Küçük Leydim(efsane Leydiler Serisi 2)(TAMAMLANDI)

kuzey iskoçya...

Ertesi sabah çok erkenden uyanmış ve eşyaları aşağı indiriliyordu.o ve branden bir kaç askerle önden gidecek eşyalar ise arkadan yük arabasıyla getirilecekti.

Emma için vedalaşma vaktiydi.lucy sürekli ağlıyordu."ah emma ben sensiz napacağım sensiz bu ev çok sessiz olcak lütfen sürekli yaz "
Emma başıyla onayladı mattin önüne diz çöktü ve ona sarıldı.sıra amcasındaydı onun üzüntüsünü en çok o görebilmişti."merak etme amcacım iyi olacağım "dedi dük onu kendine çekti ve sarıldı "bizi unutma kızım yaz sürekli"
Emma yazacağım dedi ve atına bindi .bir süre evine baktı annesini babasını çocukluğunu düşündü.gözleri yanıyordu artık ama ağlamayacaktı o dükün kızıydı ve güçlüydü bunu o barbarda görecekti.

Yol gerçekten yorucuydu bir kaç saattir at biniyordu bu kadar uzun hiç binmemişti.dinlenmek için dere kenarında durdular."leydim burda dinlenelim yarın mckenzie topraklarında olcağız askerler sizin için çadır kuracaklar dinlenin bu gece burada konaklıcağız"emma tesekkür ederek kendi için kurulan çadıra girdi ve uzandı.
Gece birden at sesleriyle uyandı.çadırdan çıkıp etrafa bakarken brandon yanına geldi "hanımım lordumuz burada size eşlik edecekmiş dere kenarında birazdan gelir" dedi.emma heyecanda ölecekti kendine bu eziyeti yapan adamı sonunda görebilecekti.hızla çadıra girdi eğer o barbar kendine elini sürerse onu öldürecekti.bunun için küçük hançerini aradı ve buldu .

Yaklaşık bir saat sonra çadırın etrafında ayak sesleri duydu arkasını döndüğü anda onu gördü.

Ama bu o beni kurtaran lord ama nasıl olur bu alec o alec miymiş

Şaşkınlıkla bakıyordu."küçük leydim uyandırmadım umarım kalemize kadar sana eşlik etmeye geldim"alec emma nın gözlerinin içine bakarak yanaştı ve elini tuttu emma şaşkınlıkla elindeki hançeri düşürdü.
"Leydim benimi bıçaklayacaksın" dedi alec gülerek.
"Ben yani ama nasıl olur benim kocam sen misin "dedi şaşkınlıkla
"Evet leydim lord alec mckenzie eşimin hizmetine amedeyim "dedi ve emmayı kendine çekti.ilk kez bu kadar yakındı emma ya her gece bu anları düşünerek hayaller kurmuştu karısı olacaktı sadece ona bakacaktı, sevecekti.emma bir an geri çekildiğinde alec kendine geldi.

"Asla hizmetini veya kaleni istemiyorum evimden ailemden kopardın beni seni istemiyorum" dedi bağırarak emma arkası dönüktü artık.
Alec duydukları karşısında dondu sevdiği kadın onu sevmiyordu istemiyordu tüm benliğini bir öfke seli kapladı.kolundan tuttu ve kendisine bakması için onu çekti.emma korkuyla ona bakıyordu.

"Beni dinle leydim sana ne istediğini sormadım ben istedim ve aldım sen benimsin bunu aklına sok" dedi ve kızı sertçe kendine çekti ve öptü

Emmanın kalbi yerinden çıkıcaktı.o barbar onu öpüyordu.sertçe itti ve öfkeyle ona bakıyordu.tam tokat atacakken alec elini havada yakaladı.emmanın kolu acıyordu."sen nasıl yaparsın ilk öpücüğümü bu şekilde nasıl çalmaya cüret edersin" dedi kekeleyerek.alec in öfkesi bir anda silinmişti gür bir kahkaha attı "senden alacaklarımın daha bu ilki leydim kalemize ve odamıza gidene kadar bekle" dedi.ve çadırdan gülerek çıktı öfkeden emma delirmek üzereydi ama yapacağı birşey yoktu artık ve mindere uzanıp uyudu.bir kaç saat sonra sırtında bir sıcaklıkla uyandı ve bir el vardı üstünde korkuyla arkasını dönmüştü ki alecle göz göze geldi."uyu karıcım yarın yorucu bir gün olacak" dedi ve emmayı kendine çekti.emma kaçmaya niyetlensede çaresizce kıpırdamadan yattı.