Een goed begin ( Goed Begin #1)

24. Wachten

Wanneer ik de lift in stap en op het knopje van de begane grond klik begint de adrenaline door mijn aderen te pompen. Dit soort dingen heb ik nog nooit gedaan, maar ik ben niet van plan om het bij één keer te laten. De lift suist naar beneden en sneller dan dat ik zou willen sta ik beneden in de ontvangsthal van het ziekenhuis. Als uitzondering op de regel heeft Mechels me voor deze keer een pistool overhandigd. Op de Academie heb ik schietlessen gehad, dus ik ben er op voorbereid. Normaal is het een no-go om een pistool te dragen als stagiaire, maar omdat ik samen met Wolfs de enige ben die Carmen kunnen pakken, moet het nu wel. 'Eva, ben je beneden' vraagt Marion door mijn oortje. 'Ja, ik sta benden' antwoord ik. 'Carmen is voor het laatst gezien toen ze de toiletten naast de liften inliep, vermoedelijk om iets anders aan te trekken' zeg ze. Ik knik, maar besef dat ze dat niet kan zien dus antwoord snel dat ik die kant opga. Mechels is ondertussen ook aangekomen, ze loopt snel door de hal en gebaart naar een deur, waar het kantoortje van de beveiliging zit. Daar zal ze alles volgen via de camera's die in het ziekenhuis hangen. Dat geeft me een goed gevoel van voldoening, en gespannen loop ik naar de toiletten. Wanneer ik de deur opendoe, is de ruimte verlaten en is het licht uit. Zodra ik een stap naar binnen doe flikkert het licht aan. Ik controleer elk toilet, maar er is niemand. Dit laat ik weten aan Marion en Mechels, en Mechels antwoord dat ze samen met Pieter het ziekenhuis gaat scannen op zoek naar en teken van Carmen.

Niet heel veel later klinkt Mechels in mijn oor. 'Eva, we kunnen geen spoor vinden van Carmen. Blijf even op je positie en kijk extra goed om je heen' zegt ze. 'Zal ik doen' zeg ik en ik ga naast de lift staan. ik kijk even om me heen, er is niet echt een plek waar Carmen verdwenen kan zijn. Links naast me is de lift, maar op elke verdieping staat een agent, en ook alle deuren en nooduitgangen zijn gedekt, u ze moet in het gebouw zijn. Rechts van me zijn de toiletten en daarnaast is de Spoed Eisende Hulp. Tegenover de plek waar ik sta is een kleine Take Away met hapjes en tijdschriften. Daarnaast is alleen de balie waar je je moet melden en dan de deur naar buiten. Daar staat een agent die ik niet ken. Vanuit de SEH klinken stemmen, en nieuwsgierig als ik ben loop ik erheen. In mijn achterhoofd hou ik de gedachte dat het Carmen wel eens kan zijn, dus trek ik mijn pistool en hou het voor mijn gezicht, klaar om te schieten, wanneer ik in de richting van het geluid loop.

Wanneer ik de hoek om loop richt ik mijn pistool voor me uit, en wanneer ik de bron van het geluid zie, maakt hij een verschrikte indruk. 'Mevrouw, wat heeft dit te betekenen' vraagt de verpleger geschrokken met een wit gezicht heft hij zijn handen omhoog. Ik zucht, stop mijn wapen terug in zijn holster en overhandig hem mijn Politie ID. 'Eva van Dongen, Politie Amsterdam - Amstelland' zeg ik en ik pak mijn ID weer aan. 'Sorry dat ik u zo liet schrikken, maar ik zoek iemand' zeg ik en ik pak de foto van Carmen uit mijn zak. Mechels heeft die voor de zekerheid aan iedereen meegegeven, voor het geval iemand haar herkent. Ik overhandig hem de foto. Hij bestudeert het even, en antwoord dat hij haar niet kent. Ik had het verwacht, maar alsnog ben ik een klein beetje teleurgesteld. Ik knik en loop verder de SEH op, nu ik er toch ben kan ik nog even snel rondkijken. Na een rondje gelopen te hebben, heb ik er niets raars aangetroffen, snel check ik even de laatste kamer. Het kan altijd zijn dat Carmen zichzelf heeft verstopt in een afgesloten kamer, of in een kamer die niet afgesloten is. De laatste is niet afgesloten, en het licht is uit. Het ziet er allemaal normaal uit, maar toch besluit ik even achter de bedden te kijken, iets wat ik in de andere kamers niet heb gedaan. Er staan vier lege bedden in de kamer, bij de eerste twee zie ik niets geks, maar bij het rechter bed aan het raam ligt een stapel kleding. En een bruine pruik. Als ik de kleding oppak, vind ik er ook een verpakking van een andere pruik, een zwarte. Carmen. Ze moet haar kleding verwisseld hebben en daarna weg zijn gelopen. Wanneer ik dit aan de collega's wil vertellen hoor ik beweging achter me. Snel draai ik me om. Daar staat Carmen, met andere kleding en een zwarte pruik. Met een snelle beweging heeft ze me vast, en voor de tweede keer drukt ze weer een pistool tegen mijn slaap. Alleen is Wolfs er nu niet om me te helpen..