The badboys new sister

Inleiding

POV Bella

Langzaam wandelde ik achter de vrouw aan door de gangen van het enorme gebouw. "We zijn er bijna hoor," zei ze tot mijn grote opluchting. We liepen al bijna een kwartier door het gebouw waar ze mij hadden uitgenodigd.

Nog steeds wist ik niet waarvoor. Toen mijn moeder het vertelde, had ik het maar over me heen laten komen. Zoals ik altijd alles over me heen laat komen.

"Lieve schat, je mag naar binnen. Ze wachten op je," zei ze nog voor ze zich snel uit de voeten maakte op haar torenhoge hakken. "Uhm, oké?" mompelde ik zacht tegen de langzaam verdwijnende vrouw. Ik wist haar naam nog niet eens, bedacht ik mezelf.

Terwijl mijn hand op de deurklink lag, haalde ik diep adem en schraapte al mijn moed bij elkaar. Ik drukte de deurklink naar beneden en zette mijn gewicht er tegen aan, waardoor de deur piepend openging.

"Kom binnen! Jij moet Isabella zijn?" Vroeg één van de mannen die aan de ronde tafel zat enthousiast, toen ik in de deuropening bleef staan. Hij maakte een uitnodigend gebaar met zijn hand en trok een stoel naar achter.

Langzaam wandelde ik naar de tafel waar ik me voorstelde aan de drie mannen, "Isabella de Rozario, maar u mag me Bella noemen."

"Je mag gewoon je zeggen hoor," zei één van de mannen met een glimlach. Toen ze zich alle drie hadden voorgesteld, ging ik op de stoel zitten.

"Zo, Bella. Weet je ook waarvoor je hier bent?" Ik schudde nee met mijn hoofd.

"Dan zullen we dat even uitleggen. Jij gaat een complete make-over krijgen! Nieuwe kleding, make-up, schoenen en nog veel meer!" Zei de ene man enthousiast, waarop de andere twee knikten.

Een make-over? Wat moest ik daar dan mee? Ik had een prima leven zo. Nee, ik ben niet de populairste. Dat weet ik, maar een make-over?

"Uhm, oké," antwoordde ik en keek naar beneden. Iets wat ik altijd al doe als ik me ergens ongemakkelijk voelde ofzo.

"Wanneer begint dat dan?" Durfde ik te vragen en keek op. "In de herfstvakantie, die gelukkig al over een weekje begint." Ik knikte.

"Oké," antwoordde ik simpel.

"Dit was het eigenlijk wel, we zien je de eerste maandag van de herfstvakantie hier, om half negen 's ochtends," zei één van de mannen weer waarop ik knikte.

Ik was nooit erg spraakzaam geweest, wat ook de reden was waarom ik niet erg veel vrienden had en ik vaak geplaagd werd op school. Pesten kon je het nog net niet noemen. "Kun je de weg zelf naar buiten vinden?" Vroeg een andere man en stond op. "Ik denk het," zei ik zacht terwijl ik ook opstond. "Tot volgende week maandag." Ik schudde de hand van alle drie de mannen voor ik de kamer verliet.

Toen ik na een kwartier buiten stond besefte ik me wat.

Mijn leven zou gaan veranderen.

-

HEY EVERYBODY! /5SOS/

Ben ik weer! Maar deze keer niet alleen, pauline1999 gaat er bij zijn!
Dit eerste hoofdstuk is door mij geschreven, het volgende hoofdstuk gaat Pauline schrijven! Eigenlijk heeft ze het al geschreven maar sssssst..

Nou doei!