The girl who travels through the time [By Joy]

Ελευθερία(Τελευταίο)

  Λίγους μήνες αργότερα,όταν δηλαδή όλα τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι έγιναν καλά οι περισσότεροι γύρισαν στα σπίτια τους με τους γονείς τους.Πολλά όμως ήταν και τα παιδιά που οι γονείς τους είχαν συλιφθεί από την αστυνομία.Έτσι..με την βοήθεια της Κάρας το παλιό ορφανοτροφείο επιτέλους ανακενήστηκε.Έγινε ένας χαρούμενος χώρος για τα παιδιά.Αλλά και για τους ενήλικες που βρήκαν δουλειά εκεί.

  Ο Ντέιβ κατάφερε να πείσει την γιαγιά του να τον ακολουθήσει και να πάνε να μείνουν σε ένα σπίτι που τους είχε αγοράσει η θεία της Άλεξ.Ο Ντέιβ φυσικά υποσχέθηκε ότι τα λεφτά θα της τα επέστρεφε.

  Ο Κάιλ στο ορφανοτροφείο ήταν,όπως και στο σχολείο,ο πλακατζής.Άρχισε πάλι τις βλακείες του και τις φάρσες του.Η σχέση του με τον Ντέιβ και την Άλεξ ήταν σίγουρα η καλύτερη.Φυσικά...Στην παρέα προστέθηκε και το αγόρι της Άλεξ με την αδερφή του.

  Η Άλεξ δεν δύστασε να πει όχι στον Κρις.Και όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια είχε πολλά κοινά με την αδερφή του,που έγιναν και πολύ καλές φίλες.

  Η συμμορία δεν θα ξανά ενοχλούσε ποτέ κανέναν.Είχε φροντήσει γι'αυτό η Άλεξ.Συχνά είχα εφιάλτες,όπως οι περισσότεροι από το σχολείο,όμως με τον καιρό το ξεπέρασαν όλοι και συνέχισαν την ζωή τους κανονικά.Ποτέ όμως δεν θα ξεχνούσαν την Άλεξ...Την "σωτήρα"τους.Χάρις αυτήν πλέον ήταν ελεύθεροι.Ελεύθεροι και...ζωντανοί.

  Είμαι πραμγατικά πολύ χαρούμενη που επιτέλους τελείωσα το βιβλίο.Ξέρω ότι σας είχα κάνει την ζωή πατίνι που δεν ανέβαζα ποτέ κεφάλαιο.-Όσο για αυτούς που το διαβάζουν ολοκληρωμένο,μάλλον δεν θα έχετε ιδέα τι λέω,ξέρουν όμως αυτοί οι οκτώ πιστοί πρώτοι αναγνώστες μου-.Δεν ξέρω αν έχει διαβάσει κανείς την περιγραφή  στον λογαριασμό μου,αλλά τον λογαριασμό τον μοιράζομαι με μία από τις δύο καλύτερες μου φίλες.Την Ελευθερία.Θα ήθελα λοιπόν να της αφιερώσω το βιβλίο...Επειδή τώρα τελευταία περνάει δύσκολα και επειδή ξέρω ότι θα καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες.Πολλές φορές παρομοιάζω την Άλεξ μαζί της.Κυρίως για την δύναμη που έχουν και οι δύο.-Τώρα εσείς μπορεί να βαριέστε ή να μην το διαβάζετε καν αυτό το σημείο,όμως εγώ είχα ανάγκη να το γράψω-.Οπότε...βάζοντας το όνομα σου στο τελευταίο κεφάλαιο μου κολλητούλα μου,σου αφιερώνω το βιβλίο μου δίνοντας σου όλη την δύναμη της Άλεξ.Σε υπερλατρεύω <3