The girl who travels through the time [By Joy]

Η αυτοκτονία

  Τα Χριστούγεννα δεν άργησαν να έρθουν.Χαρά και ενθουσιασμός ξεχύλιζε από όλα τα δωμάτια του σχολείου.Όλα τα δωμάτια εκτός από ένα...

''Οι γονείς μου θα δουλεύουν σε όλες τις διακοπές,οπότε εγώ θα μείνω στο στο σχολείο...''Είπε η Λους στεναχωρημένη.

''Χευ!Τι μούτρα είναι αυτά;Τουλάχιστον θα είμαστε μαζί.Βασικά..δεν νομίζω η αγαπημένη θεία μου να με πάρει,ούτε πως θα έρθει να με επισκεφθεί.Δεν είσαι η μόνη που σε ξέχασαν...''Της απάντησε η Άλεξ το ίδιο στεναχωρημένη.

''Εγώ με τους γονείς μου θα πάμε στα στις Άνδεις για να κάνουμε σκι!Οι πίστες εκεί είναι φανταστικές!Θα έχει φοβερά ξενοδοχεία,καυτές πισίνες και πάνω απ'όλα...Φαγητό!Όχι σαν αυτό που μας ταίζουν εδώ μέσα.''

''Σε ευχαριστούμε Κάιλ...τώρα νιώθουμε πραγματικά πολύ καλύτερα....''Τον αγριοκοίταξε η Λους.

''Τι;;''

''Εγώ θα πάω στην γιαγιά μου...Από τότε που πέθανε ο παππούς είναι πολύ μόνη της...''Είπε ο Ντέιβ και όλοι ξαφνιάστηκαν που χρησιμοποίησε δύο προτάσεις αντί για μία,όπως συνήθως.

''Καλά θα κάνεις...''Τον ακούμπησε στον ώμο με το χέρι της η Λους.''Έτσι κι αλλιώς καλύτερα θα περάσουμε και χωρίς εσάς!Κοριτσοπαρέα!''Κοίταξε την Άλεξ και της έκλεισε το μάτι.

  Το σαββατοκύριακο έφυγαν σχεδόν όλοι οι μαθητές,ενώ ελάχιστοι ήταν αυτοί που έμειναν πίσω.Τα κορίτσια περιπλανιώντουσαν στο σχολείο,τους άρεσαν οι άδειοι διάδρομοι και τα άδεια playroom του σχολείου.Είχαν περάσει πέντε μέρες χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον να συμβεί.Την παραμονή της πρωτοχρονιάς όλα τα παιδιά ήταν μαζεμένα στην βιβλιοθήκη παίζοντας παιχνίδια,διαβάζοντας βιβλία και μιλώντας μεταξύ τους.

''Τι φτιάχνεις εδώ εσύ;;''Η Λους πλησίασε την Άλεξ που καθόταν σε μία πολυθρόνα λίγο πιο πέρα.

''Όχι..είναι έκπληξη...Θα μάθεις αύριο!''

''Είσαι κακιά!Έλα πλιιιζ!!Πες μου!Πες μου,πες μου,πες μου!''

''Όχι!Όχι,όχι,όχι!''

''Καλά και εγώ δεν θα-''Ξαφνικά από το δίπλα δωμάτιο ακούστηκε ένα ουρλιαχτό.

  Τα δύο κορίτσια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και λίγο αργότερα,μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά έτρεξαν μέχρι το δίπλα δωμάτιο.Ήταν το δωμάτιο του Κάιλ.Η Λους ήταν πρώτη και κρατούσε το πόμολο.Τρομοκρατημένη κοίταξε την Άλεξ.Αυτή της έκανε νόημα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είχε κατεβάζει το πόμολο.Άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα...Υπήρχαν δύο αγόρια στο δωμάτιο.Το ένα ήταν ξαπλωμένο στο πάτωμα,ενώ το άλλο ήταν όρθιο και από πάνω του.Ήταν γυρισμένο με την πλάτη οπότε κανείς δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο του.Εκείνος αισθάνθηκε την παρουσία των παιδιών.Κοίταξε δεξιά και αριστερά όμως δεν είχε που να πάει.Έσφυξε τις γροθιές του,έκανε λίγα βήματα πίσω πέρνωντας φόρε και τότε πήδηξε με φόρα πάνω στο παράθυρο το οποίο έγινε χίλια κομματάκι.