Twisted

FH; Chapter 19

Marcus Jasper's POV

Bakit ba nangyayari ang lahat ng ito?

Bakit kailangan ko tong pag daanan?

Bakit ang daming nagbago?

Bakit naging ganun ng biglaan?

Bakit bigla siyang naging ganun sa akin?

Bakit?

"Kuyaaaa! si mama!" pagsigaw sakin ni Jarrel.

Napatayo naman ako sa gulat, tumakbo agad ako papasok ng room ni mama at lumapit kay mama.

Pagkatigin ko kay mama ay gising na siya. Gising na ang mama ko.

"Jarrel, tawagin mo ang doctor. Bilis!" humarap ako kay jarrel at sinabi yun.

Lumabas naman agad papunta si Jarrel sa doctor.

"Ma, Okay ka lang? anong masakit? anong gusto mo?" sunod sunod kong tanong.

Ilang days na din kasi dito si mama. Alam na ni Ashley dahil nung pumunta siya sa bahay ay nandito kami sa hospital at sinabi ng mga kapit bahay namin na nandito kami sa hospital nung una nagalit siya sakin kaso naglihim ako pero pinaliwanag ko sa kanya yung lahat kaya pumayag na din naman siya.

"Nak, kumalma ka. Okay lang ako, Nasan yung kapatid mo?" tanong niya.

pinalapit ko naman si Maryvonne at pinaharap ko kay mama.

"Eto, ma. si Maryvonne at si Jarrel naman ay tinawag yung doctor" sabi ko.

Niyakap namansi Maryvonne si mama at nag usap sila bigla namang bumukas yung pinto at pumasok si Jarrel at yung doctor, tumayo na muna ako at pumunta sa gilid.

pagkatapos niyang i-check si mama ay tinawag niya ako at lumayo kami ng kaunti sa mga kapatid ko at kay mama.

"Your mother has Leukemia. she's fine by now but two to three days and then after that, she can leave this hospital. By the way, don't forget the medicine of the patient, she should drink it on time and as soon as possible, she must undergo therapy. " sabi ng doctor sakin.

Lumabas na siya kapag tapos niya sakin sabihin ang mga iyon. Nakakapanlumo na hindi ko agad maipapatherapy si mama, kulang pa ang pera ko para pang pagamot ni mama.

"Doc, Wala na po bang magagawa pa kay mama?" tanong ko.

Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang luha ko, agad ko namang pinunasan iyon.

"hindi na pwede dahil kung hindi pa siya maipapatherapy ay mas lalala pa ang sakit niya na maaari niyang ikamatay. Sorry but I have to go" sabi niya.

Tuluyan nang umalis ang doctor at naiwan akong lumuluha. Lumapit ang mga kapatid ko sakin.

"Kuya? Anong sabi ng doctor? bakit umiiyak ka?" tanong ni Maryvonne na nag aalala na sa akin.

Pinunasan ko yung luha ko at humarap sa kanilang dalawa ng kapatid ko.

"Wala haha. Napuwing lang ako. Ang sabi ng doctor okay naman daw si mama pero dalawa o tatlong araw pa daw ang itatagal niya dito. ah, Jarrel. Isama mo muna sa labas si Maryvonne sa labas" sabi ko.

LUmabas namana silang dalawa. Hindi ko na sa kanila sinabi ang totoo dahil ayokong pati sila ay mamroblema sa kalagayan ni mama. Lumapit ako kay mama at kinausap siya.

"Ma? ano pong gusto niyo? dalawa o tatlong araw na lang na pagistay nyo dito ay pwede na kayong makalabas ng hospital" sabi ko.

Hinawakan naman ni mama yung kamay ko.