03.01.1987
Sevgili John;
Saat, üçü hoşça kal geçiyor.
Demin bir Mercedes tam da penceremin önünden geçerken, farının bana göz kırptığını hissettim. Aralık olan perdemden dışarıyı kolaçan etmeme rağmen, kimsenin olmadığını fark ettim. Bilirsin, senin yokluğunda var olmaya çalışan yaratıklara insan gözüyle bakmayalı bir ay geçti.
Ölümünün üzerinden tam bir ay geçti!
Fakat ne ben, ne de sevgili annen Andrea... Hiç kimse hâlâ neden öldüğünü ya da öldürüldüğünü bilmiyor.
İçimizde umut biriktirmemize sebep olan şey, senin birden bire kayboluşun oldu John. Gitmeden önceki gece hararetli tartışmalarımıza, küçük kardeşin Amy şahit olmuş. Polislere suçlunun ben olduğumu söylüyor.
Dinle John, sensiz buralar hep karanlık. Ne sonsuzluğu anımsatan güneş, ne de geceleri yüzünü gösteren dolunay, dünyamı parlatmaya yetmiyor.
Sana bu cümleleri bir hücreden de yazabilirdim. Ama Tanrı'ya şükür ki ben iyiyim.
Ve hücrede değilim.
Yani, sanırım henüz...
Bu gece seni fazlasıyla sevmeye devam edeceğim John.
Sende beni sev,
Hoşça kal John...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
21.Mektup Goodbye John.
Short StorySevgili John, Her şeyi bilebilirsin. Sana dair söylediğim her şeyi, hissettiklerimi yazdıklarımı, söylediklerimi... Ve hatta söyleyemediklerimi. Ama 21. mektupta ne yazdığını, hiçbir zaman bilemeyeceksin. Hoşça kal, John.
