Empty&Cold

Chapter 12

Θυμόμουν.Θυμόμουν γιατί είχα τσακωθεί με τον Έρικ.Θύμωσα λίγο στην συγκεκριμένη ανάμνηση.Έφυγε επειδή δεν είχα αντιδράσει όπως ήθελε.Για αυτό δεν μου έλεγε γιατί έφυγε.Έβλεπα ένα αγόρι.Ένιωσα γνώριμα συναισθήματα.Μας έβλεπα να μιλάμε να με ανακουφίζει απ'τους εφιάλτες μου να...
-Τι κάνεις εκεί;με διέκοψε η φωνή του Έρικ.
Θεώρησα ότι δεν έπρεπε να του πω για το βιβλίο γιατί σίγουρα θα ήξερε για την ύπαρξή του και για τις ιδιότητές του.Θα ήθελε να το πάρει για να μην ανακτήσω τις αναμνήσεις μου.
-Απλά σκεφτόμουν.Μην ανυσηχείς.
Είπα όσο πιο φυσιολογικά μπορούσα κρύβοντας το βιβλίο κάτω απ'το κρεβάτι με αργές κινήσεις.
-Πάω για ύπνο ότι θες ξύπνα με.
Είπε και κατάλαβα ότι δεν είχε πειστεί.Τουλάχιστον να μην καταλάβαινε τι βιβλίο βρήκα.Το άφησα στην θέση του -σε περίπτωση που έψαχνε- και έπεσα στο κρεβάτι.Αύριο με περίμενε η δουλειά.Θα ασχολιόμουν με το βιβλίο όταν θα γύριζα,που ο Έρικ θα κοιμόταν ακόμα.
Το πρωί όταν σηκώθηκα το βιβλίο ήταν ακόμα εκεί.Ίσως ο Έρικ να ερχόταν να το πάρει μετά όσο θα έλειπα..Έτσι κλείδωσα την πόρτα του δωματίου μου καθώς έφευγα.Πήγα στο μπαρ.Με περίμενε πολλή δουλειά.Είχα συνηθίσει -εξαιτίας της μάνας μου- οπότε δεν μου πήρε και πολλή ώρα να καθαρίσω.Όπως έφευγα θυμήθηκα που θα μου άφηναν τα λεφτά κι έτσι πήγα να τα πάρω όταν άκουσα μια φωνή πίσω μου.
-Μην ξανακοιτάξεις το βιβλίο που κοίταζες το πρωί.
Γύρισα και είδα το αγόρι που ήταν στις αναμνήσεις μου.Πώς ήξερε ότι το είχα διαβάσει;
-Ποιος είσαι;
-Δεν έχει σημασία.Δεν πρέπει να συνεχίσεις να το διαβάζεις.
Είπε κι έφυγε.
Σκέφτηκα ότι θα πήγαινε να μιλήσει στον Έρικ για αυτό έτρεξα να προλάβω.Έπρεπε να ανακτήσω τις αναμνήσεις μου.Προς ανακούφισή μου η πόρτα ήταν ακόμα κλειδωμένη.Την άνοιξα και ξανακλείδωσα.Πήρα το βιβλίο γρήγορα και συνέχισα τη διαδικασία.Το αγόρι ονομαζόταν Ντύλαν.Είχα αισθήματα για αυτόν.Αλλά συνέβη όλο αυτό με το σπίτι κι έπρεπε να τα ξεχάσω όλα.Σκότωσε τον πατέρα μου.Όμως ακόμα ένιωθα αγάπη για αυτόν.
Άνοιξα σοκαρισμένη τα μάτια μου.Πλέον τα θυμώμουν όλα.Ήθελα να τον σώσω.Ήθελα να τον σώσω τόσο πολύ.
-Σου είπα να μην συνεχίσεις.
Ήταν εκεί.Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να τρέξω να τον αγκαλιάσω.Και αυτό έκανα.Ένιωσα σαν να είχα χρόνια να τον δω.Έμεινε έκπληκτος αλλά με αγκάλιασε κι αυτός.
-Μου έλειψες,ψυθίρισα.
Είχα αφήσει το μίσος μου για αυτόν.Είχε κάνει το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να μου κάνει κανείς αλλά το μόνο ππυ ήθελα ήταν να τον σώσω.Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι θα τον συγχορούσα.
-Δεν έπρεπε να θυμιθείς.
Είπε ήρεμα αυτή τη φορά.
-Θα σε σώσω Ντύλαν.Στο υπόσχομαι.
Είπα και τον έσφιξα πιο πολύ
-Έμιλυ δεν καταλαβαίνεις;Δεν πρέπει να κάνεις τίποτα.Πρέπει να συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου.Μην με αναγκάσεις να σε κάνω να ξεχάσεις ξανά.
Τραβήχτηκα.Ήθελα να τον σώσω.Ήταν το μόνο που με ενδιέφερε.Γιατί δεν το καταλάβαινε;
-Εντάξει.Δεν θα κάνω τίποτα.
Ήταν δύσκολο να του πω ψέμματα αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
-Αντίο Εμ.
Είπε και με φίλησε.
Δεν μίλησα.Περίμενα να φύγει.
Όταν έφυγε κοίταξα ξανά το βιβλίο.Στις σελίδες του έλεγε πώς μπορούσα να τον ελευθερώσω.Και θα το έκανα.Ήμουν αποφασισμένη.Θα έκανα τα πάντα για αυτόν.Στο κάτω κάτω ήταν ο μόνος για τον οποίο νοιαζόμουν.
Σύμφωνα με τις οδηγίες θα έπρεπε:
1.Να αφήσω τα συναισθήματα στην άκρη.
Πράγμα εύκολο για μένα εφόσον δεν ήμουν ποτέ συναισθηματικός τύπος.
2.Να βρω το σπίτι μες το δάσος.
Αυτό με προβλημάτισε.Όμως το έχω βρει ήδη αρκετές φορές...θα μπορέσω να το βρω και όταν χρειαστεί.
3.Θα χρειαστεί αίμα για την ψυχή που θες να σώσεις.Το αίμα του σωτήρα.
Δηλαδή το δικό μου.Θα είχα ένα μαχαίρι μαζί μου για να ανοίξω πληγή στο χέρι μου.Δεν θα με πείραζε μία πληγή.Εδώ θα έσωζα τον Ντύλαν.
4.Θα χρειαστείς κάτι απτην ψυχή που θες να σώσεις.
Θα έπρεπε να βρω κάτι δικό του.Φυσικά και δεν θα μου έδινε.Ούτε θα του ζητούσα.Θα το σκεφτόμουν αργότερα.
5.Πρόφερε τα παρακάτω λόγια για να ελευθερωθεί η ψυχή.
6.Όλα τα παραπάνω πρέπει να γίνουν μέσα το σπίτι.

