Mafya'nın Karısı (Tamamlandı)

-23-

Biraz daha vote ve yorumlarınıza ihtiyacım var ben sizin yorumlarınızla heveslenip yazıyorum lütfen votelerinizi benden esirgemeyin İYİ OKUMALAR...

*******************

Özgür'ün ağzından

Ece'yi eve bırakıp hemen depoyo sürdüm. Mert çok önemli bir işimiz olduğunu söylemişti. Demek ki biri bize yamuk yapmış görelim bakalım bize yamuk yapan adam kimiş

Depoya geldiğimde torpidodan silahımı alıp belime yerleştirdim ve arabadan inip depoya girdim. Tahmin ettiğim gibi Mert, Kerem ve korumalar bir adamı bağlamışlar

Mert beni görünce adamın yanından ayrılıp iki adımla aramızda ki mesafeyi kapattı.

"Bu adam kim" diye sordum soğuk sesimle

"Bu piç bizim mekanda uyuşturucu satıyormuş"

Adam ne yaptığının farkında olmadan gülüyordu, heralde birazdan çekeceği acının farkında değil. Sen gül bu son gülüşün. Adama biraz yaklaşıp elimi masaya koydum.

"Neye gülüyorsun" dedim sakin bir sesle, adam daha çok sırıtıp oturduğu yere biraz daha yayıldı.

"Sana ne," diyince sinir katsayım artmaya başlamıştı. Karşımda duran adamın uzun saçlarından tutup kafasını masaya vurdum.

Adam acı içinde inlerken Kerem sırıtıyordu. Mert ciddiyetini koruyup sert ve gergin yüzüyle beni izliyordu. Adama döndüğümde kaşından kan akıyordu.

"Sen benim mekanımda nasıl uyuşturucu satarsın ha"

"Gözümü kırpmadan satım"

Adamın ani cevapları onu daha çok ölüme sürüklüyordu. Ama bu sefer öldürmeyeceğiö acı çektireceğim çünkü ölüm bir kurtuluştur. Dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Imm demek gözünü kırpmadan uyuşturucu satın o zaman bende gözümü kırpmadan seni öldürebilirim"

Adamın yüzünde küçücük bir tebessümden eser kalmamıştı. Yüzünde korku, panik, yusuf yusufluk vardı. Buda gülmeme neden olmuştu. Kafamı kaldırım Mert'e döndüm.

"Mert sen olsan ne yapardın"

Mert biraz düşünür gibi yapıp sırıtmaya başladı. Bu da korkunun bin kat artmasına neden olmuştu.

"Acı" dedi Mert kararlı bir sesle, işte Mert'in bu huyuna bayılıyorum sanki beynimi okuyordu. Kerem'e de dönüp aynı soruyu sordum. Kerem hiç düşünmeden cevabı pat diye yapıştırdı.

"Bence değerlisini keselim" diyince adam bir bana bir Kerem'e bakmaya başladı.

-Hayır hayır lütfen yapmayın

-Bidaha asla size bulaşmayacağım

-Lütfen beni bırakın

Adam tekliflerini sunup korkuyla gözlerimin içine baktı. Şimdi onu daha çok kestiriyordum. Adam diyorum da bu çocuk daha 19'luk falan uzun siyah saçları koyu kahve gözleri ve kaşında ki faça tam serseri havasındaydı.

Bende bu haldeydim o annem olacak yaratık kadın beni bıraktıktan sonra kendimi uyuşturucuya vurmuş kaşıma faça atırıyordum. Taki babamdan azar işittene kadar

Babam beni karşısına alıp gözlerimin için baktı ve bu cümlerle gerçektende büyümem gerektiğini anlamıştım.

"Evlat kendine gel ve silkelen yoksa hayat seni en acı şekilde silkeler"

Demişti.bana o sözleri düşündürmüştü beni ne demek istemişti. Sabah akşam bunu düşünmüştüm

Düşündüm beynim yanana kadar düşündüm ve bir sonuca varmıştım. Artık kendime gelmem gerktiğini anlamıştım. Evet annem denen o kadın beni bırakıp gitmişti.