Gergin görünüyordu.
-Ben... Ben...
Gülleri uzattı.
- Yardımların için teşekkür ederim ve çok üzgünüm,yaptıklarım için.
Buketi aldım.
-Önemli değil,Arslan. İçeri gelmek ister misin?
Kararsızlık içerisinde bir süre orada durdu. Kolundan tuttum ve içeri çektim.
Salona geçtik. Kurabiye ve çay ikram ettim. Gerginliği hala geçmemişti.
- Beni nasıl affedebilirsin, anlamıyorum.
Bunu ben de bilmiyordum. Yaptıklarına rağmen onu affedebilmiştim.
- Ben de bilmiyorum ama...
- Ama?
Bana bakıyordu. Yan yana oturduğumuz için oldukça yakındı,yüzü.
- Bir daha bana böyle davranma.
Gözlerini kaçırdı.
- Üzgünüm.
Bir süre sessizce oturduk.
- Artık soru sormaktan vazgeçtin herhalde?
Ona baktım. Kurabiyelerden birini aldı.
-Evet. Anlatmak istersen dinlerim ama bir daha sormayacağım.
Bir zaman sonra konuştu.
- Neden buraya taşındınız?
- Babam tekrar evlendi.Yeni eşi burada doktorluk yapıyor. Babam da onun bulunduğu hastaneye geçiş yaptı.
-Anladım. Peki o nasıl?
- Kim?
- Anla işte. Yeni annen.Sana karşı nasıl?
- Birincisi o benim annem değil. İkincisi gayet iyi.
Kahverengi gözleri merakla aydınlandı. Yüzümü taradı.
- Umarım bu doğrudur. Peki annen?
- Ben bir yaşındayken ayrılmışlar.Onu hiç tanımadım.
- Anlıyorum. Ya arkadaşların? Onları özlüyorsun?
Duraksadım. Aklıma Rüzgar geldi. Onun sıcacık bakan yeşil gözleri... Ardından onu unutmaya karar verdiğim gerçeğini hatırladım. Peki bunu nasıl yapacaktım ki ben?
O sırada eli yüzüme uzandı. Ve farkında olmadığım gözyaşımı sildi.
Sonra önüne döndü.
Hemen o ruh halinden çıkmaya çalıştım.
-Özlüyorum ama bir süre sonra...
Sözümü kesti.
- Unutursun. Şimdi zor geliyor olabilir ama insan bir zaman sonra alışıyor.
Hayır Deniz,soru sormayacaksın.
Telefonu çaldı.
-Evet?
- Şimdi mi?
- Peki tamam hemen geliyorum.
Kapattı.
- Teşekkürler. Artık gitmeliyim.
- Peki. Güller için teşekkür ederim.
Sadece baktı. Ama bakışı bir şeyler anlatıyor gibiydi. Yüz ifadesi her zamanki gibi sert değildi.
Dışarı çıktı. Kapıda durdum. Sokağa çıktığında bana döndü. El salladı.Ben de ona el salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Sevgilim
Teen FictionYüzüme sıçrayan cam parçalarının açtığı kesiklerden,kanlar akıyordu. Artık buna daha fazla katlanamazdım. Hızla evden çıktım ve o beni durdurmaya dahi çalışmadı. Dışarı çıktığımda gecenin karanlığı etrafımı sardı. Yağmur hızlanıyordu ve benim gide...