Prologue

265 8 3
                                    


 I stared at him blankly.

“What do you want?” I asked.

He took a one step palapit sa akin. And I don’t know why at bigla rin akong napahakbang paatras.

I was still staring at him. Nakita ko kung paano nagbago saglit ‘yung expression niya. He smiled but I know na it was fake. Kilalang-kilala ko siya.

He doesn’t utter even a single word instead, tumalikod siya sa’kin at naglakad ng ilang hakbang. Akala ko’y aalis na siya pero bigla siyang tumigil.

“Alam kong nasaktan kita. Alam kong galit ka sa’kin. At, alam kong hindi mo na ako mapapatawad. But please, take care of yourself. Huwag kang masyadong magpadala sa galit mo. I was once your friend, kaya alam ko ang nararamdaman mo ngayon, masyado kitang kilala…”

“…alam mo, para kang isang paru-paro. Nandito ka nga malapit sa’kin but for some reason, I can’t reach you. Ayaw kitang lapitan o hawakan man lang. ‘Cuz I’m scared that you’ll fly away and I might lose you.”

Then he left me dumbfounded.



©  All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, without the prior permission of the author. Plagiarism is a crime.


VOTE- COMMENT- SHARE :)

Butterfly's TaleWhere stories live. Discover now