-Yeter artık Arslan! Onu öldüreceksin!
Dövmeye devam ediyordu.Umut ayaktaydı ancak her an yere düşecekmiş gibi görünüyordu.Öksürükleri artmaya başlamıştı.Ve bu haline rağmen Arslan'a karşılık vermeye çalışıyordu.
Bu sahne onu ilk gördüğüm akşamı hatırlatmıştı.Umut'u öldüresiye dövdüğü akşamı...
Arslan'ın koluna yapıştım ve onu ayırmaya çalıştım ama çabam boşunaydı.Birşeyler yapmalıydım.
Arslan'a tekrar yaklaştım Umut'a doğru bir adım attı.Yeni bir yumruk savurmak üzereyken ona sıkıca sarıldım ve gözlerinin içine baktım.
-Yeter lütfen.
Bana dikkatlice baktı.
-İyi misin Deniz?
-Sayende.
O da bana sarıldı.Alnımdan öptü.
Bir süre öylece kaldık,hiçbir şey söylemeden.
-Onu hastaneye götürmeliyiz.
Dedim,istemeyerek güçlü kollarından ayrılırken.
Başını salladı.
-Buna gerek yok bence.
Dedi.Arkamı döndüğümde bulunduğumuz yerden yürüyerek uzaklaşan Umut'u gördüm.Ona karşı bir acıma duygusu hissettim.
Böyle olmasını istemezdim.Arslan'a baktığımda Ekin'in evine baktığını gördüm.
-Sen ne kadar içtin bakalım?,
-Ne?
-Sarhoşsun.Konuşmandan anlamıştım zaten.
-O gerçekten sen miydin?
Güldüm.
-Evet.
Dedi ciddiyetini bozmadan.
Gülmeyi kesmeden konuştum.
-Senden nefret ediyorum.
-Biliyorum.
Dedi ve sarıldı.
-Yaptıklarından da.
-Biliyorum.
-Neden buradasın?
-Bunları sonra konuşalım.Seni evine götüreyim.
-Gitmeyeceğim.
-Gideceksin.
Beni bıraktı ve arka tarafı işaret etti.Dönüp baktığımda sinirden çıldırmış Yaprak ve Rüzgar'ı gördüm.Bize doğru geliyorlardı.
-Deniz,neredesin sen?! Aklımı kaybediyordum.Ne kadar aradım biliyor musun?Bu lanet partide ne kadar çok insan var.
Dedi ve saçlarını karıştırdı,Yaprak.
Ve sonra orada olduğunu yeni görmüş gibi Arslan'a baktı.
-Sen nerden çıktın?
-Önemli değil.Sanırım gitseniz iyi olacak.Ayakta duracak hali yok.
Ve beni bıraktığında anladım belime kolunu doladığını.
Rüzgar koluma girdi.
-Ya ben sarhoş falan değilim!Görmüyor musunuz gayet mantıklı davranıyorum.
Rüzgar ve Arslan kısa süre birbirlerine baktılar.
-Teşekkürler.
Arslan yanıt olarak başını salladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Sevgilim
Teen FictionYüzüme sıçrayan cam parçalarının açtığı kesiklerden,kanlar akıyordu. Artık buna daha fazla katlanamazdım. Hızla evden çıktım ve o beni durdurmaya dahi çalışmadı. Dışarı çıktığımda gecenin karanlığı etrafımı sardı. Yağmur hızlanıyordu ve benim gide...