En toen kwam zij

Hoofdstuk 18

De maanden die volgden waren we eigenlijk de hele tijd een prachtkoppel. Ik vroeg me af of het soms niet leek of het gespeeld was als in een toneelstuk. Zelfs voor mij leek het soms alsof we beiden een script in ons hand hadden en gewoon deden wat de regisseur ons opdroeg. Onze relatie was immers perfect. De relatie was zo perfect dat het misschien zelfs een beetje te perfect was. Misschien waren we wel te gelukkig. Soms maakte die gedachte me een beetje bang. Dan wilde ik graag in een hoekje kruipen en beginnen huilen zoals ik vroeger als kind deed. Tegenwoordig had ik steeds meer herinneringen zoals dat. Ik begon me terug te herinneren wat ik vroeger deed wanneer ik me slecht voelde. Al de andere dingen vielen nog steeds in het grote zwarte gat dat mijn coma gegraven had. Ik wist niet eens of mijn coma dat gat gegraven had of iets anders. Waarschijnlijk was het iets anders, ik kon me alleen niet meer herinneren wat. In ieder geval voelde ik me ondanks die onzekerheden de gelukkigste vrouw ter wereld. Ik had het meisje waar ik zo lang naar gekeken had. Ik was zo lang nieuwsgierig geweest wat er in haar zat. De hele tijd sinds ze bij mij werkte had ik al willen weten wat er in haar omging. Het raarste was dat ik dat nog steeds niet wist. We waren wel een koppel en we deelde onze huidige levens met elkaar maar ze wilde niets zeggen over het leven. Ze repte met geen woord over een gezin, over haar familie of over herinneringen die zij met zich mee droeg. Soms leek het wel alsof er voor haar geen kindertijd bestaan had. Ik wist dat het mogelijk was. Sommige mensen waren al volwassen van op het moment dat ze geboren werden. Het leek me alleen heel raar. Ze moest zich ondanks dat nog steeds iets herinneren van wat ze ooit gedaan had. Al ging het maar over iets stoms als een boomhut bouwen in de achtertuin. Ik zuchtte en wenste dat ze me ooit zou vertellen wat zij had meegemaakt. Ik wilde namelijk weten of zij ook zo iets groots meedraagde in haar hart. Misschien kon ik dan ook mijn geheim vertellen. Het zou het in ieder geval een pak makkelijker maken. Ik was maar van één ding zeker. Het leek alsof ze me al jaren kende dus ik kon haar wel vertrouwen.