The girl who travels through the time [By Joy]

Κόρη...όχι Γιος...

  Σταμάτησε τον χρόνο την στιγμή που αυτή και ο Κρίστοφερ θα έβγαιναν από το μονοπάτι.Ανακουφισμένη που δεν την πήρε είδηση κανένα μάτι έτρεξε προς το σχολείο.Μπήκε γρήγορα στις τουαλέτες και για την ακρίβεια,μπήκε σε μία από αυτές ανεβαίνοντας πάνω στην λεκάνη σε περίπτωση που έβλεπαν τα πόδια της από κάτω.Περίμενε λίγη ώρα και τότε μπόρεσε να ακούσει τον εαυτό της και τον Κρίστοφ να μπαίνουν μέσα.Λίγα δευτερόλεπτα μετά ακολούθησαν και τα δύο αγόρια.

  Μπήκαν στις τουαλέτες,ενώ η Άλεξ προσπαθούσε να κρατήσει την αναπνοή της για να μην την πάρουνε γραμμή.Ανέβηκε στις μύτες των ποδιών της για να δει τα δύο αγόρια να κλείνουν την πόρτα και έχοντας πάντα εκείνα τα χαρτιά στα χέρια τους,μπήκαν στην δίπλα τουαλέτα από την Άλεξ.Αυτή έσκυψε λίγο,αλλά συνέχισε να έχει αρκετά καλή οπτική επαφή.Οι υποψίες της Άλεξ έγιναν πραγματικότητα τη στιγμή που ο ένας έσκυψε και έβαλε το χέρι του μέσα στο πάτωμα,βγάζοντας έξω ένα κλειδί.

  Άρα όντως αυτά τα αγόρια είχαν δυνάμεις.Και είναι προφανές ότι και οι δύο δούλευαν για τον γιο του Όσκαρ.Αλλά τα χαρτιά τι σήμαιναν;Ήταν τόσο κοντά στην λύση του μυστηρίου.Αρκούσε μόνο να τους ακολουθήσει.Το ίδιο παιδί που χρησιμοποίησε τις δυνάμεις του για να πάρει το κλειδί σηκώθηκε όρθιο και έβαλε το χέρι του μέσα στον τοίχο.Έκανε κάποιες κινήσει με αυτό και ύστερα έσπρωξε τον τοίχο προς τα μέσα.Ο τοίχος κουνήθηκε μερικά εκατοστά και τότε αυτοί τον έσπρωξαν πλάγια μέχρι που έφυγε από την μέση.Μπήκαν μέσα και άφησαν την πόρτα-τοίχο ανοιχτή.Ο Άλεξ βγήκε από την τουαλέτα και μπήκε στην διπλανή που ήταν τα αγόρια λίγα δευτερόλεπτα πριν.Μέσα από τον τοίχο υπήρχε μία σκάλα η οποία οδηγούσε μάλλον στο υπόγειο.

  Έκανε ένα βήμα μπροστά,μετά πάλι πίσω και ξανά μπροστά και άλλη μία φορά πίσω.Ήταν πολύ επικίνδυνο αυτό που πήγαινε να κάνει.Αν την έβλεπε ο γιος του Όσκαρ;Τι θα γινόταν τότε;Θα την βασάνιζε μέχρι να του δώσει τις δυνάμεις της;Ή μήπως θα βασάνιζε τους φίλους της για να την πείσει;Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα του ήταν πολύτιμη.Έπρεπε να είναι θαρραλέα.Το σχολείο αυτό χρειαζόταν πολλά κότσια και γερά νεύρα.Θυμήθηκε την ιστορία της Λους.Για την πρώτη κοπέλα που αντιστάθηκε ποτέ στον Όσκαρ.Για την ακρίβεια..που σκότωσε τον Όσκαρ.Είχε γίνει το είδωλο της.Αποφάσισε ότι έτσι θα ήθελε να είναι και αυτή.Να μην φοβάται τίποτα και κανένα.

