The badboys new sister

Hoofdstuk 19

•Bella•
Nerveus volg ik de politieman die ons riep.
Riley loopt vlak achter me.
Ik hoor zijn snelle ademhaling achter me, een teken dat hij ook nerveus is.
Net zoals ik.
De politieman stopt voor een kamertje, waar hij naar binnen loopt.
Wij lopen achter hem aan en gaan op de stoelen zitten die er staan.
Riley zit naast mij en pakt mijn hand vast.
"Het komt goed, Bel" fluistert hij en ik knik klein.
Het komt wel goed.
"Hallo, ik ben officier Jones, jij moet Isabella zijn?"
Ik knik.
"Oke, dan mag je mij nu het hele verhaal vertellen, je mag niks weglaten. Als het te zwaar word mag je het gewoon zeggen" vertelt hij.
Ik knik opnieuw en begin dan aan mijn verhaal.

Officier Jones schrijft alles op.
Na dat ik mijn verhaal heb verteld, met een paar onderbrekingen omdat ik het huilen niet onder controle kon houden, stelt hij nog een paar vragen en dan mogen we al weer vertrekken.
"We zullen alles goed doornemen en dan zullen wij eens een bezoekje brengen aan deze jongeman" zegt hij nog voor hij het kamertje verlaat.

"Gaat het een beetje Bella?" vraagt Riley.
Ik knik terwijl er nog een traan over mijn wang loopt.
Riley veegt de traan van mijn wang en trekt me dicht tegen zich aan.
"Het komt goed lieve Bella, ze gaan Todd gewoon oppakken en dan gaat hij de bak in" verteld Riley me waarna de tranen weer over mijn wangen beginnen te stromen.
Snikkend kijk ik Riley aan maar weet ik toch een glimlachje op mijn gezicht te krijgen.
"Bedankt, dat je er zo voor me bent" fluister ik terwijl ik de tranen van mijn wangen veeg.
"Altijd Bel" fluistert hij terug en glimlacht klein naar me.
Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me dan weer los.
Ondertussen staan Robert en mijn moeder alweer achter ons en beginnen we terug te wandelen.
Ik ga naast mijn moeder lopen en grijp haar hand vast.
"Je hebt het zo goed gedaan" fluistert ze met een schorre stem en er rolt een traan over haar wang.
Ik veeg de traan weg en glimlach. "Dankje."

De rest van de rit naar huis verloopt stil.
Als we thuis zijn, vertel ik iedereen dat ik naar bed ga en wandel dan naar boven.
Daar trek ik de legging en Rileys trui weer aan.
Snel duik ik onder de dekens en val al snel in slaap.

•Riley•
Als Bella naar boven is laat ik me op de bank vallen.
Tranen vormen zich in mijn ogen en ik trek hard aan mijn haren.
Het is gewoon zo verschrikkelijk om Bella zo te moeten zien.
Ze verdiend dit niet.
Ze is zo'n geweldige meid.
Langzaam beginnen de tranen over mijn wangen te rollen als ik denk aan alle gebeurtenissen van vandaag.
Aan hoe erg ik mam mis, aan Bella die daar huilend onder Todd lag en hoe ze helemaal in elkaar stortte.
Ik voel me gewoon verschrikkelijk kut over alles.
Na een tijdje voel ik een hand op mijn schouder en kijk ik voorzichtig op.
Mijn vader zit naast mij met een bezorgde blik op zijn gezicht.
"Wat is er?" vraagt hij voorzichtig, bang dat ik weer eens boos op hem word.
"A-alles" snik ik en laat mijn hoofd tegen zijn schouder vallen.
"Ik mis mama" huil ik.
"Ik ook jongen, ik ook" mompelt mijn vader.
"Mama zou trots op je zijn na vandaag, na alles wat je voor Bella hebt gedaan."
Ik begin alleen maar luider te snikken na die zin.

"Ik denk dat ik ga slapen" mompel ik na een tijdje zo te hebben gezeten.
"Is goed, slaap lekker."
"Slaap lekker" mompel ik voor ik de trap op slenter.
Als ik in mijn kamer kom zie ik dat Bella op mijn bed, in mijn trui, ligt te slapen.
Ik glimlach bij het aanzicht en trek snel mijn broek en shirt uit.
Om Bella niet wakker te maken kruip ik in haar opklapbedje.

"Nee, niet doen. Kom bij mij liggen Rils" mompelt ze met gesloten ogen.
Een kleine glimlach speelt om mijn lippen als ik naast Bella in mijn bed kruip.
"Welterusten prinses."
"Welterusten Riley."

Geschreven door mij.