason en Wolfje naar me. 'Zila, wat heb je met hem gedaan?' vraagt Mason. 'Ik heb hem wegegooid want hij loog tegen me.' zeg ik woedend maar ik snik even. 'Hij zei dat hij Zander en zijn vrouw had en dat hij zei dat hun mijn ouders zijn. Zander heeft mijn ouders vermoord!' schreeuw ik naar hen en huil geluidloos. Wolfje droogt mijn wangen en geeft me een knuffel, maar ik huil geluidloos verder. Ik knuffel hem stevig terug en dan staat Mason voor mijn neus. 'Het komt goed. Dit heb je niet van mij, maar ze zijn niet echt dood.' zegt Mason. Ik duw Wolfje aan de kant en verander in mijn wolf. Ik probeer hun geur op te sporen, maar ik vind het spoor maar niet. Ik kijk Mason boos aan, maar die wijst naar het zuiden. Ik snuif een beetje die kant op, maar ruik niks. 'Ga maar daarheen, het wordt sterker.' fluistert hij. Ik knik en ren door de muur heen in geestvorm. Ik ben buiten en ren de kant op waar Mason me heeft aangewezen daarheen te gaan.

Na urenlang rennen, ruik ik nog steeds niks. Nial, ruik jij wat? Laat me even ruiken. hoor ik hem zacht. Ik voel mijn hoofd alle kanten op gedraaid worden. Hebbes, volg mij maar. zegt hij en zijn geest verlaat mij en rent verder. Ik ren hem achterna, tussen van alles en nog wat door.

Na weer even rennen zie ik een soort van kerker, een kleintje. Hier stopt het, ik kom weer terug. zegt Nial en loopt naar mij. Ik voel hem terugkomen en sluip geruisloos naar de kerker. 'Vader? Moeder?' fluister ik zachtjes en loop een beetje rond. 'Zilarian?' hoor ik papa zijn stem. 'Papa!' piep ik en ren naar de deur toe. Ik beuk me door de deur heen en zie papa en mama op de grond. 'Papa! Mama!' schreeuw ik en verander voor hun ogen. Zila! Wat doe je nu weer! schreeuwt Nial bezorgd. 'Zilarian.' zegt mama zacht. 'Ik verander me weer terug. Jullie kunnen dan op mijn rug zitten. Ik breng jullie naar het huisje.' fluister ik. 'Ons huisje?' vraagt papa zacht. Ik knik en transformeer me weer. Ze klimmen rustig op mijn rug en ik ren voorzichtig terug naar het huisje.

Daar aangekomen staat Wolfje in wolfvorm buiten, net zoals Mason. We lopen samen naar binnen en ik leg papa en mama boven op bed. 'Ik haal heel veel eten en drinken zodat jullie kunnen aansterken.' zeg ik en verander mezelf terug als ik van de trap afloop. Ik loop rustig naar de keuken en pak veel flessen drinken, 2 bekers en heel wat eten. Met mijn telekinese breng ik ze naar boven.