  Σήκωσε το κεφάλι της με αποφασιστικότητα και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.Λίγο πριν φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι άκουσε κάποιες φωνές.Πρέπει να ήταν έξι ή εφτά άτομα.

''Επιτέλους αποφασίσατε να μας κάνετε την τιμή;''Ακούστηκε μία γυναικεία φωνή,αλλά όχι πολύ καθαρά.

''Δεν ήταν εύκολο.Ο αστυνομία δεν είναι παιχνίδι.''Είπε μία αγορίστικη φωνή αυτή τη φορά το ίδιο θολά με την άλλη.Η Άλεξ κατέβηκε μερικά σκαλιά για να μπορέσει να ακούσει καλύτερα,αλλά ελάχιστα γιατί κινδύνευε να την δουν.

''Η αστυνομία αγόρι μου δεν είναι τίποτα μπροστά μου!Μπροστά στην κόρη του Όσκαρ!Κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει εμένα!''Τα τελευταία λόγια της κοπέλας έκαναν την Άλεξ να ανοίξει το στόμα της διάπλατα.Ώστε τελικά ήταν κόρη...όχι γιος...

''Άσε..τα ίδια έλεγε και ο πατέρας σου πριν τον...''

''Τι είπες ταύρε..;''Μάλλον μιλούσαν με ψευδώνυμα.''Τι θα έλεγες;!''

''Πριν τον σκοτώσει ο Κάρα!''Απόλυτη ησυχία έπεσε στο δωμάτιο ύστερα από αυτό.''Συ-..Συγνώμη...Στορμ συ-..συγνώμη..!Δε-..δεν ξέρω τι με έ-..έπιασε...''Απολογήθηκε τραυλίζοντας.Τον κακομοίρη...Η Άλεξ ήταν έτοιμη να πάει να τον βοηθήσει!Ήξερε ότι κάτι κακό θα γινόταν...

  Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα το αγόρι άρχισε να ουρλιάζει.Ένα πράσινο σύννεφο σκέπασε το δωμάτιο και έφτασε μέχρι και την Άλεξ.'Είχε μία περίεργη μυρωδιά και αναγκάστηκε να κλείσει την μύτη της.Μύριζε...θάνατο.Την επόμενη στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος.Ήταν το αγόρι,που βρισκόταν τώρα πεσμένο στο πάτωμα.

''Θέλει κανένας άλλο να ξαναμιλήσει έτσι για τον πατέρα μου;!;!''Άρχισε να φωνάζει και τότε η Άλεξ κατάλαβε ότι το αγόρι που άκουσε πριν λίγο...ήταν νεκρό.''Πολύ ωραία...Στις δουλειές μας τώρα...Στιτς ενημέρωσε μας σχετικά με την αστυνομία.''

''Λοιπόν..το θέμα έχει κλείσει οριστικά...Η Στέισι αυτοκτόνησε και εμείς την βγάλαμε καθαρή για άλλη μία φορά.''

''Ωραία...καιρό είχα να ακούσω τότε ευχάριστα νέα...Νομίζω ότι η συνεδρία τελείωσε...Μπορείτε να αποχωρήσετε...''Αυτό το τελευταίο έκανε την Άλεξ να τιναχτεί από την θέση της.Μπόρεσε να ακούσει τις καρέκλες που τις τράβαγαν πίσω.Πάνω στον πανικό της έπιασε μία πέτρα από τον τοίχο,ο οποίος ήταν πολύ παλιός και ετοιμόρροπος,έσφιξε δυνατά το χέρι της και με όλη της τη δύναμη την πέταξε στην απέναντι πλευρά.Όλοι τρομοκρατημένοι έκαναν πίσω.Θα τους έπαιρνε λίγη ώρα μέχρι να ανακαλύψουν τι έκανε αυτό το θόρυβο.Αρκετή ώρα ώστε η Άλεξ να φύγει από εκεί μέσα.