alphabet boy | hoseok

building blocks

Pembe elbisemle anaokulunda salınırken, sen her zaman olduğu gibi kollarını bağlamış küçük mavi sandalyenin üstünde oturuyordun.

Öğretmenin getirdiği rengarenk blokları üst üste koyup büyük bir ev yapmıştım.

Ve o zamana kadar yanıma gelip bana karışmamış olman, garipti.

Mutlu da olmuştum, ilk defa bir şey yapmama izin verdiğini hatırlıyorum.

Bitirdiğimde ayağa kalkıp öğretmene göstermek için oyun odasından çıkmıştım.

Geri geldiğimde ise ortada yaptığım şeyden eser yoktu.

Sen bilmiyordum ama o gece eve gittiğimde, sessizce ağlamıştım.

O zamanlar ağlama nedenimin yıkılan evim olduğunu sanıyordum.

Aslında kalbimin kırıldığını yıllar geçtikten sonra anlayabiliyorum.