A Whole New Perspective

Chapter 58: Highschool Friends

Ysa's pov

"Ma, alis na po ako."

"And where are you going, young lady?" Lumingon ako kay Papa.

"School."

"And who said that you're going to attend school?"

"Don't tell me, ngayon mo ko isesend sa New York. Bukas na ang graduation."

"Well then, your bodyguards will go with you."

"Tss. As if I have a choice." Bulong ko.

"May sinasabi ka?"

"WALA PO." I said full of sarcasm at umalis na sa pesteng bahay na 'to.

*

Dahek? Everywhere I go, they are LITERALLY following me. Kahit sa cr! Pero hindi naman sa loob.

We just practiced for our grad tomorrow. At lagi kaming nagkakaroon ng eye contact ni Mace. Since yesterday, hindi ko pa siya nakakausap. At hanggang ngayon, kitang kita parin yung bruises niya.

*

Nang makarating ako sa bahay, dumerecho kaagad ako sa kwarto. Buti naman hindi nakasunod yung dalawang bwiset.

Kinuha ko ang phone ko at minessage kaagad si Mace.

To: Love

Hey. Okey ka na ba?

*sent*

Minutes later, nagreply siya.

From: Love

Yeah. Okey na ako. Can I ask you something?

~

To: Love

What is it?

*sent*

~

From: Love

Break na ba talaga tayo?

Hindi ko kaagad siya na replyan. Tapos na nga ba kami. I tried to decide. My mind says yes but my heart says no.

From: Love

Still there?

Natauhan naman ako kaya nireplyan ko siya.

To: Love

I guess so. But I still love you. Lagi mong tandaan yan, Mace.

*sent*

Matagal tagal siyang hindi nagreply. Pero pagkatapos ng 23 minutes, tumawag siya.

"Hi"

"Hey. So talagang wala na tayo huh."

"I-im sorry. Pero hindi ko na pwedeng suwayin si Papa. You've had enough. Ayoko nang makita pang may bangas yang gwapo mong mukha no."

"Hahaha. Tama ka naman."

"Pero w-we can still be friends right?"

"May friends bang nagmamahalan?"

"Mace,"

"Joke lang. Ito naman."

"So, congrats. 1st honorable mention ka."

"Thanks. At least ikaw may award diba."

"Award nga lang eh. Pero promise gagalingan ko sa co-"

Napatigil ako sa pagsasalita nang bumukas ang pinto ng kwarto ko at pumasok si Papa. Kinuha niya ang cellphone ko.

"Hey!"

Nakita kong inend niya ung call at in-off.yung phone ko.

"I forgot to confiscate your phone. Bawal ka makipag usap sa kanya. No connections." He ordered.

"Kahit friends?" He nodded at umalis.

At eto na naman ako, umiiyak. I hate this life! Okay naman ako nung una ah, bakit ganito? Si Mace at yung mga kaibigan ko na lang ang meron ako pero bakit pinagkakait pa niya? At ako naman, parang tangang sunod ng sunod.

Bumukas muli ang pinto at nagulat ako nang makita ko sina Meg.

They ran to me. And hugged me.

"W-why are you here?" I asked.

"Tinawagan kami ni tita." Sabi ni Vans. Nakita ko naman si mama na papalapit saamin.

"Sorry kung ito lang ang magagawa ko. I'll try to talk to you dad." She smiled at nag smile ako pabalik. She kissed my forehead at umalis na siya sa kwarto ko.

"Hey, are you okay?" Tanong ni Nella.

"N-no. H-hindi." At umiyak na naman ako. Kelan ba matatapos 'to?

They stayed ang comforted me. Pero umalis din sila kasi big day tomorrow.

Graduation na bukas. After that, Hello New York. I should be excited, but Im not.

____________

Mace's pov

"Award nga lang eh. Pero promise gagalingan ko sa co-"

"Hey!"

*toot toot*

What? Anong nangyari? Tatay niya na naman? Tch, wala na talaga.

"AAAAAAARGH!" Sigaw ko in frustration. Agad naman pumasok si Mama.

"Oh? May problema ba?"

"Nakakainis!"

"Tungkol na naman ba yan sa mga Farelle?" She calmly asked.

"Bakit kayo, okey lang na girlfriend ko si Ysa? Bakit dun sa tatay niya, hindi?"

"Robert's taking it seriously." Napatingin naman ako sa nagsalita. Si Papa.

"Magkakaibigan kaming apat noong highschool hanggang college." Nagulat ako sa sinabi ni Mama.

"What?"

"We were close friends. Halos hindi nga kami mapaghiwahiwalay noon. Pero nung makagraduate kami, nag isip kami ng business. Dapat nga ay magmemerge ang mga konpanya namin at ipagkakasundo pa kayong dalawa nung anak nila." Nakikita ko yung mga ngiti ni Papa habang inaalala yung mga alaala niya with the Farelles.

"Pero that friendship came into an end noong nataasan ko ang sales ng kompanya niya at nataasan ko siya sa ranking. He thought that I betrayed him." He continued.

Kaya naman pala. Masyado niya namang dinamdamdam.

"Anak, matulog ka na. Big day tomorrow remember? Wag mo muna isipin si Ysabelle, okay?" Mama said. Tumango ako at nakita ko namang umalis na sila.

Hindi ata ako nakatulog kakaisip kay Ysa. Dahil sa usapang business, ipagkakait niya sa anak niya ang happiness? Ang selfish naman. I hate the fact na ampon lang si Ysa pero grabe mangialam yung mga non-biological parents niya sa kanya.

Nag isip ako nang nag isip na hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.

_________________________________________

Ysa and Mace sa Media Secton!

Short update guys. Kamsahamnida

~Saranghamnida~