Psikopat Sevgilim

Siyah Gül

Sabah Yaprak'ın söylediği şarkıyla uyandım.Hazırlandıktan sonra yurttan ayrıldık.Yolda giderken Yaprak konuyu Rüzgar'a getirdi.

-Bak Yaprak şu an bundan bahsetmeyi hiç istemiyorum.Lütfen.

-O zaman neler olduğunu anlat sen de.Dün gece iyi olmadığın ortadaydı.Artık bir cevap almak istiyorum.

-Yaprak!

O esnada yanımızda Arslan belirdi.Göz göze geldik.Bakışlarımı kaçırdım ve Yaprak'ı kolundan çektim

-Günaydın.

Dedi, soğuk;samimiyetsiz sesiyle.

Yaprak karşılık verdi;bense oralı olmadım.Yaprak'ı çekiştirdim.Arslan'ın soğuk sesini tekrar duydum.

-Deniz,konuşabilir miyiz?

-Hayır.

-Lütfen...

-Gidelim,artık.

-Deniz...

-Bir süre konuşmayalım.

-Ama ben birşey söylemek ist...

-Yeter!Duymak istemiyorum! Özellikle şimdi!

Adımlarımı hızlandırdım.Yaprak arkamdan geliyordu.Arslan ise yanımdan geçip gitti.Yüzü çok ciddiydi.

Yaprak nefes nefese yetişti.

-Deniz! Yavaşla biraz! 

Durdum.O da biraz soluklandı.

-Hemen neler olduğunu anlatıyorsun.

-Yaprak bunu şimdi konuşmayalım.

-Onu konuşmayalım;bunu konuşmayalım.Yeter,Deniz! Ben senin için kalkmış buralara gelmişim ve sen bana şimdi değil diyorsun.

Ağzımı açtım ama konuşmama izin vermedi.

-Hayır efendim! Artık bilmek istiyorum. Dün gece neler oldu?!

Yakındaki bir parka gittik ve olan biten herşeyi anlattım.

-Ne yani seni öptü?

-Evet,kaç kez tekrarlamalıyım ki bunu?

-İyi de neden?

-Bilmiyorum ve bilmek istediğimden emin değilim.

Banktan kalktı ve dolaşmaya başladı.

-Bunun tek bir açıklaması olabilir;bu çocuk senden hoşlanıyor!

-Hayır,Yaprak.Yanılıyorsun.Nedenini tam olarak bilmiyorum ama beni kullanıyor.

-Ama nasıl bu kadar emin olabiliyorsun ki?

- Artık gidelim mi?

-Peki.
Dedi isteksizce.

Okulda birçok kez Arslan ile karşılaştık. Ancak ne o konuştu ne de ben.
Yurda döndüğümde tek yaptığım şey uyumaktı. Arslan'ı düşünmek istemiyordum.

İki Hafta Sonra

Yine aynı rüya ile uyandım; Arslan'ı ölürken görmüştüm. Bu durumda görülen kişinin ömrünün uzadığı söylenirdi; ama onu öyle görmek gerçekten çok acı vericiydi. Gözyaşlarımı sildim ve ayağa kalktım. Yaprak iki gün önce eve gitmişti,ailesini ziyarete.Ah evet, geçen bu süre zarfında babam ile konuşmuştuk. Önce pek ikna olmamıştı; fakat yurtta evde olduğundan daha iyi çalıştığımı,Yaprak ile her şeyin çok iyi gittiğini söyledim. Tabi Yaprak bunların on katını söyledi ve babamı ikna etmeyi başardı. Zavallı babam tüm bunların Derya Hanım yüzünden olduğunu anlayamayacak kadar iyi niyetli bir insandı. Derya Hanım ise bu olayın kendi başında patlamadığına sevinerek kendi hayatını yaşamaya devam etti.
Hazırlandıktan sonra odamın kapısını kilitledim. Babamın verdiği telefonu elime aldım. Mesaj vardı; Peri'den. Aşağıda olduklarını söylüyorlardı.Evet,Berke ve Peri sevgili konumuna gelmişlerdi. Onların bu ilişkisi insanı özendirmiyor değildi. Öylesine tatlı bir çift olmuşlardı ki birçok kez kendimi onları izlerken buluyordum.
Dışarı çıktığımda arabayı gördüm. Berke ve Peri yine gülüşüyorlardı.Elimde olmadan iç çektim. Aptal Rüzgar beni bir gün olsun görebilseydi,şimdi orada gülücük dağıtan çift biz olabilirdik. Boşversene Deniz! Adam onu sevdiğini bildiği halde seni aramıyor bile! Bilmemezlikten geliyor.
Son zamanlarda en iyi yaptığım şeyi yani sahte gülümsemi takınıp arabaya doğru yürüdüm.