Gian's POV
"Hay naku, alam ko naman na nagseselos si Kera eh, but she won't admit it, kasi babae siya. Pero alam ko deep down, gusto niya rin ako, kaya e-pu-push ko na talaga ang panliligaw ko sa kanya"
Hinabol ko siya kasi pinatakbo niya ng mabilis ang kabayo niya para maiwanan ako, pero hindi ko papayagan na aalis nalang siya na hindi niya alam kung gaano ko siya kamahal na kahit kailan hinding hindi ko siga ipagpalit kahit kaninong babae, at isa pa magseselos lang siya sa kapatid ko pa talaga.
"Kera, wait up." paghahabol ko sa kanya, pinatakbo ko rin ng mabilis ang kabayo ko para maabutan ko siya.
"Leave me alone Gian." sabi niya.
"No i won't leave you." i said. She looked at me and smirk. What is she up to. Bigla nalang napatakbo ng mabilis ang kabayo niya at naiwan ako, malayong malayo na si Kera, nang mapansin ko na papunta siya sa bahagi ng farm na medyo dilikado. Kaya mabilis ko ding pinatakbo ang kabayo ko para sundan siya.
"Kera. . . .Kera. . . " I shouted, hindi ko siya naabutan kanina ang bilis niya kasing nagpatakbo.
"Where are you, let's go home it's going to be dark soon, Kera. . . " i shouted again and still no response. I get my phone on my pocket pero walang signal paano ko babalitaan si Kyle na hinahanap ko pa si Kera.
"Kera. . . Please let's go home, if you hear me I'm sorry ok, I didn't mean to hurt you, you know how much I love you right." I still shouted, nang bigla kung nakita ang kabayo ni Kera pero wala si Kera na nakasakay sa kabayo niya, "shit. .where is she!"
Pinuntahan ko ang kabayo niya to make sure pero wala si Kera, saan kaya nagpunta yon. Natatakot na ako sa posibleng nangyari, nasaan ka na ba. Magdidilim na. Hinanap ko parin siya buti nalang hindi pa lowbat ang phone ko may nagagamit akong flashlight kasi dumidilim na.
Dalawang oras ko na siyang hinahanap, nang may napansin akong maliwanag sa ibabaw ng puno, a tree house?"
Inakyat ko ang puno at nabungaran ko si Kera doon na natutulog sa higaan na gawa sa punong kahoy."Kera." I wake her up.
"hhmmm"
Ungol lang ang sinagot sa'kin.
"Gian mahal kita. Pero hindi ako sigurado kung tatanggapin ko ba pagmamahal mo, kasi masyado na akong nasaktan. Di ko kaya masaktan ulit." Sabi niya habang nakapikit mga mata kaya niyugyog ko siya para gumising.
"Kera wake up, hey." Yugyug ko pa rin sa kanya. And there minulat niya mga mata niya.
"Hey thank God your awake, kanina pa kita hinahanap. Akala ko kung napaano kana, pinakaba mo'ko." sabi ko sa kanya.
"I'm sorry, oh my God, it's already dark outside." bigla siyang napabalikwas ng bangon at tiningnan ang labas mula sa maliit na bintana ng tree house, at bigla nalang siyang napayakap sa'kin ng biglang kumulog.
"Umuwi na tayo bago pa umulan." sabi ko ng bigla naman bumuhos ang napakalas na ulan sa labas, ang swerti naman namin dito pa talaga kami stranded sa isang malaking punong bahay.
"Nevermind, umulan na sa labas maghihintay nalang tayo na tumila ang ulan, ok pahinga ka na muna diyan." sabi ko sa kanya. At kinuha ko ang kamay niya na nakayakap sa'kin, dahil ayoko maramdaman niya na nag te-take advantage ako sa kanya dahil lang natatakot siya pero hinigpitan niya lalo ang pagkakayakap sa'kin.
"Kera. . ." Tawag ko sa pangalan niya, kaso ungol lang ang isinagot sa'kin kaya napilitan ko siyang ihiwalay sa pagkakayakap niya sa'kin at nakita ko na nakapikit pa rin ang mga mata niya.
"How could this woman in front of me so beautiful." I just asked myself. Hindi ko na namalayan na inilapit ko na pala sa labi niya ang mga labi ko. I wanted to kiss her so badly like I'm going to be crazy if i wouldn't do it at this moment.
I give her a light kiss a smack kiss actually pero naisip ko hindi ko itutuloy ang balak ko na halikan siya ulit dahil ayokong maramdaman niya na ginamit ko ang sitwasyon para mahalikan siya pero tumugon siya sa halik ko hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko pero I find myself happy ng tinugon niya ang halik ko."Mahal kita Kera, mahal na mahal." sabi ko sa kanya.
"Mahal din kita Gian, pero natatakot akong masaktan." Sabi niya sa'kin.
I just kissed her in response, i kissed her passionately like there is no tomorrow, hindi ko alam pero pakiramdam ko ayoko na siyang bitawan pa. Mahal ko si Kera ang dami ko nang rason na mas mahal ko siya kaysa kay Krista na kambal niya, mas lalo ko pa siyang mamahalin pagdating ng araw, kaya ipaglalaban ko siya kahit anong mangyari. And suddenly Kera stopped kissing me at inilayo niya ang sarili niya sa'kin.
"Hey. . . "i grabbed her waist at inilapit ko siya sa'kin.
"What's wrong?" I asked.
"Nothing, nakikipag landian ka kasi."she said in a low tone.
"What?! Saan mo'ko nakitang nakipaglandian?" I asked her directly.
"Kanina sa farm, kay Cindy, wag kang ingot Gian kitang kita ko kaya, pero wag na wag kang magkakamali pag nasaktan ang kuya ko, hindi kita mapapatawad." Sabi niya kaya natawa ang bigla sa mga pinagsasabi ni Kera. Kaya pala nang iwan to kanina kasi nagseselos.
"You know what Kera, ang cute mo pala pag nagseselos no, pero. . ." Hindi pa ako tapos sa sinasabi ko ng bigla siyang tumawa.
"Ako magseselos, mukha mo!" Ang cute niya pagnamumula siya.
Nilapitan ko siya at niyakap na nakatalikod."How could you be so jealous of Cindy, hindi ba sinabi sa'yo ng kuya mo, that his girlfriend and I are siblings." Sabi ko sa kanya.
"Wait. . What?!" Sabi niya, nakikita ko sa mukha niya na naguguluhna siya.
"I said Cindy and I are siblings, kapatid ko siya, actually half sister ko siya, we have the same father." Sabi ko kay Kera at natawa ako sa reaksyon niya.
"Oh my God, i'm so sorry Gian, actually so very sorry to Cindy, God ano ba naman itong pinag iisip ko." Yan ang mga sinabi niya, nakakatuwa siyang panuorin dahil sa reaksyon niya.
"It's ok, ngayon alam ko na kung gaano mo'ko kamahal, dahil hindi ka magseselos ng ganyan kung hindi diba.?" Pang aasar ko sa kanya. She just smiled at me at niyakap ko siya bago ko siya hinalikan ulit.
BINABASA MO ANG
EXCHANGE LOVERS
RomansaDo you know the feelings that you have a boyfriend for almost 5 months tapos malalaman mo nalang na kaya ka pala niligawan nang nagiging boyfriend mo to get close to your sister dahil ang kapatid mo ang totoong mahal nito. What a twist of life diba...