Sounds Like Adventure

Κεφαλαιο 29

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου με σήκωσε άρον άρον για να φύγουμε για την Άρτα. Φορτώσαμε τις βαλίτσες στο αμάξι και φύγαμε.

Τρεχαμε στο δρόμο σαν μανιακοί. Καταφέραμε να φτάσουμε μετά από δύο τρεις ώρες. Ήταν δώδεκα και κανονικά θα ειμασταν εκεί δέκα. Ναι μας πλάκωσε το πάπλωμα.

Δεν μας περίμενε κανείς. Φυσικά αφού είχαμε αργήσει μόνο δυο ώρες! Πρέπει να βαρέθηκαν. Και για άνοιξη δεν είχε και λίγη ζέστη!

"Ωραίο είναι το εξοχικό σου!" Είπα και ειδα ένα σπίτι σαν το δικό του σε μέγεθος.

"Ευχαριστώ!" Είπε καθώς έβγαζε τις βαλίτσες από το αμάξι.

"Τους στήσαμε λίγο τους γονεις σου!" Είπα και γέλασα.

"Μπα! Πάντα ξέρουν ότι θα έρθω δύο τρεις ώρες αργότερα απ' ότι θα τους πω οπότε δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περιμένουν!" Είπε και γελάσαμε και οι δύο.

Τον βοήθησα με τις βαλίτσες και τις ανεβασαμε μέχρι την είσοδο. Εκεί ήρθε ένας μπάτλερ και προσφέρθηκε να τις κουβαλήσει.

"Θα θελατε να μου δώσετε τις βαλίτσες σας;" Μας ρώτησε.

"Όχι δεν πειράζει θα τις πάμε εμείς!" Είπα και μας οδήγησε στο δωματιο μας.

Ήταν ένα μπεζ δωμάτιο. Είχε ο ένας τοίχος φιμε τζαμαρία πάλι που έβλεπε στον κήπο και στην θάλασσα στο βάθος. Το κρεβάτι ήταν διπλό και γεμάτο μαξιλάρια. Αυτό ήταν υπερυψωμένο και πήγαινε με σκάλα. Είχε μία ντουλάπα - δωμάτιο και ένα γραφειάκι.

Άνοιξα την βαλίτσα μου σε ένα σκαμπο στην άκρη. Έβγαλα όλα μου τα ρούχα σε κατηγορίες και μπαινόβγαινα στην ντουλάπα. Τελικά μου άρεσε η ιδέα του να έχω σε κατηγορίες τα ρούχα μου. Το έκανε πιο εύκολο να τα βρεις.

Σε μισή ώρα είχα αδειάσει και τις δυο βαλίτσες μου. Κοίταξα τον Φώτη να δω τι είχε κάνει και μισή ώρα απλά με κοίταζε να πηγαινοέρχομαι μέσα στην ντουλάπα.

"Ακόμα κάθεσαι; Σήκω να με βοηθήσεις να τακτοποιήσουμε τα πράγματα!" Είπα και τον τράβηξα από το χέρι για να σηκωθεί.

"Ήρεμα! Προς τι ο πανικός;" Με ρώτησε.

"Δεν είναι πανικός! Απλά όσο πιο γρήγορα τελειώσουμε τόσο πιο πολύ ώρα θα έχουμε να διασκεδάσουμε!" Του εξήγησα.

"Μου αρέσει η σκέψη σου!" Είπε και σηκώθηκε.

Τακτοποιήσαμε και την βαλίτσα του και βάλαμε τις βαλίτσες στην άκρη κάτω από το κρεβάτι που είχε ένα ντουλαπάκι. Μέσα σε μία ώρα ήμασταν έτοιμοι!