Sounds Like Adventure

Κεφαλαιο 33

9 μήνες αργότερα...

"Σπρώξε!" Μου φώναξε ο γιατρός.

Έβγαλα αναρθρες κραυγές και εσπρωχνα για να βγει το μωρό. Θα ήταν ένα αγοράκι δύο μέτρα. Ειρωνικά.

"Τα καταφέραμε!" Είπε ο γιατρός και αφού τον επλυναν μου τον έφεραν.

Ήταν τόσο όμορφος. Άνοιξε τα μάτια του και ήταν ίδια με του Φώτη. Ήταν ίδιος μόνο σε μίνι έκδοση. Ήταν πολύ πολύ όμορφος!

[...]

"Μαμά ετοιμάσουν πρέπει να πάμε την εκκλησία!"

Είπα αγχομένη. Ο μικρός έκλαιγε, η μάνα μου είχε αργήσει γιατί δεν έβρισκε το σκουλαρίκι της και ο πατέρας μου γκρίνιαζε να βιαστούμε! Τι ήσυχη οικογένεια!

"Μαμά άσε το σκουλαρίκι και φερε το γάλα να ταΐσω τον μικρό να φύγουμε!" Είπα στην μητέρα μου και έφερε το γάλα.

"Μπράβο μωρό μου πιες το όλο!" Είπα στον μικρό.

"Πέτρο βάλε μπρος φεύγουμε!" Είπε η μήτερα μου στον πατέρα μου.

"Νταξει ρε Καλλιόπη ηρέμησε!" Της είπα και έβαλε μπρος. Άφησα το μπιμπερό και μπήκα και εγώ μέσα στο αυτοκίνητο.

Φτάσαμε στην εκκλησία ακριβώς με πέντε λεπτά καθυστέρηση! Μας περίμενε η Έλλα με τον αρραβωνιαστικό της τον Στάθη στην εκκλησία που ήταν και οι νονοί του παιδιού.

"Αγάπη μου να τον χαίρεσαι!" Είπε η Έλλα και με φίλησε.

"Μακάρι να χαιρόταν και ο άλλος αλλά δεν πειράζει." Είπε ο Στάθης.

"Τι εννοείς;" Τον ρώτησα γιατί ανησυχούσα.

"Θα σου πω μετά!" Είπε και μπήκαμε μέσα στην εκκλησία.

Τελείωσε η λειτουργία κι πήγαμε σπίτι να αλλάξω και να φτιαξω τον Πέτρο ο οποίος είχε καταταλαιπωρηθεί. Ήρθε και ο Στάθης με την Έλλα.

"Λεγε!" Του είπα μόλις μπήκαμε σπίτι.

"Πρώτον δεν ξέρει ότι έχει παιδί!" Είπε όλο νόημα.

"Καλά άστο αυτό!" Είπα.

"Δεύτερον η Ζωή του έχει φάει την ζωή και τα λευκά του." Συνέχισε.

"Και τρίτων;" Ρώτησα.

"Το τρίτο θα το μάθεις άλλη μέρα!" Είπε και μου έκλεισε το μάτι.

"Καλά ελάτε λίγο να με βοηθήσετε με τον Πέτρο!" Είπα και ανεβήκαμε πάνω τον ετοιμάσουμε.

Μετά άκουσα κάποιον να μπαίνει μέσα στο σπίτι. Ήταν ο Αντώνης ο οποίος θα γινόταν λογικά ο θετός πατέρας του Πέτρου.