Sounds Like Adventure

Κεφάλαιο 30

Κατεβήκα καώ και είδα τους άλλους να ψήνουν το αρνί.

"Καλημέρα!" Είπα σε όλους.

"Καλημέρα; Πως και δεν κατέβηκε ο Φώτης;" Με ρώτησε ο Άλεξ.

"Ήταν λίγο κουρασμένος. Έτσι τον άφησα να κοιμηθεί λίγο ακόμα. Σε λίγο θα κατεβεί!" Είπα κρύβοντας την αλήθεια.

"Μπα μην τον αφήνεις πολύ γιατί μπορεί να ξυπνήσει αύριο!" Είπε πειραχτηκά ο Μαξ.

Γελάσαμε όλοι και αρχίσαμε να μιλάμε. Μετά από κανένα τέταρτο ήρθε ο Φώτης και φαινόταν αναστατωμένος.

"Ειρήνη μου έρχεσαι λίγο;" Με ρώτησε.

"Ναι." Είπα και με οδήγησε στην άλλη μεριά του σπιτιού.

"Τι έγινε;" Τον ρώτησα.

"Τι δεν έγινε να λες;" Μου είπε με ένταση.

"Ηρέμησε και πες μου." Του είπα.

"Χθες ήρθε Ελλάδα και έρχεται εδώ." Συνέχισε με την ίδια ένταση.

"Τι;" Τον ρώτησα έντρομη.

"Αυτό που άκουσες!" Απάντησε.

"Φώτη! Κοίτα με λίγο!" Είπα στον Φώτη ο οποίος έκανε βόλτες πάνω κάτω.

"Τι;" Μου είπε απότομα.

"Πρέπει να την αντιμετωπίσεις! Ηρέμησε. Αν την έχεις ξεπεράσει δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα. Και θα την αντιμετωπίσουμε μαζί! Είμαι εδώ για ότι χρειάζεσαι! Το μεγαλύτερο μέρος είναι δικό σου αλλά έχω κι εγώ κάτι να κάνω! Δεν θα σε αφήσω μόνο σου σε αυτό! Είμαστε μία ομάδα!" Του είπα κοιτώντας τον στα μάτια.

"Σε αγαπώ!" Μου είπε και με αγκάλιασε.

Ακούστηκε από πίσω μας μία κόρνα. Ένα μαύρο τζιπ ήταν στην είσοδο. Άνοιξε η πόρτα και βγήκε η Ζωή. Ήταν σχεδόν σαν τις φωτογραφίες. Μόνο που είχε παχύνει.

Φορούσε μία μίνι φούστα και ένα μπλουζάκι κοντό. Ψηλοτακουνα και πολύ πολύ μακιγιάζ. Είχε όντως αλλάξει.

Έβγαλε τα γυαλιά της και κοίταξε εμένα και τον Φώτη με κακία. Πλησίασε και είπε.

"Καλημέρα κοροϊδάκι μου!" Και τον φίλησε στο μάγουλο.

"Και καλημέρα." Είπε με υπεροψία σε εμένα.

"Τι κάνεις εδώ;" Την ρώτησε ο Φώτης εξαγριωμένος.

Του επιασα το χέρι για να ηρεμίσει λίγο.

"Σου έφερα κάποιον!" Είπε και πήγε πίσω στο αυτοκίνητο.