Sounds Like Adventure

Κεφαλαιο 15

( Το σπίτι της Ειρήνης στις Στενιές )

Το πρωί με ξύπνησε το κινητό μου που βούηζε. Πρέπει να αηταν η Γαυριέλλα.

«Οριστε!» ρώτησα βραχνιασμένα.

«Τωρα ξύπνησες; Μου είχες πει να σε πάρω τι έπαθες πάλι με τον Φώτη;»

«Με έχει βάλει στοίχημα. Ότι θα καταφέρει να με ρήξει μέχρι την άλλη Παρασκευή και εν το μεταξύ θα κρατήσει σχέση με μία Κατερινα χωρίς να το μάθω εγώ! Έτσι για να ξελαμπικάρει λίγο το μυαλό μου και για να τον κάνω να χάσει το στοίχημα θα πάω μία πολύ ωραία επίσκεψη στους γονείς μου! Φεύγω το μεσημέρι για Άνδρο. Κοίτα εάν θέλεις να σου πω περισσότερα θα σου τα πω το Σάββατο το μεσημέρι που γυρίζω  και το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα πάμε κλαμπ. Να είσαι έτοιμη φιλάκια!»

«Καλα από ότι κατάλαβα δεν θες να του πω τίποτα. Καλά δεν πειράζει. Καλό ταξίδι!»

«Καλα να περνάς!» είπαμε και το έκλεισα.

Όταν έφυγα από το σπίτι ήταν έντεκα. Δώδεκα έφευγε το πλοίο και λογικά τρεις θα έφτανα Γαύριο και τέσσερις στο χωριό. Καλά ήταν. Σκέφτηκα και μπήκα στο αυτοκίνητο. Μόλις άνοιξα την μηχανή χτύπησε το τηλέφωνο μου και χωρίς να κοιτάξω ποιος ήταν το σήκωσα.

«Οριστε;»

«Που πας έτσι απροειδοποίητα και με αφήνεις στα κρύα του λουτρού; Τι θες να κάνεις;» είπε  με σχεδόν τρεμαμενη φωνή ο Φώτης.

«Πάω Κυκλάσες και θέλω να σε κάνω να χάσεις το στοίχημα αντίο!» είπα με μία γέλια φωνή και το έκλεισα. Έβαλα μπρος τη μηχανή και έφυγα για Ραφήνα.

Μετά από μία ώρα έφυγε το καράβι και ύστερα από τρεις ώρες ατέλειωτου ύπνου φτάσαμε στο Γαύριο. Μετά πήρα το αυτοκίνητο και οδήγησα για μία ώρα μέχρι την χώρα. Από εκεί πήρα εναν άλλο δρόμο προς το χωριό μου. Τις Στενιές.

Στο σταθμό δεν ήταν κανένας. Μόνο ο γέρο πλάτανος δέσποζε στην είσοδο του πλακόστρωτου χωριού. Παρκαρα το αυτοκίνητο και πήρα τις βαλίτσες από το πορτμπαγκάζ.

Προχώρησα προς το κέντρο του χωριού. Τα μικρότερα παιδιά έτρεχαν από εδώ και από εκεί. Αλλά πιο σκανταλιαρικα έκοβαν μήλα από της κυρά Λενιώς το κτήμα και άλλα λίγο πιο μεγάλα καθιστούσαν και επαιζαν μπάλα. Δεν άφηναν τα μικρά να αγγίξουν τις πολύτιμες μπάλες τους.

Πρώτη στάση μου ήταν το σπίτι της ξαδελφης μου της Φανής.  Ήμασταν οι καλύτερες φίλες. Η μόνη κοπέλα που μπορούσε να μου δώσει μία σοβαρή και σωστή γνώμη.