γράμμα 10

747 78 42
                                    

It was a mistake to keep the single knife in my heart for so long, but it is my knife and my heart too.

《.》

Έρωτα,

Δικέ μου, δικέ της και δικέ σου,

Έρωτα που με κατέστρεψες και με πόνεσες και με έσπασες και με πρόδοσες και με πέταξες με τον χειρότερο τρόπο.

Έρωτα που με αγάπησες και με προστάτευσες και με φίλησες και με αγκάλιασες και με φρόντισες και με έκανες όλα όσα είμαι με τον πιο τρυφερό τρόπο.

Σ' ευχαριστώ.

Σ' αγαπώ.

Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε άλλο αυτό, καταλαβαίνεις;

Δεν έχω άλλα κομμάτια μου να σπάσω και να σου δώσω, δεν έχω άλλο μέρος του εαυτού μου άθικτο για να το διαλύσω ως τιμωρία, τιμωρία δική σου που έφυγες, δική μου που έμεινα, δική μου που σου επέτρεψα να φύγεις; Ποιος ξέρει;

Δεν έχω άλλη θλίψη να σπαταλήσω σε σένα παρόλο που θα μπορούσα να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα και να τον κάψω όλο, για να βρω λίγη ακόμα στεναχώρια να αφιερώσω σε σένα προκειμένου να σε κρατήσω κοντά μου λίγο ακόμα.

Μπορώ να είμαι μαζί σου μόνο στις καταστροφές.

Μου χαρίζω πόνο γιατί αυτό μου θυμίζει εσένα.

Έκοψα το δέρμα μου προσποιούμενη πως τα κόκκινα σημάδια είναι απομεινάρια των φιλιών σου.

Ήμουν βίαιη μαζί μου γιατί δεν ήξερα άλλον τρόπο να νιώσω την αγάπη σου.

Δεν νομίζω ότι θα αγαπήσω άνθρωπο ξανά όσο αγάπησα εσένα, και για να λέμε και την αλήθεια, δεν θέλω.

Τόση αγάπη φέρνει άλλο τόσο πόνο και χόρτασα από θλίψεις, έχω αρκετές για όλες τις υπόλοιπες ζωές μου.

Δεν σε μισώ.

Απλά μαθαίνω να αγαπώ και μένα.

Τόσο καιρό, όλοι μου έλεγαν να πάω μπροστά και εγώ γελούσα και πονούσα και έκλαιγα γιατί είχα χάσει τις κατευθύνσεις μου χωρίς εσένα και το μπροστά έμοιαζε ίδιο με το πίσω ή το δεξιά και αριστερά ήταν ο γκρεμός και εγώ έμενα ακίνητη στην μέση της καταστροφής γιατί δεν ήξερα που ήταν το μπροστά, δεν ήξερα πόσα βήματα χρειάζονται μέχρι εκεί, κάποιες νύχτες μάλιστα είχα ξεχάσει ακόμα και να περπατάω, και καθηλωμένη έμενα να κλαίω και να πάει στον διάολο το μπροστά, εγώ θα μείνω στην μέση, αναποφάσιστη και μόνη, ασφαλής από μια λανθασμένη επιλογή.

Εσύ, η αυτοκαταστροφή μου  |Winner of Wattys 2016|Where stories live. Discover now