Η Ειρήνη βρίσκεται στην πρώτη λυκείου. Είναι η "μικρή" και η "καινούρια". Η μόνη γνωστή είναι η κολλητή της η Γαυριέλλα που από καιρό προσπαθούσε να την πείσει να έρθει στο σχολείο της. Όμως παρα τη θέλησή της θα μπλεχτεί με τον Φώτη. "Τότε πέταξε τ...
"Τι τι έγινε; Δεν είχαμε πει από προχθες ότι θα πηγαίναμε στο χωριό!" Του απάντησα.
"Α! Ναι!" Είπε και σηκώθηκε αμέσως.
Εγώ έβαλα ένα άσπρο τιραντάκι με ένα τζιν καμπάνα, λεοπαρ φουλάρι, καφέ ζακέτα και καφέ τακούνια. Επιασα τα μαλλιά μου σε κοτσίδα και ήμουν έτοιμη σε χρόνο ρεκόρ!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Εντυσα τον Πέτρο και αφού τελείωσε και ο Φώτης με το ξύρισμα του κατεβήκαμε στο αμάξι.
Εδεσα τον μικρό στο καθισματάκι του και έβαλε μπρος την μηχανή. Μετά από μισή ώρα ήμασταν στο λιμάνι της Ραφήνας.
"Ανέβα εσύ με τον μικρό και θα έρθω κι εγώ αφού αφήσω το αμάξι!" Είπε και μου έδωσε τα εισητήρια.
"Θα σε περιμένω στο σαλόνι!" Είπα, πήρα την τσάντα με τα πράγματα του μικρού και ανεβήκαμε στο πλοίο.
Καθίσαμε σε ένα και μοναδικό σαλονάκι που βρήκαμε. Μετά από λίγο ήρθε και ο Φώτης.
"Τυχερός που είσαι!" Είπε ο Φώτης στον μικρό.
"Γιατί μπαμπά είμαι τυχερός;" Τον ρώτησε.
"Γιατί η μαμά σου βρήκε καναπέ να καθίσουμε! Είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάπου να κάτσεις!" Του απάντησε ο Φώτης.
"Ναι αλλά έχει πολλές καρέκλες! Γιατί είναι δύσκολο;" Επέμεινε ο μικρος.
"Γιατί αυτό το μέρος που καθόμαστε είναι ξεχωριστό!" Είπε και τον πήρε στα πόδια του.
"Τι είναι ξεχωριστό!" Ρώτησε ο Πέτρος.
"Είναι κάτι σαν την μαμά σου!" Είπε και με κοίταξε.
"Δηλαδή;" Ρώτησε.
"Δηλαδή για εμένα η μαμά σου είναι ξεχωριστή. Δηλαδή είναι κάτι πολύ καλύτερο από όλες τις άλλες γυναίκες! Είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα το οποίο όμως είναι και πολύ δύσκολο να το βρείς. Το θαύμα θα γίνει μία φορά!" Είπε.
