Küçük Leydim(efsane Leydiler Serisi 2)(TAMAMLANDI)

yuvam

Emma sabah uyandığında çok heyecanlıydı annesini ve babasını görecekti.aslında göreceği sadece iki mezardı.ama olsun emma buna da razıydı.
Yataktan kalktığında okadar panikti ki alec hiç birşey yapmadan onu izliyordu.

."emma sevgilim neler oluyor söylermisin kalktığından beri oraya buraya koşuyorsun"

"alec ailemi ziyaret edicem iyi görünmeliyim"

"emma orası sadece mezar"

alec bunu söylediğinde emma olduğu yerde donup kalmıştı.acı dolu gözlerle alece baktı.

"emma ben öyle demek istemedim"

alec yaptığının farkına vardığında çok geçti.

"emma bana bak"

Emma yanına gelen alece ağlamaklı gözlerle bakıyordu.

"ahh emma ne olur öyle bakma"

Alec kendini hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti.isteyerek yaptığı birşey değildi ama emmanın verdiği tepki, beklediği bir tepkide değildi.

Emma başını kaldırmış alece bakıyordu.

"sorun değil alec sana kırılmadım sadece.. Bilmiyorum uzun zaman oldu mezarlığa gitmeyeli ben burda yaşarken hergün giderdim."

emmanın gözleri dolmuştu ve bir damla gözyaşı süzüldü gözlerinden.

"tekrar ziyaret edicem ve sanki beni orda bekliyorlarmış gibi heyecanlandım.gökyüzünden beni iyi görmelerini istedim sadece"okadar kırılgandı ki.

Alec emmanın acısını daha ruhunda hissetmişti.

ufacık bir kızdı emma ailesini kaybettiğinde alec o günü anımsadı.o kara günde görmüştü ilk kez emmayı, nasıl unutabilirdi ki.

biri için dünya kararırken diğeri için güneş daha yeni doğuyordu.

"seni ilk kez o gün görmüştüm hatırladın mı"alec emmaya o günü anımsattı.

"o gün mü"

Emma ne demek istediğini o an anlıyamadı.

"babam ve bende kaledeydik sen o gün aileni kaybettiğinde, babam ve adamlarıda seni aramıştı"

Emma olanları yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştı.

"sürekli ağlıyordun"

"evet sende bana sende hiç iskoç kanı yok mu demiştin" hatırlayınca kıkırdadı.

"evet hatırlıyorsun"

"çok küçüktüm alec ama yinede olanları hatırlıyorum.ormanda geçirdiğimiz geceyi beni bulan askerleri hatta senin atına binişimi"

emma bunları hatırlarken gülümsüyordu artık.

İlk kez o gün görmüştü o küçük kızı omuzlarına kadar uzanan sarı saçları ağlamaktan kızaran o masmavi gözler hayatında gördüğü en güzel çocuktu alec in.12 yaşında çocuk sayılabilcek yaştayken bile o küçük kıza hissettikleri, o gün avutmak için yanına gittiği küçük kız şimdi karısıydı. emmaya baktıkça ne kadar şanslı olduğunu hissediyordu.karısına tüm şefkatiyle sarıldı.bu an hiç bitmesin diye dua etti içinden ona benzeyen ufak bir kız çocuğu hayal etti farkında olmadan alec bunu istiyordu onlara ait ufacık bir kız.

"seni seviyorum küçük leydim"

"alec beni ilk ozaman mı sevdin"kıkırdayarak sormuştu emma.

"seni ilk ufacık bir kızken sevdim ama o baloda aşık oldum.o geceden sonra hiç vazgeçmedim emma sen benim cennetimsin"