Wat ben ik?

#24

Langzaam word ik wakker, maar ik voel niks naast me. Ik schrik wakker en dan sta ik oog in oog met Wolfje. 'Ik schrok me d... een hoedje!!' schreeuwen ik en Ying tegelijk, zoekend naar nette woorden. 'Sorry Zilarian, maar ik heb ontbijt bij me.' zegt hij en haalt achter zich een tafeltje tevoorschijn. Ik transformeer me in mezelf en zet een glimlach op mijn gezicht. 'Schuif maar aan.' zegt Wolfje. Hij schuift een stoel naar achter en ik loop er naartoe. Ik laat me langzaam op de stoel zakken en Wolfje schuift de stoel naar voren. Zelf gaat hij ook zitten.

Ik zie 2 zilveren deksels op tafel, wat bestek, stokbrood, kruidenboter, 2 glazen, een pak ijsthee en een geurkaars. 'Ijsthee?' vraag ik een beetje giechelend. 'Ik had verwacht dat je over de geurkaars zou beginnen of over het eten, maar ja, ijsthee. Omdat het kan en we het allebei lekker vinden.' zegt Wolfje en ik lach kort. Hij haalt de deksels van tafel met behulp van zijn telekinese. 'Eet smakelijk.' zeggen we beide zacht en beginnen met ons ontbijt.

We zijn net klaar met ons ontbijt en ik hoor een vrouw gillen. 'Mama.' zeg ik een beetje bang en race naar boven. Ik transformeer me in mijn wolf en ren verder de trap op. Ik kijk en ruik rond en ruik dat ze in de woonkamer is met nog iemand. Ik ren naar de woonkamer en zie mama en nog iemand staan. Ik spring tussen beide in en grom dreigend naar diegene toe en ga beschermend voor mama staan. Ik zie Wolfje geruisloos naar ons toe lopen. 'Nu niet.' fluister ik zo zacht dat alleen Wolfje het hoort. Ik voel dat hij knikt en dan zie ik hem geruisloos weglopen. Ik houd het ding goed in de gaten en ik zie dat hij dichterbij komt, heel langzaam. Ik brul even en hij vliegt tegen de muur aan. 'Naar papa.' fluister ik naar mama en ik richt me op het ding. 'Ze hebben je vader. Ik wou hun tegenhouden.' zegt mama heel zacht. 'Die verdoemde wolf kan je toch niet redden.' hoor ik een mannenstem zwaar en een beetje boos. 'Het is een zij.' zegt mama een beetje trillend en ik grom zachtjes. 'Tuurlijk.' zegt diezelfde stem sarcastisch. Ik grom iets harder en kijk hem dreigend aan. Nou, ik kan het wel snappen dat iedereen denkt dat je een jongen bent. Je bent immers mij. Laat mensen denken dat je een jongen bent. Is dat wel slim? Komt goed, anders hebben we altijd Ying nog. Oh wauw... Wat wil je? grom ik laag en kijk hem dreigend aan. 'Wat gaat jou dat aan...' zegt de man kil en komt dichterbij. Ik hap naar hem en hij deinst achteruit. Wat wil je! grom ik luid en dreigend. 'Ik heb de man al, maar van Zan... ik bedoel, mijn baas, moest ik de man en de vrouw meenemen.' zegt de man zwaar. Waar is de man? grom ik dreigend. 'Nu niet meer hier.' zegt de man met een grijns. Geef me hem terug!! grom ik luid en hij knalt weer tegen de muur. Hij gromt en rent transformerend op me af. Ik bijt in zijn nek en gooi hem achter me tegen een muur aan. Mama is gillend aan de kant gerend en schuilt achter de bank. Ik snel naar haar toe, pak haar beet bij haar blouse en ren ermee naar de gang. Let op. grom ik naar Wolfje en leg mama voorzichtig op zijn rug. Ik snel me naar de woonkamer en duik net weg van de wolf die bijna op me sprong. Ik grom dreigend naar hem toe. Hij doet hetzelfde, maar mijn grom hoor je duidelijker. We brullen allebei een keer luid en beginnen elkaar aan te vallen.

We lopen een beetje rondjes, moe van het gevecht van net, totdat er opeens iemand uit het raam springt. We schrikken beide op en staan plots stil. Ik bekijk de mens en zie dat het een bekende is. Ik ruik even, maar de wolf valt de mens aan en voordat ik het wist, ren ik op hem af en beuk de wolf weg bij de mens. Het is papa. hoor ik Nial zacht en kijk snel naar de mens. Hij heeft gelijk, het is papa. Ik loop naar hem toe en trek met mijn bek alle glasscherven uit zijn lichaam. Iedere keer als ik er een uit trek, heelt de wond zich. Ik voel dat de wolf weer op me afkomt en deze keer beuk ik hem door het raam. Ik hoor hem piepen en ga weer verder met de glasscherven uit papa trekken. Ik voel dat de wolf langzaam wegrent en dat er niemand meer rondom het huis is.

Ik heb ze allemaal eruit gekregen en Wolfje en mama voel ik langzaam naar ons toe lopen. Ik transformeer me niet en papa komt langzaam weer bij. Ik ga voor hem zitten en mama en Wolfje komen aan weerszijde van me staan. Ik zie dat hij beweegt en loop er snel naartoe. Papa. grom ik zacht en ik ga bij hem liggen. Hij schrikt en kijkt meteen naar mij. Ik zie heel even angst in zijn ogen, maar dan zie ik opluchting in zijn ogen. 'Zilarian.' zegt hij zacht en hij reikt zijn hand naar mijn kop. Ik ga wat dichterbij zitten en dan aait hij me voorzichtig.