Wat ben ik?

#19

Met angst in mijn ogen kijk ik naar Wolfje, die nu omringd is door mensen met gifmessen. Het is een gif waardoor hij niet meer geneest. 'Laat hem gaan.' zeg ik grommend en draai mijn hoofd om naar Zander. Zander grijnst alleen. 'Ik zei... laat hem gaan. Neem mij, maar doe hem niks.' zeg ik grommend en draai mijn hoofd naar Wolfje. Doe dat niet... hoor ik hem en draai mijn hoofd weer naar Zander. 'Laat hem gaan!!' brul ik naar hem en hij knalt tegen een boom aan. Ik voel dat er een paar soldaten mijn kant op komen. Ik spring, draai me in de lucht en land met mijn klauwen op hun. Ik ruk hun kop eraf en dan kijk ik naar de anderen. 'Grijp haar, met 3 man moet het lukken!' schreeuwt er een en 3 van de 6 mannen rennen mijn kant op. Ik ren op hun af en ruk van elk hun kop eraf. Wolfje neemt nu ook zijn kans en rukt de kop eraf van de 3 mannen die rondom hem stonden. Ik ren naar hem toe en begin hem te knuffelen. Rustig maar, ik ben er. zegt hij en ik voel dat Zander onze kant op komt. Ik draai me om en grom zachtjes naar hem. 'Jij... gaat met mij... mee.' zegt hij nog een beetje kermend en ik denk dat ik zijn rug en/of ribben heb gebroken. Nooit! grom ik hem luid toe.Hij bukt zich en rolt opzij. Ik transformeer in mezelf maar dan met gevechskleren aan. 'Wolfje, laat mij maar.' zeg ik zacht maar verstaanbaar. Ik loop naar Zander toe en voel Wolfje knikken. 'Jij loser...' zegt hij zacht en ik voel dat Wolfje deze kant komt oprennen. Ik houd hem met een hand tegen, terwijl hij naar Zander hapt. Zander schrikt en kruipt achteruit, terwijl ik kalm blijf en Wolfje tegenhoud. 'Genoeg.' zeg ik en hij kijkt me scheef aan. 'Laat mij maar.' zeg ik en kijk Zander aan. 'Na al die jaren, heb jij mijn liefhebbende ouders vermoord, heb jij mij opgescheept met die Jace en Zack, heb jij mij pijn gedaan, heb jij mij achtergelaten, heb jij mij gebroken... Je bent net Tina...' zeg ik kalm en dan kijkt hij naar beneden. 'Ik wist het...' zeg ik gebroken en draai me om naar Wolfje. Ik laat een traan vallen en kijk meteen naar beneden. 'Zander.' hoor ik Wolfje zijn innerlijke wolf zeggen, waarschijnlijk Yang. Hij loopt mij voorbij en gaat naar Zander toe. 'Zoals ik tegen Zila had gezegd, niemand komt aan mijn meisje.' zegt hij boos en dan voel ik dat hij Zander aanvalt. Ik val op de grond neer en bedek mijn hoofd in mijn handen. Ik huil geluidloos. 'Zilarian!' hoor ik Wolfje zijn stem en dan tilt iemand me op. Ik bedek nog steeds mijn gezicht in mijn handen en begin langzaam te snikken. Ik hoor wat flitsen en even later voel ik dat er mensen deze kant op rennen. 'Zilaaa!!' hoor ik Jack roepen, daarna Daisy en daarna Burian. Ik snik harder en begin ook harder te huilen. 'Ik breng je wel naar binnen.' hoor ik Wolfje en voel dat we lopen.

'Zila?' vraagt iemand, ik denk Burian, zacht en ik haal mijn handen weg. Hij schrikt even en ik kijk hem vragend aan. 'Je hebt gewoon heel rode ogen van het huilen.' zegt hij zacht en komt dichter bij mij. 'Raak haar met een vinger aan...' hoor ik Wolfje grommend en dan komt hij de woonkamer binnen. 'Sorry Burian, ik...' 'Het is al goed, ik snap het.' onderbreekt Burian Wolfje. Ik kijk naar Wolfje en glimlach even. Hij glimlacht breed terug en komt naar me toe. 'Je lacht weer.' zegt hij en hurkt zich bij mij neer, net zoals Burian. Ik giechel even en Wolfje zijn glimlach wordt breder. 'Kan ik even met Zila spreken? Alleen?' vraagt Burian zacht aan Wolfje. Hij knikt en loopt de woonkamer uit.

'Wat is er?' vraag ik na een korte stilte. 'Vind jij ook niet dat er wat raars aan Tina en Zander is?' vraagt hij zacht en kijkt me neutraal aan. 'Ik denk dat Zander de vader van Tina is en dat Zander mijn ouders heeft vermoord. Ik weet nog steeds niet wie mijn echte ouders zijn of dat mijn echte ouders dood zijn.' zeg ik zacht. Ik zie hem even schrikken, maar dan herpakt hij zich en zegt: 'Misschien weet Wolfje wel meer.' Ik kijk hem even vragend aan, maar dan snap ik het en roep ik: 'Wolfje!? Kun je even hier komen?!'

Even later komt hij de woonkamer in. 'Weet jij wie mijn echte ouders zijn?' vraag ik zacht. 'Zal ik het zo zeggen... we zijn geschapen door de maangodin, die jij nu bent. Je hebt niet echt ouders.' zegt hij. 'Dus hij vermoordde mijn liefhebbende ouders!?!?!?!?' schreeuw ik hem toe. Rustig Zila, we pakken hem nog wel. hoor ik Nial kalmerend. Ik adem even diep in en uit en bedek mijn gezicht met mijn handen. 'Burian, zeg maar tegen Daisy en Jack dat het huisje alleen voor jullie is om te trainen. Ik en Zilarian blijven hierin wonen en beschermen elkaar.' hoor ik Wolfje en dan staat iemand op en loopt hij weg. 'Zilarian.' zegt Wolfje en tilt mijn kin omhoog. Ik haal voorzichtig mijn handen weg en we kijken elkaar diep aan. Wolfje laat mijn kin los en transformeert in zijn wolf. Ik grinnik even en dan transformeer ik ook in mijn wolf. Kom, dan rennen we wat. gromt hij zacht en ik knik. Ik bekijk mijn vacht en zie nu dat hij grijs met blauw is, best leuk.