Wat ben ik?

#27

En dan... Ze lopen wat rondjes en voordat hun willen toeslaan, spring ik in het midden en houd ze allebei tegen. 'Stop.' beveel ik hun zacht. Ze grommen beide luid van tegenzin en stoppen. 'Waag het niet.' zeg ik bevelend en kijk beide aan. 'Sorry.' hoor ik iemand en dan valt Jace mij aan. Ik piep, maar transformeer mezelf in Nial en Nial neemt het deels van me over. Ik probeer hem aan te vallen, maar Wolfje, Mason en ik zijn soort van vastgebonden. Jace blijft me slaan, totdat ik een hele harde klap op mijn hoofd voel. Het enige wat ik als laatste zag, was Jace verbaasd achter mij kijken.

Ik word met barstende hoofdpijn wakker en open rustig mijn ogen. Ik zie niet veel dus ik gebruik ik mijn gave om in het donker te kijken. Ik zie dat ik me in een ruime kamer bevind. Er staat een bed, een wasbak en een toilet in de kamer en ik ga rustig op bed liggen. Ik voel met mijn hand tegen de muur, maar wat raar is is dat iemand anders dat ook doet. Ik schrik en trek mijn hand terug. Ik kijk naar de muur, maar die staat er niet meer. Ik zie Wolfje en ren naar hem toe. Ik dacht dat de muur weg was, maar dat is niet zo dus beuk ik door de muur en knuffel Wolfje stevig. Hij knuffelt me stevig terug. Ik hoor een alarm afgaan, maar ik negeer het en knuffel Wolfje steviger. Ik was bang, doodsbang. Ik dacht dat ik alles was verloren, maar ik heb Wolfje nog en ik voel dat Mason er ook is, maar helaas Jace ook.

Opeens komen er 5 mannen in de kamer waar ik net was en kijken naar mij en Wolfje. Ik kijk hun woedend aan en laat Wolfje langzaam los. Waarom ben ik hier? grom ik hard en kil naar de mannen toe. De mannen schrikken en kijken allemaal gericht op de middelste man, die opeens een paar tranen in zijn ogen krijgt. Hij knippert zijn tranen weg en met de speer in zijn handen gebruikt hij die om de 2 mannen naast hem knock out te slaan. Daarna pakt hij de buitenste twee en ik kijk verbaasd naar de man. De man komt snel naar ons toe en Wolfje begint luid te grommen. 'Wolf Yang, waag het nog een keer.' zegt de man op een dreigende, kille en zware toon en ik schrik ervan, net zoals Wolfje. 'Volg mij. Mason en Jacob zitten allebei in verscheidene kamers.' zegt de man en rent met zijn speer weg. De mannen liggen bewusteloos of half dood op de grond en ik kijk er bang naar. Wolfje pakt me snel bij mijn middel op en rent met mij achter de man aan. De man staat in de gang met Mason en... Dat is Jace, wie is Jacob? Jace wijst naar zichzelf en ik knik niet-begrijpend. 'Volg mij.' zegt de man bevelend en Wolfje draagt me nu op zijn rug.

We rennen door lege, stille gangen. Het maakt me bang dat de muren op me afkomen en ik duw mijn gezicht in Wolfje zijn nek. 'Adem in, adem uit, Zilarian.' hoor ik de man zacht. Het is geruststellend en ik adem rustig in en uit en het kalmeert me een beetje. 'Meneer, waar gaan we naartoe?' vraagt Mason. 'Laten we nou maar opschieten. De baas weet al dat jullie ontsnapt zijn.' zegt de man bevelend.

'Rennen!' roept Jace en ik kijk verschrikt achterom. Een lange man met een groep mannen achter zich. De man voorop heeft een rare blik in zijn ogen, alsof er iets van hem wordt gestolen. Wolfje kijkt ook zo als ik... Zila, rennen. Ik word bleek en laat Wolfje los. Ik ren net zo hard als de man voorop en vraag waar we heen moeten. Hij wijst schuin naar boven en ik zie een luik in de verte. Ik sprint er snel naartoe en spring tegen het luik aan. Het valt uit zijn slot en een voor een springen ze erin. Ik ga als laatste erin en maak net op tijd het luik dicht. Ik zie dat de rest al boven is en snel me naar boven.

