Empty&Cold

Chapter 3

-Λοιπόν για πες τι σου είπε;
Ήθελα να σταματήσω να σκέφτομαι γι'αυτό άνοιξα άλλη συζήτηση.

-Κοίτα δεν ξέρω πως θα το πάρεις αλλά δεν ήθελε να σου μιλήσει...επειδή ξέρεις δεν έγινε ότι ήθελε χθες το βράδυ...

-Δεν με ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να του καθόμουν.
Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον πιστέψω αλλά σίγουρα ήξερα τον Erik και πάντα με περίμενε έξω απτο σπίτι κάθε μεσημέρι.Και ήμουν σίγουρη γιατί σταμάτησε.Κι ας μην μου είχε πει ο Dylan.

-Εεε δεν εννοούσα ακριβώς αυτό.Τέλος πάντων.Θες να σε πάω στο σπίτι σου;Μένω λίγο πιο κάτω.

Δεν απάντησα,για ακόμα μια φορά,οπότε το θεώρησε δεδομένο και άρχισε να περπατάει δίπλα μου.Άναψα ένα τσιγάρο.Περίμενα να φρικάρει αλλά έβγαλε κι αυτός ένα κι άρχισε να καπνίζει.Μάλιστα.Τι άλλο θα μάθαινα για αυτό το παιδί πια.

Έστριψε μια γωνία πριν το σπίτι μου.Φτάνοντας,έσβησα το τσιγάρο έβγαλα τα κλειδιά.Την επόμενη στιγμή βρέθηκα κολλημένη στον τοίχο με τον Erik να σφίγγει τον λαιμό μου.

-Έτσι είσαι εε;Με έκανες πέρα για να του την πέσεις;Έτσι είναι οι φίλοι;
Φώναζε πάρα πολύ αλλά δεν με ένοιαζε.

-Παράτα με ηλίθιε.Είπα και τον έσπρωξα αλλά με τράβηξε πίσω.

-Εσύ τον έβαλες να με χτυπήσει;Δεν σε περίμενα έτσι.

-Ξέρεις μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου μόνη μου.

-Αυτός για να σε προστατέψει το κανε λέει.

-Δεν με ενδιαφέρει τι λέει αυτός.

Τελικά κατάφερα να μπω μέσα.Βρήκα τη μητέρα μου να κάθεται και να κοιτάει έξω απ'το παράθυρο.Δεν μιλούσε.Έτσι ήταν απ'όταν πέθανε ο πατέρας μου.Αμίλητη.Ήμουν δέκα χρονών.Την χρειαζόμουν.Κι αυτή αντί να 'ναι δίπλα μου και να με βοηθάει με κατηγορούσε για τον θάνατό του.Ίσως να χε και δίκιο.Μπορεί να ήταν δικό μου λάθος.

-Έφαγες;την ρωτάω αλλά δεν παίρνω απάντηση.Το περίμενα.Όχι ότι νοιαζόμουν απλς είχε αδυνατίσει υπερβολικά τελευταία και δεν ήθελα να τρέχω στα νοσοκομεία.

-Σου μιλάω γαμώτο,έφαγες;Ξανά τα ίδια.

-Εε δεν θα κάτσω να ασχοληθώ.

Ανέβηκα στο δωμάτιό μου.Έπεσα κατευθείαν για ύπνο.Πάλι οι ίδιοι εφιάλτες.Ξανά οι φωνές.Ξυπνάω.Ουρλιάζω.Δεν αντέχω.Κανείς δεν είναι δίπλα μου να με ηρεμεί.Κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει.Βλέπω τον Ντύλαν.Δίπλα μου.Με αγκαλιάζει.Με κρατάει σφιχτά.