The Heartless Bitch

Chapter One

#THB Chapter One:

Queen's POV:

"Queen!" I rolled my eyes as I heard my father calling me from the outside of my room. "Open this goddamn door!" And he keeps on slamming the poor door.

I lazily stood up in my bed. Bakit kaya hindi nalang niya sirain ang pinto, tapos siya din magpapaayos. Para may magawa naman siya.

"What?" I snorted as I open the door. My father look so much pissed.

"You fired another househelp!" sigaw niya na naman sakin. Hindi ba masakit yung lalamunan niya sa kakasigaw? Psh.

"Dad, what I did earlier was just right. She's stupid!" I reasoned out. "Simpleng utos ko sa kanya, hindi niya pa magawa.."

Inis na napahilamos siya sa mukha niya. "You will not gonna do this again, Queen! Do you understand?!" tumango nalang ako para matapos na ang usapan at umalis na siya. I wanna rest! "Unbelievable!" sabi niya pa bago naglakad paalis.

I rolled my eyes again and then closed the door.

For all your information;

My name is Queen Altamonte. I have two siblings, my older brother, King and my younger sister, Princess. We have a weird parents kaya ganito mga pangalan namin. But I liked it. It speaks, royalty and power.

Everybody says I'm a Heartless Bitch. Well, I guess I am.

Pero hindi nila ako kilala...

I just don't want people using me... again.

----

Pag gising ko kinabukasan ay pumasok agad ako sa banyo at ginawa ang aking daily rituals. I'm still studying. Accounting Management ang course program ko. Gusto ko lang talaga matutunan ang pangangalaga sa pera ng maayos. Wala namang pakialam sila Dad kung ano man ang piliin namin na kurso, as long as aware parin kaming magkakapatid na kami lang naman amg mamamahala sa lahat ng negosyo nila. At si Kuya King na ang unang tini-train nila sa ngayon.

But still, I still have a year to graduate kaya madami pang pwedeng mangyari.

Pagkatapos kong mag-ayos ay bumaba na ako at pumunta sa kusina. Nandun nadin si Dad, Mom, Kuya at Princess.

"Good morning." bati ko sa kanila. Humalik ako kay Mom and Dad. Ganun din kay Kuya at Princess.

Pero bago ako makahalik kay Princess ay napansin ko ang dumi sa mukha niya. Ang burara parin nito kumain talaga kahit magha-highschool na. "Princess! Ayusin mo nga yang pagkain mo. You're messing up again!" I blurted out at her.

She just laughed at me. She seemed really enjoying her food. Sa aming magkakapatid, si Princess ang cool. Carefree, bubbly and jullible. She just take life so lightly. So annoying attitude. Hindi ba siya aware na maaari siyang magamit ng ibang tao dahil sa ganyang ugali niya. You know, people can perform horrible things just for the sake of money.

"Pabayaan mo nga ang kapatid mo." masungit na saway ni Kuya King sa akin. Sa aming magkakapatid, si Kuya King naman ang pinaka-seryoso, pinaka-masungit at mysterious. He looks cool, tho. Pero minsan nakakainis ang pagiging masungit niya.

"Shut up, Kuya." angil ko sa kanya. Medyo magkatulad kami ng ugali ni Kuya pero hindi talaga kami nagkasundo. I mean, yes we talked, but casual lang. We never had a brother-sister bonding.

"Kids, focus on the food." sabi ng mala-anghel namin na Mommy. Hindi ko alam kung kanino kami nagmana, pero ang bait talaga nito ni Mommy, e.

Pagkatapos naming kumain ay kanya-kanya na kaming pumunta sa kotse namin. Since hindi pa naman pwedeng mag-drive si Princess, sinasabay siya lagi ni Kuya. He's the one who's more thoughtful to do that. Ayoko kasi ng extra baggage talaga.

I was browsing with my phone as I walked through the hallway. Gusto ko lang tignan ang mga sns account ko.

