Ertesi sabah işe Şimşek'le gittim ve iceri girdigimde Emir beni karsiladi.
"Insan bir cevap yazmaz mi be? Yirmi uc mesaj kendi kendime konustum, unbelievable bebegim, unbelievable! Yani gordukten sonra da cevap atmadin. Bana bak şekeritam..."
Yurumeyi kesip şaşkin saskin baktim ona.
"Şekerita ne lan?"
"Hiiii! Sen iyice kaba kaba konusmaya baslamissin. Nedir bu hal? Lanli lunlu konusmalar? Iyyy, agresif Bahar da hic cekilmez!"
Omuz silktim. O kendi yoluna giderken içimden "Amaan, bir de senle uğraşamam" deyip asansöre doğru ilerledim.
O gun gayet normal gecti. Herkes -Emir bile- işine baktı.
Akşam, tam isten cikiyordum ki, arkamdan birisi seslendi.
"Bahar Hanım!"
Içimden 'keske seni dun oldurseydim Sevgi! Sardin şu adami başima, simdi soru sorup duracak. Off ona ne ki? Ah Sevgi ah!' Diye gecirdim. Bu dusunme işini uzatmis olacagim ki, ikinci kez seslendi. Bu kez arkami dondum.
"Buyurun."
"Ee, sanirim kitabinizin kayboldugunu nereden ogrendigimi merak etmissinizdir."
Ettim etmedim, sana ne, dedim yine İÇİMDEN. Ve hicbir tepki vermeden devam etmesini bekledim. Kendisini hiiiiiiç ilgilendirmeyen konulara karistigi icin ona olabildigince soguk bakiyordum.
"Sevgi'den ogrendiginizi biliyorum. Sormussunuz, soylemis. Neyse, soyleyeceginiz baska bir sey yoksa, benim acelem var" dedim en sonunda.
"Bahar Hanım!" Dedi tam ben gidecekken kolumdan tutup. Sonra bir adim geri atti.
"Haddim olmayan bir seyi sordugum icin cok ozur dilerim" dedi ve iyi aksamlar dileyip çıktı, Range Rover'ına binip uzaklasti.
Ben de tam arabama biniyordum ki, Emir ve Sevgi yanim ayaklasti. Emir:
"Konusmalariniza kulak misafiri olduk da..." dedi. Ona 'hadi canim' der gibi baktim.
"Kulak misafiri mi oldunuz, kulak mi kabarttiniz?"
"Kulak misafiri olduktan sonra kulak kabarttik!"
Bu dahiyane cevap kime ait olabilir? Miss Pabuç Dil! O hazır cevaplıkta master yaptı! O bu konuda uzman, hayir profesor, hayir ordinaryüs, hayir onun becerisi insan ustu! Karsinizda Sevgi Akyigit!
"Ya neyse ne işte! Onemli olan, adamin ozrunu dilemesi. Nasil kibar degil mi?.." diye atladi Emir.
"Off, siz niye bu konuyla bu kadar ilgilendiniz ki?" Dedim ve Sevgi yine lafi yapistirdi.
"Asil o seninle niye bu kadar ilgilendi?"
Gozlerimi devirip arabaya bindim ve sertce kapiyi kapattim. Hala sırıtan Emir ve Sevgi'ye dikiz aynasindan ters bir bakis atip gaza bastim.
Evet, ozur dilemisti... Bu guzel bir seydi tabi... Basimi sallayip kendime geldim. Niye bunlari gulumseyerek dusunuyordum ki?..
