Trespass | yoongi ✔

Yirmi : 스물

Gerçek Choi Ye Gi bu değildi. Ya da asıl Ye Gi buydu, sadece ortaya çıkmayı bekliyordu. Bunu ben bile çözemezken dışarıdan nasıl bir izlenim verdiğimi düşündüm. Gerçek Ye Gi hangisiydi?

★★★★

Ne kadar sürdüğünü anlamadığım bakışma faslını Yoon Gi bozdu "Arabaya geçelim"

Başımla onayladım ve dediğini yapıp arabanın anahtarı bende olduğu için arabaya ilk binen ben oldum. O arabaya binene kadar anahtarı kontağa yerleştirip kolaylık sağlamıştım bile.

Göz teması kurmadan arabayı çalıştırdı ve tıpkı buraya gelirken olduğu gibi diğerleri arasında en arkada olarak sürmeye başladı.

"Anlat bakalım" dedi neden sonra "Nasıl geldin? O silah da neyin nesiydi?"

"Klasik bir yol olabilir belki ama tuvalet yalanı uydurdum ve işe yaradı" dedim ve sırtımı arkaya yaslayıp önümdeki camdan etrafı izlemeye koyuldum "Yanımda dikilen adam arkasını döndüğünde ise silahını aldım ve sizin yerinizi buldum, sonrasını biliyorsun zaten"

"Biliyor musun?" Dedi "Senden korkulur"

"Hadi ama" deyip bana yakın olan koluna hafifçe vurdum "Burda sen varken o iş bama düşmez"

Fakat bir sorun vardı. Yoon Gi küçük bir inilti çıkarmış ve yüzü buruşmuştu. Vurduğum elime baktığımda ise üstündeki süveter katmanını aşıp elime bulaşan az miktarda kan vardı.

"Yoon Gi" dedim fısıltıya yakın bir ses tonuyla "Yaralanmışsın"

Istifini bozmadı "Sorun değil. Küçük bir çizik"

"Durdur arabayı" dedim yine aynı şekildeki fısıltı ile. Durmadığında ise sesimi yükselttim "Min Yoon Gi! Arabayı durdur!"

Ani bir frenle durduğunda kemerim bağlı olmadığı için öne doğru savrulsam da aldırış etmedim "Kolunu göster!"

"Sorun değil dedim Ye Gi" sesi sinir bozucu derecede sakindi.

"Nasıl oldu o?" Dedim. Sesim normale dönmüş fakat endişem halen aynı seviyedeydi.

"Sen tetiğe bastığında" dediğinde kurduğu cümle birkaç kez beynimde yankılandı.

Yoon Gi yaralı kolunun elini yüzüme yerleştirip baş parmağını göz çevremde gezdirdi "Böyle olacağını biliyordum" deyinceye kadar gözümün sulandığını hissetmemiştim.

"Ilk yardım çantan vardır umarım" dedim gözyaşlarımı akmamaları için güçlükle tutarken.

"Var" dedikten sonra başının üstündeki gözü açtı ve küçük kare kutuyu çıkarıp dizinin üstüne koydu.

Saçlarımı çekiştirdim "Yolcu koltuğuna geç, sürücü koltuğu çok sıkışık. Sana pansuman yapacağım"

Sorgulamadan arabadan indiğinde ben de indim ve az önce oturduğum yere oturuşunu izledim.

Dolan gözlerim yüzünden bulanık görüyordum fakat yaşadığım durgularla birlikte salgıladığım hormonlar sağlıklı tepki vermeme engel oluyordu.