GERÇEK BİR HAYAT HİKÂYESİNDEN UYARLANMIŞTIR.
"Kefenime sarılı umutlarım vardı benim..."
Kusurlu topraklara hapsolmak var bir de.
Öte tarafta dönüşü olmayan bir bilet kesmek var aydınlığa.
Ben seçimimi yaptım, kaçtım...
Ve k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MARDİN
Koridorda yürürken sekreterinin yanına gelmesiyle "Babam odasında mı?" diye sordu Azad. Son günlerde onu çok az görüyordu. Şirkette karşılaşırlarsa şanslıydı. Şehir dışına da çok sık çıkıyordu. Her şeyin yolunda olup olmadığına emin değildi adam.
"Odasında efendim."
Aydın "Kızım sen bize birer kahve getir." dedi buyurgan bir ses tonuyla. Arkadaşı kendisine ters ters baktığında durumu kavramıştı. Doğru ya, Azad hiçbir zaman çalışanlarıyla böyle kaba ve buyurgan bir üslupla konuşmazdı. Her konuda farklı oldukları gibi bu konuda da birbirilerinden tamamen zıtlardı. Azad'ın arkasından odaya girerken sebepsiz yere güldü adam. Sağ eli cebindeyken "Biz nasıl arkadaş olduk ya? Şuan ciddi ciddi bunu düşünüyorum." diye sordu rahatça.
Masasına otururken gülüp duran arkadaşına baktı meraklı bir ifadeyle. "Niye, neyimiz varmış?"
"Bence dostluğumuz çok tuhaf. Yani... Ne bileyim, seninle geceyle gündüz gibiyiz. Senin çalışanlarına tavrın kibar, bense emir vermekten hoşlanıyorum. Sen sevdin mi tam seviyorsun, benim sevgim yatak odasında bitiyor. Bazen nasıl anlaşabildiğimizi sorguluyorum doğrusu."
Onaylarcasına "Haklısın." diyerek başını aşağı yukarı salladı. Birden oturduğu yerde durup düşündü. Tek kaşını kaldırarak "Anlaştığımızı nereden çıkardın sen?" diye sorduğunda gülüşmeye başladılar. Masasındaki dosyalara odaklanırken bir şey unuttuğunu hatırladı. "Babamın odasında bir evrak unutmuşum. Kahvelerimiz gelene kadar onu alıp geleyim."
"Sekretere söyle getirsin oğlum."
"Yok, ben gitsem daha iyi. Hem halini hatırını da sorarım."
"Sahi, Bilal Amca iyi mi Azad? Ben onu biraz yorgun görüyorum şu sıralar."
"Son günlerde kalp çarpıntısı başladı, ondan biraz endişeleniyorum ama önemli bir şey olmadığını söyleyip duruyor." Kapıdan çıkarken "Az sonra gelirim." deyip koridora çıktı. Aynı şeyleri kendisi de düşünüyordu ama bir türlü babasından sağlıklı bir yanıt alamıyordu. Ne sorsa geçiştiriyordu babası. Bu işin pek de hayra yorulacak türden olmadığını anlayabiliyordu Azad.
●●●
Telefonu tuşladı sakin bir biçimde. Asmin'in sağlıklı sesini duyunca sevindi. "Nasılsın kızım, iyi misin? Seni çok merak ettim."
"İyiyim Bilal Baba, sağ ol. Sen nasılsın?"
"İyiyim."
"Hani aramayacaktın beni, bir süre görüşmeyecektik?"
"Halâ öyle diyorum. Ama şuan şirketteyim, tek başımayım. Rahat konuşabiliyorum bu yüzden." Birden dikkat kesilip "Sende bir şey var." dedi. "Bir şey mi oldu?"