Θα τα καταφέρω.Είμαι αποφασισμένη.Θα τα σχεδιάσω όλα τέλεια.Δεν πρέπει να γίνει κανένα λάθος.Και ύστερα μια ευτυχισμένη ζωή μαζί του.Όλα μου έμοιαζαν τόσο ωραία την συγκεκριμένη στιγμή.Την επόμενη στιγμή ακούω χτυπήματα στην πόρτα.Ξεκλειδώνω και έρχεται στο δωμάτιο ο Έρικ.Εκνευρισμένος.
-Πού το βρήκες το βιβλίο;
-Αυτήν την ερώτηση θα έπρεπε να την κάνω εγώ σε εσένα.
Είχα σκοπό να τον ρωτήσω.Γιατί να έχει ένα τέτοιο βιβλίο και πώς το απέκτησε.
-Ο Ντύλαν μου το έδωσε.Αλλά για να σε προστατέψω.Και να βοηθήσω και αυτόν.Θα ελευθερωνόταν με τη βοήθειά μου και ύστερα θα θυμώσουν πάλι τα πάντα.Το μόνο που θέλαμε ήταν να είσαι ασφαλής.

Ξαφνικά ένιωσα άσχημα για ό,τι έκανα.Αν απλά το είχα αφήσει θα είχαν γίνει όλα.Και δεν θα ανησυχούσαν τόσο για εμένα.

-Τώρα που ήρθαν έτσι τα πράγματα,ξέρω τι θα κάνω Έρικ.Θα τον ελευθερώσω.
-Ξέρεις ότι δεν θα σε άφηνε να κάνεις ποτέ κάτι τέτοιο.Το θεωρεί επικύνδυνο.Και πίστεψέ με.Κάτι ξέρει καλύτερα.Ούτε εγώ θέλω να πάθεις κάτι.
Δεν μίλησα.Έπειτα από όσα είχε κάνει κι από όσα συνέχιζε να κάνει ο Έρικ φαινόταν ότι νοιαζόταν για μένα.Τον αγκάλιασα.Δεν ξέρω γιατί.Απλά ένιωσα κάτι όμορφο.Ότι κάποιος νοιαζόταν για μένα.Παρ'όλα αυτά δεν θα άλλαζα την απόφασή μου.Θα ξεκινούσα τα σχέδια απόψε.