Empty&Cold

Chapter 21

Βρισκόμασταν στην πρώτη καθαρή ανάμνηση της Έμιλυ.Του πατέρα της.Ήταν όλοι μαζί μία οικογένεια.Ευτυχισμένη οικογένεια.Η καρδιά μου σφτίχτηκε σε εκείνη την εικόνα.Εγώ το είχα χαλάσει αυτό.Η χαρούμενη εικόνα συνεχιζόταν ώσπου έφτασε η μέρα που ο πατέρας της την άφησε.Για πάντα.Τη μέρα που τον σκότωσα.Την ημέρα που ήμουν υπό την επίρρεια του σπιτιού.Εκείνη τη μέρα.Όμως καθώς παρακολουθούσα το θάνατό του μέσα στην ανάμνηση της Έμιλυ δεν είδα εμένα να τον σκοτώνω και να παίρνω τη θέση του.Αλλά κατι διαφορετικό.
Ο πατέρας της ξεκίνησε να παίρνει μία διαφορετική μορφή ώσπου δεν υπήρχε τίποτα.Ήταν λες και είχε γίνει ένα με το σπίτι.Λες και άνηκε εκεί και επιτέλους είχε γυρίσει.Χαμογελούσε.Ένιωθε ελεύθερος.Ένιωθε ότι ήταν σπίτι.Εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν ξαπλωμένος στο πάνω πάτωμα.Και με φυλάκισε.Μου εμφύτεψε όλες αυτές τις αναμνήσεις στο κεφάλι.Ήθελε να νομίζω ότι εγώ το έκανα ώστε να θελήσω να προστατέψω την Έμιλυ.Και αυτή να μην απομακρυνόταν ποτέ από το σπίτι.Ούτε ακόμα και μετά το ατύχημά της.Ακόμα και ύστερα από αυτό θα την έψαχνα.Πάντα θα την έψαχνα.Πάντα θα ένιωθα ένοχος και πάντα θα ένιωθα την ανάγκη να την προστατέψω.
Και τότε κατάλαβα τα πάντα.Κατάλαβα το λόγο που ήθελε να επιστρέψουμε στις αναμνήσεις της Έμιλυ.Δεν μπορούσε να μου το πει με λόγια.Ήταν περισσότερο κατανοητό μέσα από την εικόνα.Ένευσα στην Τζίννυ η οποία ξεκίνησε να μας μεταφέρει ξανά πίσω.Στον κόσμο που είχα μία αποστολή και έπρεπε πάση θυσία να αποτελειώσω.

-------------

"Δηλαδή ο πατέρας της Έμιλυ...;"

"Ναι Ντύλαν.Ο πατέρας της τα έκανε όλα.Και ακόμη αυτός τα κάνει.Αυτός τα χειρίζεται.Όμως τώρα δεν ξέρει ότι ξέρεις.Έχουμε απελευθερωθεί και οι δύο από το σπίτι οπότε δεν θα ξέρει ότι κοίταξα μαζί σου στις αναμνήσεις της κόρης του."

Ακουγόταν σχεδόν τρομαχτικό.Η Έμιλυ να είναι η κόρη του.

"Για αυτό δεν μου έλεγε τον λόγο που δεν μπορούσε να με ξαναδεί και να μου εξηγήσει.Για αυτό με έσπρωχνε μακριά."

"Η Έμιλυ τώρα πιστεύει ότι η ίδια ευθύνεται για όλα.Ότι εξαιτίας της έπαθες ό,τι έπαθες για να την προστατεύεις πάντα.Έτσι το να μείνει με τον πατέρα της δεν θα πληγώσει κανέναν άλλο."

"Για αυτό μόνο αυτή μπορεί να βάλει τέλος.Γιατί είναι ο λόγος που το μέρος υπάρχει ακόμα."

Άρα θα πρέπει να πεθάνει μαζί του.

Είπε μια φωνή μέσα μου όμως δεν την άκουσα.Δεν ήθελα να θολώσει η κρίση μου τώρα.Τώρα που ήμουν τόσο κοντά στον σκοπό μου.