Het is donker, maar ik zie alles erg duidelijk. Een beetje te duidelijk... Hier klopt iets niet. Ik weet het... Wat? Ren, nu. 'Ren!' roep ik en transformeer me in Nial en hij neemt het van me over. Iedereen verandert in zijn wolf, zelfs de man. Ik ren hard voorop met de anderen dicht in de buurt. Volg mij! Ik heb een spoor! gromt Nial luid en ren iets harder. Ik ruik iets bekends, ik denk het huisje, en ren er snel naartoe. Het wordt opeens wazig en binnen een paar seconden sta ik voor het huisje. 'Wat?' vraag ik zacht tegen mezelf. Haal de anderen, ze zijn te ver. Ying, wat is hier aan de hand? Nu niet, let op voor Wolf. Ik voel iemand achter me en draai me om. De man knuffelt me stevig en ik knuffel hem stevig terug. Ik hoor geen grom, dus dit is mijn Wolf. Hij gromt zacht en dan laten we elkaar los. 'Laat Mason, Jace en die andere man hierheen teleporteren.' zeg ik zacht en net na die zin begint Wolfje me te zoenen. Ik ga mee en let niet op de anderen die net binnen komen flitsen. Jace gromt van jaloezie en ik haal mijn lippen van Wolfje zijn lippen af en rust mijn hoofd op zijn borstkast. 'Jullie zijn gegroeid.' zegt de man zacht en ik kijk zijn kant op. De man is nog steeds in een wolf en ik loop naar hem toe. 'Wie bent u?' vraag ik zacht en verander me in Nial maar wel zodat ik me kan beheersen. 'Nial?' vraagt de man zacht. Mag ik alsjeblieft? Ik zucht diep en langzaam neemt Nial het van me over. Hij knuffelt hem broederlijk en laat na even los. Het doet me deugd je weer te zien. gromt de man. Insgelijks, paps. gromt Nial terug. Wait, what? Ik neem het zelf over en kijk diep in zijn ogen. Hij heeft ook die blik die ik heb, die Wolfje heeft, die ... 'Waar was je?' vraag ik zacht en transformeer me in mezelf. Hij transformeert zich ook en hurkt zich bij me neer. 'Ik bracht gevaar. Het had heel anders kunnen lopen, jullie moeder was een maangodin, maar zij is nu daarboven.' zegt hij zacht. 'Omdat ze met mij meeging.' vervolgt hij een beetje trillend van woede en slaat vervolgens hard op de grond. 'Het had erger kunnen zijn.' zeg ik en knuffel hem. 'Jij en Wolfje hebben zo veel meegemaakt. Jullie houden ook zoveel van elkaar.' zegt papa zacht. Hij veegt opeens mijn wang, blijkbaar huil ik nu. 'Zilarian?' hoor ik iemand en draai mijn hoofd om. Ik zie Ray niet-begrijpend naar de man kijken. 'Hallo Ray.' zegt papa en staat op. Wolfje komt voorzichtig bij me staan en tilt me op. Ik knuffel hem stevig en hij knuffelt mij stevig terug. 'Wie bent u?' vraagt Ray en ik zie dat papa voor hem staat, 3 meter ertussen ofzoiets. 'Ik ben degene die het briefje had geschreven met Wolf en Zilarian erbij.' zegt papa. Ray kijkt de man verbaasd aan. 'Ik heb ze zo goed mogelijk opgevoed, Wolfje is na zijn eerste jaar ons gaan vertrouwen en na zijn vierde jaar is hij andere mensen gaan vertrouwen, maar hij vertrouwt nog niet iedereen helemaal.' zegt Ray. 'Dat weet ik, ik ken hem. Hij is te beschermend voor Zilarian.' zegt papa. Ray knikt en neemt papa mee naar binnen. Mason kijkt mijn kant op met een bezorgde blik. 'Ga maar naar binnen, Wolfje en ik moeten nog over iets praten.' zeg ik zacht maar duidelijk. Mason knikt en gaat samen met Jace naar binnen. Ze kunnen nu wel beter met elkaar opschieten.