Nasa facebook ako ng may mapansin akong post sa newsfeed ko. At nanggigil ako sa galit. Hindi ako makapaniwala na 1,750 likes and 500+ comments na ito in just a spand of two hours?! Bwiset!

Heartless Bitch; Queen Altamonte, f*ck you with feelings!!!

At post iyon ng rival ko daw sa pagiging bitch dito sa university. Si Monica Francisco. Classmate ko siya sa isang subject ko.

Galit na naglakad ako patungo sa building namin. And to my luck, hindi paman ako nakakarating doon e nakita ko na siya na nakaupo sa isang wooden bench, hawak niya ang phone niya habang nakikipagtawanan kasama ang mga buntot niya.

"What the hell?!" reklamo niya ng bigla kong hablutin yung phone niya saka iyon ibinagsak sa sementong daanan ng mga estudyante, tinapak-tapakan ko iyon hanggang sa madurog. "What did you just do?! Kabibili ko lang niyan!" Sayang, iphone pa naman sana. But I can afford to buy a lot of that.

"That's what you get after messing up with me!" singhal ko sa kanya. Lumapit ako sa kanya at tinignan siya mula ulo hanggang paa. "I just can't believe that you have the guts on messing up with me.. what right do you have?"

"Bakit? Akala mo ba ikaw lang ang mayaman para umakto kang ganyan?!"

I mocked a laugh. "Really?" natatawang saad ko. "You're really stupid, Monica."

"What?! I'm not stupid!"

"Of course, you are.. wag na wag mong pilit na ipantay ang sarili mo sakin.. because whatever you do, you will never be like me. Magpapagod ka na, lalo ka pang magiging stupid."

Akmang sasampalin sana ako ni Monica pero nasangga ko agad ang braso niya. "Next time you plan to slap me, mabubura ka sa mundo."

"Sinong tinatakot mo?! Ako?!" galit na sigaw niya habang pilit na binabawi ang braso niya na hawak ko.

"No. Hindi kita tinatakot, Monica. Sinasabihan lang kita. " mariing sagot ko saka ko pabalyang binitiwan ang braso niya. Sarap sanang putulin nalang, e. "Francisco Paper Line..." tukoy ko sa negosyo ng pamilya nila. "I can make that tiny business of your family wreck into tiny little pieces, Monica.." namutla siya sa sinabi ko.

"You can't do that!"

"Of course, I can. You know I can, Monica. Try me.."

"Wala kang puso! Wag mong idadamay ang pamilya ko!" umiiyak na na sigaw niya

Hay. Ang aga-aga pero nagda-drama na siya. Psh.

"Then stop messing up with me!" gigil kong sigaw pabalik. I looked at her buntot. "Kayo?! Gusto niyo bang ma-drop sa school nato?!"

Nanginginig sa takot naman ang tatlo. "H-hindi po, Queen.." halos sabay-sabay nilang sagot.

"Then, wag kayong sumasama sa kanya.. treat her as if she doesn't exist at all.."

Nagulat sila sa sinabi ko. They've been friends since freshmen days kaya alam kong mahihirapan sila. Lalo na si Monica.

"S-sige po..." sagot nung isang payat na babae.

"L-lisa.. w-what are you saying?" di makapaniwalang tanong ni Monica dun sa nagsalita.

"I'm sorry, Monica.. gusto pa naming makapag-aral.. Sorry.." at pagkasabi nun ay tumakbo na sila paalis.

"Hayop ka talaga!" baling ni Monica sa akin.

"Next time kasi, wag mo ng tangkain na kalabanin ako. Kasi wala kang mapapala.." sabi ko sa kanya. "Wag kang haharang sa dinaraanan ko. Kapag nakita mo ako, umiwas ka nalang para walang gulo. Naiintindihan mo, Monica?"

Galit na nakatingin lang siya sa sakin.

I rolled my eyes then left her there. Stupid. Hindi kasi iniisip muna ang isang bagay bago gawin.