Küçük Leydim(efsane Leydiler Serisi 2)(TAMAMLANDI)

ilk sabah..

Uyandığında alec yanında değildi emma bir an mutsuz olduğunu hissetti ama nasıl böyle hissediyordu ki sadece bir kaç gündür tanıdığı bu adama bişeyler hissetmek saçmalık diye düşündü.dün gece yattığı yastığa dokundu yastık alec gibi kokuyordu emma utançtan kızardı.evlilerdi ama alec sonuçta kocası olmamıştı.

Onun yattığı tarafın soğuk olduğunu hissetmişti.demek ki sabah erkenden kalkmıştı.yataktan yavaşça doğrulduğunda dün gece şahit olduğu şeyler aklına geldı bir bir içten içe öfkeleniyordu yeniden o kızıl cadının saçlarını yolmadan asla rahatlamayacağına karar verdi.nefes almak için pencereye doğru giderken kapı çaldı ve içeri luna girdi
."günaydın hanımım iyimisiniz ben dün gece olanlara şahit oldum ama nolur üzülmeyin o şeytan anabel olmada çoktan kovulurdu ama"

,"anabelle ne ilgisi var luna akrabalar mı"luna ne diyeceğini bilemedi yine çenesine sahip olamamıştı.
"abigail anabelin yiğeni bu kalede uzun zamandır.tek akrabası anabel ve bey anabele onu göndermeyeceğine söz vermişti."
"kalede kalmak istiyorsa saygısızlık yapmamayı benle uğraşmaması gerektiğini öğrenecek neyse luna hazırlanıp kahvaltıya inebilirmiyiz artık"
emma gülümseyerek lunaya bakıyordu duydukları hoşuna gitmemişti ama kimsenin canını sıkmasına izin vermeyecekti. artık.üzerine kırmızı renkli lucy yengesinin hediye etmiş olduğu elbiseyi giymişti.gögüs kısmı dantellerle süslü günlük bir elbiseydi ama emma nın üstünde bambaşka görünüyordu.luna hanımına beğeniyle baktı.bu bakış emmanında çok hoşuna gitti ve lunanın koluna girerek merdivenlere yöneldiler.luna hanımının bu yakınlığı karşısında çok utanmıştı.aşağı indiklerinde jack ve alec masada oturuyorlardı.

Alec kalktığından beri huzursuzdu.dün gece olanlar gerçekten canını sıkmıştı.emmanın kalbi kırılmıştı ve alec kendini bir şekilde affettirmek istiyordu.kapıya doğru baktığında hayranlıkla baka kalmıştı.bu kız gerçekten muhteşemdi.alec tüm kalbiyle hayrandı emmaya.
Emma günaydın dedikten sonra masaya oturmuştu.alec in yüzüne bakmak istemiyordu hem abigailin karsısında küçük düşmüştü hemde dün gece yanında ağlamıştı.bunları düşününce kaçmamak için zor duruyordu ama kaçmayacaktı.
luna servisi yaptıktan sonra emmadan izin isteyerek odaya gitmişti.kahvaltı sessizce devam ederken sessizliği alec bozdu.
"öğlen hazırlan hem ata bineriz hemde çiftçilerle konuşmam gerek bana eşlik etmeni istiyorum dedi.emma evet anlamında başını sallamıştı.bir süre sonra jack ve alec masadan ayrıldılar emma tek başına tabağıyla oyalandı.anabel bir yandan masayı topluyor bir yandanda emmaya bakmamak için çabalıyordu."sorun ne anabel"
"sorun yok hanımım sadece dün geceden sonra yüzünüze bakacak cesaretim yok "dedi emma yaşlı kadının mahcubiyetini anlıyordu"sıkılmana gerek yok anabel sadece yiğeninin daha ileri gitmesini engelle saygısızlığa tahamülüm yok"

"tabiki hanımım terbiye ediceğim o arsız kızı"emma gülümseyerek baktı yaşlı kadına
"sana güveniyorum anabel bana artık ismimle hitap edebilirsin "
Yaşlı kadın çok mutlu olmuştu bu sıcaklığa karşı.
"iyi bir kalbe sahipsin kızım alec çok şanşlı dedi ve odadan çıktı.
Emma sessizce kale bahçesine çıkarken tek düşündüğü artık herşeyin iyi gitmesiydi.

Emma kale kapısına doğru giderken bir at arabasının geldiğini gördü.merakla kimin geldiğine bakıyordu.birden kalede bir hareketlilik oldu.at arabası kapının önündeydi artık.üzerinde farkli renklere sahip kilt olan bir asker arabanın kapısını açtı.emma merakla olanları izliyordu