Wolfje en ik lopen naar de rand van het bos en zoeken ons vertrouwde plekje met het meertje. Na even lopen zijn we er en gaan we dicht bij elkaar zitten. 'Zag jij ook die blik?' vraag ik zacht en kijk recht voor me uit. 'Van wie?' vraagt hij. 'Die lange man. Hij had een blik die zei dat hij iets kwijt ging raken. Nee, niet iets, iemand.' zeg ik twijfelend en zacht. 'Denk je... denk je dat jij het was?' vraagt hij zacht. 'Dat is een optie, maar het is sowieso een van ons. Maar wat als ik het ben? Of jij? Of een van de anderen?' vraag ik maar door en Wolfje plant zijn lippen op de mijne, zo opeens. Ik schrik, maar kus hem al te graag terug. We trekken beide weg en hij heeft een kleine twinkeling van lust in zijn ogen. 'Rustig maar, ik bescherm je wel.' zegt hij. 'Maar, we hadden hem niet aan voelen komen. Hoe zijn we dan voorbereid?' vraag ik een beetje paniekerig. 'We zijn bij elkaar. Als we appart zijn, moeten ze pas oppassen. Het is niet voor niks dat we altijd dicht in de buurt waren en zijn.' zegt hij. Dat klopt, met ieder ding waren en zijn we bij elkaar. 'Daarom ben ik ook niet 1 iemand kwijt, maar 2.' hoor ik een zachte stem en schrik. Wolfje gaat beschermend voor me staan en veranderd zijn hoofd in zijn wolvenkop. Hij gromt zachtjes en laat soms zijn tanden zien. 'Kom alsjeblieft weer terug.' hoor ik de zachte stem weer. 'Ik wil naar het huis.' zeg ik fluisterend. 'Heb... Heb je het tuinhuisje nog?' vraagt de zachte stem verbaasd. 'Hoe weet u dat?' vraagt Wolfje en ik zie dat hij zijn hoofd veranderd had. 'Mijn vrouw was de bloedgodin. Ze liet Ying en Yang bij mij zodat zij haar missie kon doen.' zegt de zachte stem zacht. Laten we naar het huisje gaan, dan kunnen we wat gaan leren en krijgen jullie alle informatie die jullie willen weten. 'Mag ik iets vragen?' vraag ik zacht en kijk de richting op waar ik de stem hoorde. 'Natuurlijk.' zegt de stem zacht. 'Wat is uw naam?' vraag ik benieuwd. 'Jayzee.' hoor ik de stem totaal ergens anders. 'Tot later, Jayzee.' zeg ik met een kleine lach en loop samen met Wolfje richting het huisje, terwijl ik voel dat de man glimlacht en knikt, daarna is hij verdwenen.

'Dus, we hebben die man en Jayzee als vader?' vraag ik zacht als we het huisje in zicht hebben. 'Ik denk het... En blijkbaar zijn Ying en Yang geen wolven en waren het Nial en mijn wolf.' zegt Wolfje zacht. Sorry, maar we konden niet meer zeggen, maar jullie zijn daar geweest dus nu kunnen we het vertellen. Dus, we worden steeds voorgelogen... Kan niet wachten op de volgende leugen. Vanaf nu zijn er geen leugens. Bijna alles is ontrafelt. Bijna... Ik zucht diep en loop het huisje binnen samen met Wolfje.

'Jij liet haar bij mij achter!' hoor ik Ray boos. 'Ik ben haar vader, idioot!' roept papa. Ik ren naar de woonkamer en zie Ray en papa woedend tegenover elkaar staan. 'Wat?' vraag ik zacht. Ze blijven zo staan en besteden er geen aandacht aan. Wolfje gromt even zachtjes en wilt naar hun toe, maar ik stop hem en schud mijn hoofd. 'Vuil mormel dat je bent, Nova! Ze blijft hier!' roept Ray kwaad. 'Ze gaat met mij mee naar huis!' roept papa nog kwader. 'Mogen wij zelf ook kiezen?' vraag ik zacht en zeg "wij" iets duidelijker. Papa en Ray schrikken en draaien hun hoofd meteen naar mij en Wolfje. 'En wat als jullie niet de enigen zijn die ook over ons kunnen beslissen?' vraagt Wolfje en ik knik zachtjes. 'Hoe bedoelen jullie?' vragen ze in koor. 'Jullie vergeten mij.' zegt de stem van Jayzee zacht maar duidelijk. Nova en Ray schrikken en kijken naar de gang. 'En wie mag hij zijn?' vraagt Ray. 'Zoals Ray onze vader is, Nova die van Nial en Wolfje, is hij de vader van Ying en Yang.' zeg ik zacht. 'Wacht, jullie zijn 3 personen?' vraagt Ray. 'Zo kun je het noemen.' zegt Wolfje en slaat een arm om me heen. Nadat hij dat doet, wordt het erg wazig. 'Zila?' hoor ik 4 mensen in koor, maar ik kan niet terug reageren en val neer.