Εσύ, η αυτοκαταστροφή μου |Winner of Wattys 2016|

γράμμα 6

I'm lying down and all i can see is the stars. The hole in my chest breathes like a stupid mistake.

《.》

Αγαπημένε μου,

Σήμερα είπα ψέματα.

Μα κατά κάποιο τρόπο, ήταν αθώα.

Ακούγομαι σαν παιδί που προσπαθεί να εξαχνιστεί από τις "αμαρτίες" του, έτσι δεν είναι;

Μα όσο και να προσπαθώ, έχω αμαρτίες που δεν μπορώ να διώξω από πάνω μου.

Η αγάπη μου για σένα.

Ο έρωτάς μου.

Το πάθος μου.

Που μια μέρα θα το αφήσω να με καταστρέψει ολοκληρωτικά.

Μα ακόμα δεν με ρώτησες τι ψέμα είπα.

Χρησιμοποίησα δικά σου λόγια και τα βάφτισα δικά μου.

Αυτά που έλεγες για τις αυτοκαταστροφές.

Ένας νεαρός με άκουγε. Ελπίζω αυτά που έλεγα να έπιασαν τόπο.

Να μην κάνει τα ίδια λάθη με σένα. Με μένα. Με μας.

Μου αρέσει συχνά να σκέφτομαι τα λόγια σου.

Σου άρεσε να φιλοσοφείς για τη ζωή, μπορούσες να μιλάς ώρες ολόκληρες για πράγματα που οι άλλοι χρειάζονταν μια αιωνιότητα μόνο να τα διακρίνουν.

Έβλεπες μακριά. Ήσουν ιδεολόγος. Ονειροπόλος.

Ήσουν ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς .

Ίσως για αυτό να μην άντεξες κοντά μου.

Τα μεγάλα μυαλά δεν μπορούν να έχουν άτομα στην καρδιά τους.
Γιατί δεν υπάρχει άλλος χώρος.

Ήσουν ερωτευμένος με την ποίηση.

Θυμόμουν όταν σε πείραζα πως αγαπούσες την ποίηση περισσότερο από μένα.

Ίσως και να την αγαπούσες.

Ίσως καθώς με ερωτευόσουν να έψαχνες ένα υποκατάστατο της γιατί την ποίηση δεν μπορείς να την πάρεις αγκαλιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Δεν μου αρέσει η λέξη "ίσως".

Με κάνει να φαίνομαι τόσο προσωρινή.

Συνεχίζω. Δεν πρέπει να μιλάω για μένα. Δεν έχω χρόνο να μιλάω για μένα.

Πίστευες πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε κάτι διάχυτα στοιχεία, χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Άλλες φορές επέμενες πως είμαστε χαμένες ψυχές, φτιαγμένες από μικροσκοπικές ιστορίες.