Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε προσφέρθηκα να τον πάω σπίτι του...Αρνήθηκε βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες...Δεν τον πίεσα...έβλεπα ότι δεν ήθελε για κάποιο λόγο...δεν καταλάβαινα όμως γιατί...τέλος πάντων...Του πρότινα να έρθει σπίτι μιας και ήταν Παρασκευή...η μάνα μου κλασσικά δεν θα το σχολίαζε και οι πιο πολλές πιθανότητες ήταν να λείπει...ήλπιζα να λείπει...είπε ότι θα καθόταν για λίγο...Όταν φτάσαμε η μητέρα μου δεν ήταν εκεί.Ευτυχώς.Θα 'ταν με κανέναν απτους "φίλους" της σκέφτηκα...δεν ασχολήθηκα και πολύ και ανεβήκαμε στο δωμάτιό μου.Παρατηρούσε τα βιβλία στα ράφια μου...
-Δεν φαντάστηκα ότι θα σου άρεσε να διαβάζεις...
Η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ θα περίμενα ποτέ να διαβάζω...αλλά ήταν παρηγορητικό και ξέφευγα λίγο απ'την πραγματικότητα.Μπορεί στο σχολείο να μην ήξερα τίποτα αλλά ήξερα πολλά περισσότερα μέσα απ'τα βιβλία...
-Πόσα ακόμα θα μάθω για σενα;;
Είπε και χαμογέλασε.-Όσα σου φτάνουν για να αντέξεις.
-Αντέχω περισσότερο απ'όσο νομίζεις.
-Θα το δούμε αυτό.
Κατά βάθος ήξερα ότι δεν θα κρατούσε για πολύ όλο αυτό αλλά είχα αποφασίσει να το ζήσω όσο κρατούσε.Αποφασίσαμε να δούμε μία ταινία πριν επιστρέψει σπίτι του..βασικά...δεν ήθελα να φύγει...γαμώτο τι με έχει πιάσει;ποτέ δεν ξανα ένιωσα έτσι..ίσως επειδή πρώτη φορά νοιάζεται κάποιος για μένα..ήλπιζα να ήταν αυτό για να το ξεπερνούσα πιο εύκολα μετά.
-Εε...μπορείς...να...κοιμηθείς εδώ αν θες..
Τράβλισα.Κατάλαβε την "ανησυχία" μου,χαμογέλασε και δέχτηκε.Στρώσαμε για να κοιμηθεί στο πάτωμα...αυτός το ήθελε...δεν μπορούσα να σκεφτώ και κάτι άλλο.Ένιωσα άσχημα κι έτσι όπως πήγε να αποκοιμηθεί του ψυθίρισα...-Ντύλαν.
-Μμμ?
-Μπορείς να κοιμηθείς μαζί μου αν θες...
-Είσαι εντάξει μ'αυτό;
-Ναι...βέβαια.
Ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου.Ένιωσα ένα ρίγος καθώς ξάπλωνε δίπλα μου.Τύλιξε απαλά το χέρι του γύρω απ'τη μέση μου.Δεν τον εμπόδισα.Ένιωθα ωραία.Ένιωθα ασφάλεια.Του έπιασα το χέρι.Έτσι αποκοιμήθηκα ήρεμη μετά από χρόνια.
......
Το πρωί ξύπνησα σχετικά αργά.Ήταν η πρώτη νύχτα που δεν είδα εφιάλτη.Για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι ήμουν χαρούμενη.Τον ερωτευόμουν.Ήμουν σίγουρη.Αν μπορούσα να το ελέγξω θα το έκανα.Αλλά δεν μπορούσα.
Άρχισε να ξυπνάει και κουλουριάστηκα στην αγκαλιά του.Σάστησε αλλά με αγκάλιασε πιο πολύ.

YOU ARE READING
Empty&Cold
General FictionΣε ένα μέρος όπου κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.Σε ένα μέρος τραυματικών αναμνήσεων ο Ντύλαν και η Έμιλυ θα προσπαθήσουν να σωθούν.Δεν ξέρουν όμως τις πολύπλοκες λειτουργίες και τις άσχημες επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν εξαιτίας της προσπάθειάς τους...