Mafya Tahtının Sahibi

mafya tahtının sahibi -41-

Her an demirin kükremesine karşı kendimi hazırlarken en sert bakışlarından birini atarak bana baktı.

Uzun süre bakıştık.
" tamam bekliyorum kıza bilirsin"

Ayağa kalkıp önüme geldi.
" aynısını ben yapsaydım "

Hmm düşünelim. Beni dinlemeyip kendi başına buyruk hareket etse ne yapardım. Kızardım bayaaa kızardım hemde.

" tamam biliyorum yaptığım yanlıştı ama sende benim yönümden bak. Benim yüzümden sizde tehlikedesiniz. Sırf benimle çevremde siniz diye size zarar gelirse kendimi affetmem"

" biliyorum "

Saatine baktı.
" uçak kalkmıştır "

Elinden tutup dışarı ya doğru yürüdüm.

" nereye?"

Güldüm" uçak bizi bekliyor"

" nasıl "

" meslek sırrı "

Arabaya binip doğruca hava alanına gittik. Korumalar valizleri götürürken bir sürü kapıdan geçtikten sonra uçağa bindik sonunda.

Sekiz korumadan dördü önümüzde dördü de arkamızda oturuyordu.

Uçak havalandı.
Demirin hiç bir şey söylemeden durmasından anlaşıldığı üzere aşırı derecede sinirliydi.

"Demir tamam hata yaptım ama sinirliydim o şerefsize. Hiç düşmanım yok gibi bir yenisi eklendi zaten"

Sonunda bana baktı.
" kimmiş "

" önemsiz ya polat ın adamlarından biriymiş "

Demir şaşırdı.
" kurşun polat mı. Mafya olan "

" evet "

" neden saldırmış peki"

" aman boş ver iş konuşmak istemiyorum. "

Kafamı çevirip uçağın camından dışarı baktım. Aklıma ev gelince sebepsiz bir mutluluk doldu içime.

Hızlıca demire döndüm.
" evi acayip merak ediyorum. "

Demir " baban dört sene önce ölmedi mi neden hiç gitmedin o eve "

Aklıma neden gitmediğim gelince içimdeki mutluluk başladığı gibi hızla kayboldu.

" gidemedim"

Demir " neden"

" orada babamın bir hatırasını görmeye cesaret edemedim. "

Derin bir nefes alıp dışarı bakmaya devam ettim.

Evet biliyordum ki orası benim sevdiğim şeylerle düzenlenmişti ve her sevdiğim şeyde de babam olduğu için. Gitmek istememiştim belki üzülmekten korkmuşumdur. Belkide yalnız olduğum gerçeğinin canımı yakmasından korkmuşumdur kim bilir.

Ama cesaretimi toplamıştım ve oraya sadece demirle gidebilirdim. Benim yanımda durup güven verdikçe üstesinden gelemeyeceğim hiçbir şey yok.

uyku beni kendine çekerken göz kapaklarım gidip geliyordu. bir el kafamı çekti ve kafam yaslanacak bir yer buldu.benim kafamın üzerine de o başını koydu ve bir kaç saat uyumuşum öyle. gözlerimi açtığımda hala uçaktaydık maalesef . önümdeki dergiyi biraz karıştırdım. filan derken sonun da uçak inişe geçti. demirle birlikte uçaktan indik hava alanının çıkında siyah arabamız bizi bekliyordu. demir ve ben arka koltuğa geçip oturduktan sonra arkamızda koruma arabaları ile yola çıktık. otobanda uzun süre ilerledik ıssız bir orman yoluna saptık ve 20 -25 dk boyunca ormanın içinde yol aldık derken sonunda evin çatısını sonra da tamamını görebildim. evin yanına gelince arabadan inip incelemeye fırsatım oldu. iki katlı büyük bir evdi en güzel yanı ise camları baya bi büyük tü. demirin elini tutum birlikte eve girdiğimde sırf modern olarak döşenmişti .aşırı sadelik. yerler bembeyaz ,koyu gri bir L koltuk. önünde onun gibi koyu gri orta sehpa ayakları metal güzel bir televizyon ünitesi. baya iyi görünüyordu.