The girl who travels through the time [By Joy]

Η ιστορία του σχολείου

Το 1962 μία οργάνωση,με σκοπό την επεξεργασία του ανθρώπινου είδους και της εξέλιξης του,εγκαταστάθηκε σε μία μικρή πόλη της Αργετινής,την Γκρέι Τάουν.Η οργάνωση,η οποία διέθετε προχωρημένη τεχνολογία,στην αρχή επεξεργαζόταν πτώματα,μέχρι που τελικά αποφάσισαν ότι έπρεπε να εφαρμόσουν τις τεχνικές τους σε ανθρώπους....

Επιστήμονες,αλλά και απλοί,καθημερινοί άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν εθελοντικά.Πολλοί έχασαν την ζωή τους σε αυτά τα πειράματα,ενώ άλλοι τόσοι αναγκάστηκαν να ζήσουν με προβλήματα που τους προκάλεσαν.Η κυβέρνηση τους θεωρούσε επικίνδυνους και γι'αυτό το λόγο απαγόρευσε την συνέχεια των πειραμάτων,αλλά και φυλάκισε τους υπεύθυνους.

Τα άτομα που επέζησαν από τα πειράματα γύρισαν στις οικογένειες τους,αλλά ήταν πλέον πολύ διαφορετικοί.Κάποιοι αναγκάζονταν να επισκέπτονται κάποιο γιατρό για την ψυχική τους υγεία,ενώ άλλοι είχαν αποφασίσει ότι η απομόνωση τους πήγαινε καλύτερα.Μετά από κάποιους μήνες άρχισαν ακόμα να έχουν επιθετική συμπεριφορά προς γνωστούς,φίλους,αλλά και τις οικογένειες τους.Η κυβέρνηση,για άλλη μία φορά αναγκάζεται να πάρει αυστηρά μέτρα για την προστασία όλων.

Όλοι εκείνοι που είχαν υποστεί,κακή μεταχείριση από την οργάνωση,θα επέστρεφαν στην Γκρέι Τάουν για να συνεχίσουν εκεί την ζωή τους όπου δεν θα μπορούσαν να πληγώσουν κανένα.

Τα χρόνια πέρασαν και η Γκρέι Τάουν ήταν πλέον μία φυσιολογική πόλη.Υπήρχαν παντού μικρά μαγαζιά.Η πόλη είχε ακόμα το δικό της νοσοκομείο,αστυνομικό τμήμα και τέλος το δικό της σχολείο.

Η κυβέρνηση είχε βάλει ανθρώπους να τους παρακολουθούν για να είναι σίγουρη ότι όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο.Αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν ότι η Γκρέι Τάουν έκρυβε πολλά μυστικά. Τα παιδιά που γεννιόντουσαν,μετά από τα πειράματα που είχαν υποστεί οι γονείς,φαινόντουσαν φυσιολογικά,στην αρχή τουλάχιστον... Τα περισσότερα, αν όχι όλα,είχαν και από ένα χάρισμα,όπως π.χ. το να μετακινούν αντικείμενα, που ήταν και κάτι πολύ συνηθισμένο.Τρομοκρατημένοι από την αντίδραση των ανώτερων τους αποφάσισαν να κρατήσουν το μικρό τους μυστικό κρυφό.

Ο Όσκαρ Κένερ ήταν ο πρώτος που αποφάσισε πως αυτό ήταν λάθος.Προσπάθησε να πείσει τους συμπολίτες του ότι τα χαρίσματά που είχαν δεν ήταν κάτι το τρομακτικό,αλλά κάτι που τους έκανε να ξεχωρίζουν,να είναι πιο δυνατοί.Οι φήμες πως ο δεκαεξαχρονος Όσκαρ είχε πλέον τρελαθεί δεν άργησαν να βγουν στην επιφάνεια.