alphabet boy | hoseok

who am i living for?

Aralık ayından nefret ederdim ve evden çıkmak istemezdim.

Beni zorla bir yere götürdüğünde, tüm yol boyunca bana uğruna yaşadığın şeyi göstereceğini söylemiştin.

Bunu neden benimle paylaşmak istediğini bilmiyordum sadece seni takip etmiştim.

İnsan dolu kafeye girdiğimizde ise, büyük bir masaya doğru yürümeye başlamıştın.

"Çok beklemediniz ya?" demiştin koltuklardan birin otururken. Ayakta dikilerken meraklı gözleri hissetmiştim.

Kolumdan çekip beni de oturttuğunda, çocuklardan biri gülerek sana bakmıştı.

Yanındaki kızı, çocuk gözleri ile onu gösterip sana gülerken fark etmiştim.

Elleriniz birleşikken, uğruna yaşadığın şeyin bu olduğunu anlamak için dünyanın en zeki insanı olmaya ihtiyacım yoktu.

Bana dönüp gözlerinle masanın altında birleşen ellerinizi gösterdiğinde, ne yapmamı beklediğini bilmiyorum ama gülümsemiştim.

Min Ah'a mesaj atıp beni araması gerektiğini söylediğimi hatırlıyorum.

Sana 'annem aradı' yalanını söyleyip o kafeden çıkmıştım.

Tüm yol boyunca düşünmüştüm, benim uğruna yaşadığım biri var mıydı?

Bir sonraki gün anneme beni arayıp aramadığını sorduğunu biliyordum, yalan söylediğimi bildiğini de.

Sadece bir şeyleri düzeltmeye çalışırken daha da bozmak beni yormuştu. Olduğu gibi bırakıyordum.