Sounds Like Adventure

Κεφαλαιο 7

Ήταν έξι και περίμενα την Γαυριέλλα να έρθει να ντυθούμε για το πάρτυ. Έβαλα ένα μαύρο φόρεμα και τις μαύρες μου γόβες ( εικόνα ). Βάφτηκα έντονα και επιασα τα μαλλιά μου σε αυγό.

Η Γαυριέλλα έβαλε ένα μαύρο κολλητό φουστάνι. Τόνιζε έντονα τις καμπύλες της. Βάφτηκε έντονα και ίσιωσε τα μαλλιά της.

Φύγαμε από το σπίτι και δέκα νταν ήμασταν στο κλαμπ. Είδα το αγόρι που με είχε φωνάξει πρόσφατα στο γραφείο του κυρίου Νικολακόπουλου.

«Γεια σου εμ...»

«Θησέας.»

«Γεια σου Θησέα! Με θυμάσαι νομίζω.»

«Ναι σε θυμάμαι είσαι η Ειρήνη!»

«Ναι, να σου πω επειδή δεν ξέρω κανέναν άλλο εδώ πέρα μπορώ να κάτσω με εσένα και την παρέα σου; Και μην ανησυχείς! Είμαι πολύ κοινωνική. Κάνω παρέα με όλους!» Φώτης!!!! Σκέφτηκα.

«Ή σχεδόν με όλους...» συμπλήρωσα.

«Δεν πειράζει κάτσε. Πέρσι κι εγώ σαν εσένα ήμουν.» είπε.

Γνώρισα την παρέα του. Είναι όλοι πολύ ενδιαφέροντα άτομα. Ο κολλητός του είναι ο Μάρκος. Η κοπέλα του η Χριστίνα, ο Βασίλης και η Μαρία και κολλητή της Χριστίνας και κοπέλα του Βασίλη. Όλοι ήταν συνάδελφοί μου. Οι δύο κοπέλες ήταν ιδιαίτερες υποδιευθυντών, ο Μάρκος ήταν διαφημιστής και ο Θησέας ασχολούταν και αυτός με τα οικονομικά της εταιρείας.

Αρχίσαμε μετά από πολύ ώρα να χορεύουμε. Όλοι κοιτούσαν εμένα και την Γαυριέλλα. Μόλις το συνειδητοποίησα κπκκινξσα λίγο αλλά μετά μου άρεσε!

Καθήσαμε κάτω και άκουσα έντονες συνομιλίες.

«Πρεπει να ήρθε ο κύριος Φ...» πήγε να το πει αλλά δον διέκοψα.

«Μην το πεις!»

«Ο κύριος Νικολακόπουλος.» είπε.

«Ειρήνη μου;» με ρώτησε. Σίγουρα ήθελε να τον γνωρίσει.

«Ναι θα πάμε σε λίγο!» της απάντησα και με ευχαρίστησε. Είχε αγόρι αλλά ήθελε να έχει γνωριμίες σε περιπτώσεις ανάγκης.

Πέρασε λίγη ώρα και την πήρα να πάμε στο τραπέζι που καθώταν.

Τον είδα. Φορούσε ένα μαύρο πουκάμισο με ένα τζιν και all star. Είχε φτιάξει το μαλλί με τζελ και έμοιαζε με θεό. Κοίταξα την Γαυριέλλα και είχε μείνει άφωνη.

«Τι έγινε καλέ; Σου άρεσε τόσο πολύ;» την ρώτησα.

«Οχι ίσα ίσα. Να σου πω μετά πάμε λίγο στις τουαλέτες;»

«Ναι, αμέ!» είπα.

Τους γνώρισα και η Γαυριέλλα τον κοίταζε άγρια. Τι της είχε κάνει. Εκείνος σαν να καταλάβαινε χαμογελούσε με πονηρό χαμόγελο.

«Λοιπον εμείς πρέπει να πάμε τουαλέτα. Θα γυρίσουμε αμέσως! » είπε και με τράβηξε στην τουαλέτα.

«Ξερεις ποιος είναι αυτός;» Με ρώτησε.

«Φυσικα και ξέρω! Το αφεντικό μου είναι!»

«Μια ερώτηση. Ποτέ άρχισαν τα καλάθια με τις σοκολάτες και τα μηνύματα;»

«Αφότου επιασα δουλειά! Γιατί;»

«Γιατι ο κύριος Νικολακόπουλος είναι ο Φώτης!»

«Τι;» ρώτησα γεμάτη δυσπιστία.

«Φοράει την ίδια ακριβώς ηλίθια φάτσα του. Και όχι μόνο αυτό αλλά όλα δείχνουν ότι αυτός είναι. Τα μηνύματα μετά την αίτηση με το κινητό σου και τα καλάθια στο σπίτι σου μετά την αίτηση με την οδό σου. Να μην σου πω για το χαρτάκι που βρήκες τις προάλες!»

«Οχι δεν μπορεί!» φώναξα. Άρχισα να κλοτσάω τοι έβρισκα μπροστά μου.

Αφού κατάφερα να ηρεμήσω ανεβήκαμε πάνω. Είδε τον θυμό στα μάτια μου και κατάλαβε.

«Κι εγώ χαίρομαι που σε ξανβλέπω Ειρήνη!»

«Κι εγώ!» του είπα και έριξα το ποτό του πάνω του.

«Βλεπω αρχίσαμε καλά!»

«Αυτο Αγορίνα μου δεν ήταν τίποτα!» του απάντησα και έφυγα.

Ίσα ίσα πρόλαβα να μπω στο σπίτι μου πριν αρχίσω να κλαίω. Όλοι τους είναι εναντίον μου. Ειδικά ο Στάθης! Έπρεπε να μου το είχε πει. Πως μπόρεσε να μην μου πει τίποτα μετά από αυτό που έγινε;

Έπεσα για ύπνο. Κατά τις τέσσερις άκουσα κάποιον να βαράει με δύναμη την πόρτα. Άνοιξα και είδα τον Φώτη λιώμα από το ποτό.

Με πήρε αγκαλιά.

«Συγνωμη πραγματικά! Ποτέ δεν ήθελα να σε κάνω να αισθανθείς έτσι. Απλά ημουνα πολύ μαλάκας για να παραδεχτώ τον έρωτα μου μαζί σου! Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με!» είπε σχεδόν κλαίγοντας.

«Και να μην το ήθελες το έκανες! »

«Δικιο έχεις... » είπε λυπημένος πριν τον πάρει ένας βαθύς ύπνος στον καναπέ.

Όλα αυτά ήταν απλά επειδή είχε πιει. Αλλά και να μην το ήθελε το έκανε και με κατέστρεψε. Αυτό δεν αλλάζει.

__________

Να τος λοιπόν ο Φώτης. Έτοιμος για όλα. Θα καταφέρει να ξανακερδίσει την καρδιά της Ειρήνης; Για να δούμε...

By: Spls_03