Εσύ, η αυτοκαταστροφή μου |Winner of Wattys 2016|

γράμμα 8

We assume others show love the same way we do and if they don't, we worry it's not there.

《.》

Μωρό μου,

Σήμερα είναι Πρωταπριλιά.

Δεν μου λείπεις.

Δεν σε αγαπώ.

Δεν σε σκέφτομαι.

Δεν με ενδιαφέρεις.

Τέτοια μέρα, λέω ψέματα στον εαυτό μου.

Δεν έμεινε και κανένας τριγύρω έτσι κι αλλιώς.

Όλοι φεύγουν.

Μα τους είπα, πως αν σε δουν, να σου πουν να ξανάρθεις.

Η ζωή μου έχει χώρο.

Μόνο ένα άδειο κουφάρι υπάρχει έτσι κι αλλιώς.

Ε γ ώ .

Πόσο χώρο να πιάνω στο απόλυτο κενό;

Ίσως μια κουκίδα σε έναν κόσμο που δεν αποτελείς πια κομμάτι του.

Έγινα μια λεπτομέρεια στη ζωή μου, αγάπη μου.

Γιατί τελικά, όλη μου η ύπαρξη αφορούσε εσένα.

Ίσως είμαι καλή μόνο στο να σ'αγαπώ.

Πραγματικά. Απόλυτα. Αιώνια.

Και να 'μαι τώρα.

Άδεια. Μόνη. Διαλυμένη.

Και εσύ βέβαια μου έδωσες πολλά.

Αλλά τι να τα κάνω;

Μια νύχτα ζόρικη, τα πήρες όλα πίσω.

Και να 'μαι τώρα.

Σπασμένη και λεηλατημένη.

Να υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην κάνω ποτέ σε αυτούς που αγαπώ αυτά που μου έκαναν όσοι αγάπησα.

Αυτά που μου έκανες εσύ.

Μα δεν έχει μείνει κανείς που να αγαπώ πια.

Νόμιζες πως το ξέχασα;

Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά έ ρω τ ά μ ο υ .

Να είσαι καλά. Ευτυχισμένος.

Κι ας πονάω εγώ.

Εσύ να 'σαι καλά, για τ' άλλα δεν πειράζει.

Να προσέχεις, να προσέχεις πολύ.

Είναι μαζί σου αυτή , έτσι δεν είναι;

Κι αν ήσουν μαζί μου;

Αν.

Αν αυτό, αν εκείνο, αν το άλλο.

Δεν μπορώ να ποντάρω όλη μου τη ζωή σε ένα "αν".

Δεν μπορώ να ζήσω σκεπτόμενη τα "αν".

"Μα δεν ζεις"

Η φωνούλα στο κεφάλι μου ψιθυρίζει γεμάτη κακία.

Την είχα σχεδόν ξεχάσει.

Δεν δίνω σημασία σε ότι λέει πια.

Δεν με νοιάζει τίποτα πια.

Έμαθα επιτέλους το μάθημά μου.

Οποιοσδήποτε μπορεί να σε σκοτώσει.

Εγώ ας πούμε.

Πληγώνω τον εαυτό μου εξωτερικά προσπαθώντας να βλάψω το τέρας μέσα μου.

Μα υπάρχει και η φωνή.

"Γλυκιά μου, δεν το ήξερες; Δεν μπορείς να σπάσεις μια σπασμένη καρδιά. Μπορείς μόνο να την σκορπίσεις."

Γιατί, τι είναι τα τέρατα στο κάτω κάτω;

Πληγωμένοι άνθρωποι.

Θνητοί με περισσότερα λάθη από όσα θα μπορούσαν οι ίδιοι να συγχωρέσουν.

Μα πως ξεφεύγω πάλι;

Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά έ ρ ω τ ά μ ο υ .

Να είσαι ευτυχισμένος.

Μα όχι ερωτευμένος.

Αν είσαι ερωτευμένος μπορείς και να πληγωθείς.

Κι από τους δυο μας έχω συνηθίσει να πληγώνομαι εγώ.

Με όση αγάπη έχω,

Μια ταπεινή ανάμνηση.