Wat ben ik?

#21

'Verdomme nog aan toe! Waarom worden die beesten niet wakker?!' hoor ik Roland schreeuwen. 'Wat is er?' vraag ik slaperig en opeens is het muisstil. Ik maak mijn ogen open en probeer op te staan, maar Wolfje ligt op me. Hee, wordt eens wakker jij! grom ik hem toe en hij schrikt wakker. Dan kijkt hij mij verbaasd aan en ik hem. Dus, alleen Link weet dit of niet? Want ik denk dat de rest het niet snapt. gromt Wolfje zacht. 'Ik snap het.' hoor ik Link en kijk dan achter Roland. En Zack? Roxy? Roland? grom ik zacht. 'Jullie kunnen het Roland en Roxy wel uitleggen, Zack slaapt nog dus ik zou snel veranderen.' zegt Link op een fluistertoon. Ik transformeer me snel in mezelf en Wolfje in zichzelf. Roland en Roxy kijken ons raar aan. 'Maangod en maangodin.' zeg ik op fluistertoon. Ze knikken, want ze weten heel wat over mitische wezens. Roxy is zelf een elf en Roland is ook een elf.

Opeens hoor ik iemand van de trap lopen en ik verstop me achter Wolfje. Ik gaap nog even en ik word echt heel moe. 'Ik.. ik ga maar..' zeg ik en laat me neervallen. Ik voel dat iemand me nog opvangt en optilt. 'Weltrusten schat.' hoor ik een zachte en warme stem. Ik glimlach en val weer in slaap.

'Hoelang slaapt ze nu al?' hoor ik opeens iemand bezorgd. 'Vanaf 9 uur dus nu... 9 uur.' hoor ik een meisje zacht. 'Wat is er met haar gebeurd?' hoor ik weer iemand anders. 'Ze werd opeens heel moe en is neergevallen.' hoor ik weer een andere stem. Ik voel dat er 5 mensen om me heen staan. Iemand pakt mijn hand vast, ik denk dat het Wolfje is, want ik hoor niemand grommen. Ik voel iets nat op mijn hand en wil hem laten weten dat ik oké ben, maar hoe? Mijn hele lichaam wilt niet meewerken. 'Ze ligt niet in coma, maar ze slaapt gewoon.' hoor ik weer de meisjesstem. 'Ik ga wel wat eten bestellen. Lust jij ook wat Wolf?' vraagt een jongensstem zacht. 'Ik jaag zelf wel.' hoor ik zijn stem. Ik probeer in zijn hand te knijpen, maar ik krijg geen beweging. 'Is goed. Als je ons nodig hebt, wij zijn in de woonkamer.' hoor ik diezelfde stem weer en dan lopen er 4 mensen weg, maar degene die mijn hand vast heeft, blijft zitten.

'Kun je me vertellen wat er is? Of is er iemand hier in de buurt?' vraagt hij bezorgd. Is dit dan eerder gebeurd? Ik probeer mijn omgeving te voelen en ja hoor, er is iemand aan de rand. Ik voel dat het een bekende is en voel beter. Ik probeer al mijn wilskracht te gebruiken om in zijn hand te knijpen. Ik probeer nog heel even en... het lukt!! Ik voel hem schrikken en knijpt zachtjes terug. Ik probeer het opnieuw en weer lukt het! 'Jongens! Kom snel! Ze lijkt wakker te zijn!' roept hij. Vanbinnen lach ik even. 'Ze glimlacht!' roept een jongensstem en ik moet blozen. 'Zila! Gebruik je gave.' hoor ik een andere jongensstem. Welke gave? 'Welke ga...' hoor ik mezelf naspreken en ik doe mijn mond meteen dicht. 'Ze leert snel.' fluistert de meisjesstem zacht. De rand van het bos. 'De rand van het bos.' hoor ik mezelf naspreken. 'Wat is daarmee?' zegt Wolfje bezorgd. Er is iemand. 'Er is iemand.' spreek ik mezelf na. 'Link, ik vertrouw jou nu met Zila. Ik ga kijken.' zegt Wolfje bevelend. Ik voel me overgenomen worden door iemand anders en voel iemand wegrennen.

'Mag ik mee?' vraag ik dan opeens. 'Zila, nu niet.' zegt een jongensstem en ik word boos. 'Ik ga wel.' zeg ik en open langzaam mijn ogen. Ik probeer op te staan en Link helpt me. 'We gaan samen.' zegt hij en ik schud mijn hoofd. 'Ik wil niet dat diegene jullie iets aandoet.' zeg ik en hij knikt, hij snapt het. Ik sta rustig op en loop naar buiten.

Ik zie Wolfje. 'Wolfje.' zeg ik en met een ruk draait hij zich om. Hij snelt zich naar me toe en tilt me op. 'Jij bent echt erg...' 'Knap?' onderbreek ik hem en we lachen eventjes. Hij wilt me neerzetten, maar ik kijk bang naar de rand. 'Ik moet weg, ik mag jullie niet in gevaar brengen.' zeg ik en kijk dan naar Wolfje. 'Maakt niet uit of je weg gaat, ik blijf je achtervolgen totdat ik je heb.' zegt de bekende.

Opeens hoor ik een brul, maar het is niet van Wolfje. Ik kijk achter me en er springt een wolf over me heen en gaat voor me staan. Ik kijk met een grijns naar de wolf en transformeer me in mijn wolf, niet in de maangodin. Mason, leid jij hem af? Ik ga even de rest alles uitleggen. We spreken af bij het huisje. grom ik naar hem. De bekende kijkt ons raar aan, maar Mason knikt en rent op de man af. Ik ren het huisje binnen, leg alles uit, neem afscheid en ren met Wolfje op mijn rug terug naar ons huisje.