"Άρα η επόμενη κίνησή μας είναι να πάμε στο σπίτι και να πούμε στη Εμ να το κάψει;" είπα ελπίζοντας να ακούσω αρνητική απάντηση.Όμως πώς θα μπορούσα;Η Έμιλυ ήταν ο λόγος της συνέχειας της ύπαρξης του σπιτιού και αυτό που έβλεπε η Έμιλυ ήμουν εγώ και η φωτιά.Άρα η σωτηρία της θα ήταν να με βρει και να κάψει το σπίτι.Μόνο έτσι θα έβρισκε σωτηρία.

"Πρέπει να βάλει τη φωτιά.Όμως πρέπει κάποιος να μείνει να την ελέγξει όπως σου είπα.Θα το κάνω εγώ αυτό.Έτσι θα ζήσεις μια χαρά με την Έμιλυ."

"Τζίννυ δεν είμαι διατεθιμένος να ξανακάνω την ίδια συζήτηση."

"Ντύλαν η Έμιλυ δεν θα είναι χαρούμενη αν πεθάνεις εκεί μέσα εντάξει;"

Δεν της απάντησα.Ήξερα τι θα έκανα.Κι ας μην το ήξερε η Τζίννυ.

"Θέλω όμως πρώτα να αποτελειώσω μία δουλείτσα.Μπορούμε να μεταφερθούμε κάπου και ύστερα να ξεκινήσουμε;"

"Φυσικά." Απάντησε η Τζίννυ και της έδωσα κατευθείαν ένα αντικείμενο του ατόμου που ήθελα να φτάσω αμέσως.

--------

"Ντύλαν.Ανησύχησα τόσο πολύ για σένα." Αναφώνησε ο Έρικ όταν με είδε να στέκομαι έξω από το δωμάτιό του.

"Τζίννυ θα σε πείραζε να μείνεις για λίγο εδώ μέχρι να εξηγήσω στον Έρικ;"

Η Τζίννυ ένευσε και όταν έμεινα μόνος μου με τον Έρικ του τα εξήγησα όλα.Με κάθε λεπτομέρεια.Έπρεπε να είναι προετοιμασμένος.

"Έρικ εγώ θα μείνω μέσα.Δεν πρόκειται να αφήσω ούτε την Τζίννυ ούτε την Έμιλυ.Θέλω να προσέχεις την Έμιλυ εντάξει;Υποσχέσου μου ότι θα κάνεις αυτό."

Ο Έρικ είχε μείνει αποσβολωμένος με τις εξελίξεις.Δεν τον κατηγορούσα όμως.Όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό ήταν πολλά για αυτόν.Και φυσικά ο Έρικ δεν μπορούσε να αφήσει κάποιον αβοήθητο οπότε προσπαθούσε να βοηθήσει και εμένα και την Εμ όποτε τον χρειαστήκαμε.Θα του ήμουν πάντα ευγνώμων για όλα.

Τον αγκάλιασα μία τελευταία φορά.Ήταν ο μόνος που είχα θεωρήσει φίλο τον τελευταίο καιρό.Ο μόνος που είχα εμπιστευτεί.Και με εμπιστευόταν κι αυτός.Για αυτό με άφηνε να κάνω αυτό που πήγαινα να κάνω.Ήξερε ότι ήταν το σωστό.
Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου και το ίδιο συνέβη και στον Έρικ.Χάναμε και οι δύο έναν φίλο εκείνη την ώρα.

"Ευχαριστώ για όλα Έρικ.Και να την προσέχεις.Εδώ θα έρθει.Είμαι σίγουρος."

"Αντίο φίλε μου." Είπε ο Έρικ χαμογελώντας.

Είχα ξεπεράσει τον πρώτο αποχεραιτησμό.Δεν ήταν καθόλου εύκολο.Και με περίμεναν πολλά ακόμα.Έπρεπε να οργανώσω ολόκληρο σχέδιο για το πώς θα έμενα εγώ μέσα αντί για κάποιον άλλο.

Για την ώρα όμως έπρεπε απλά να αφήσω την Τζίννυ να με οδηγήσει στην Έμιλυ.Έπρεπε να της εξηγήσουμε τα πάντα.Και επίσης έπρεπε να βάλει αυτή τη φωτιά.Μόνο από αυτή θα γινόταν.Ήξερα ότι θα έρχονταν πολλές αντιστάσεις όμως θα τα καταφέρναμε.Όλα θα τέλειωναν αίσια και κανένας άλλος δεν θα υπόμενε το μαρτύριο.
Και αυτό που επιδιώκαμε θα γινόταν πραγματικότητα.Τουλάχιστον έτσι ήλπιζα.