Küçük Kadın

43- Karanlığıma Hoşgeldin

Keyifli okumalar....

--------

Ne kadar da Nevraya benziyordu. Gözleri... Tıpkı onunki gibiydi.

"Evlatlarım... Bu videoyu izlediğinizde çok büyümüş olacaksınız. Eminim. Umarım, bunu izlediğiniz de hayatta olmam."

Gözlerinde ki maviler dolu doluydu.
Sesi titriyordu, suratı boncuk boncuk olmuştu. Ellerini sıkıyordu.

"Siz şimdi kızıyorsunuzdur annemiz, babamız bizi bıraktı diye. "

Gözlerinden yaşlar akıyordu. Birşeyler söylemek istiyor, ama engeli var gibiydi.

Sonrasında söylediği ile beynime, şakaklarıma bir sızı girdi.

"Nevra.. Kızım..."

Yutkundum seslice. Bir mesaj geldi telefonuma.

"Hikayenin tamamını ögrenmeden hareket etme kücük kız. Biraz bekleyeceksin."

Acaba dedim. Acaba içimdekileri mi okuyorlar ? Sonra Uraz'a çevirdim kafamı.

Onunla ne alakası olabilirdi ki ?
Belkide başka bir Nevraydı, bilmiyorum.

Telefonumu cebime atıp az önce gördüklerimi unutmaya çalıştım. Uraz içeri girdi. "Neden dışarıda konuştun ?"

"Senden gizlediğim şeyler varya hani."

Gözlerimi devirdim.

"Devirme gözlerini."

Oflayıp ellerimi önümde birleştirdim.
"Evet hatun. Emrindeyim."

Gözlerim parladı sanki o an. Emrimde olmasına değil. 'Hatun' demesine. Uraz, aşkımlı kelimelerdense 'hatun' deyip ölüme giden erkeklerdendi. Uraz hayatımda görebileceğim en dengesiz olsa da en sevilesi adamdı bunu biliyordum.

Aklıma gelen şey ile sırıtıp ona döndüm.

"Bugün arabaya binmeyeceğiz."
Kaşını kaldırdı. Ah birde şu egosu olmasa...

Kemerimi çıkarıp arabadan indim. "Taksiyle gidecek değiliz."

Kaşlarımı kaldırdım. "Yürüyemeyiz dee."

Gözlerimi devirecektim ki durdum.

"Koşalım güzelim. Değişiklik olur."

Sırıttım. "Akbilin var mı ?"

Suratını buruşturdu anlamadığını belli eden ifade ile. "Neyim neyim ?"

Sırıttım. "Bu daha eğlenceli olacak."

Gözlerini kıstı bir an. O gözlerinin yanındaki çizgiler bir ipmişte beni hayata bağlıyormuş gibiydi sanki. Gözlerini kısınca kehribar rengi yok olacak gibi hissediyordum.

Derin bir nefes aldım. Gözlerine aşık olduğum adam...

"Arabanı gelip alsınlar söylede."

Sırıtıp kolunu belime sardı. Biraz eğilip kafasını boynuma sürttü. Nefesi çarpık çarpık vücuduma değerken gözlerimi kapattım. Kokusu o kadar yakınımdaydı ki.

"Coşma hatun."

Gözlerimi araladım. Öküz her zaman öküzdü işte. Bir adım geri attım. Benden uzaklaşmasını sağladım. Kolu belimden ayrılırken bir boşluk hissetsemde inadım önüne geçebilmişti isteklerimin.