Mafya'nın Karısı (Tamamlandı)

-38

Bedenimin donması bir olmuştu...

"Lannnnnnnnnnnn Barlas öldüreceğim seni"

Yataktaki oyuncak bebeği hızla duvara çarpıp depodan çıktım.

"Abi sakin ol, bulacağız"

Bu laflardan sıkılmıştım... onlar benim ailem nasıl sakin olayım ha nasıl, duvarlar artık üstüme üstüme geliyor daralıyorum.

Onları istiyorum kollarımda istiyorum... çok özledim ikiside burnumda tütüyor.

****

"Özgür" beynim uğulanırken yavaşça gözlerimi açtım. Aman Allah'ım meleklerim karşımda bana bakıyorlar.

"Ecem"

"AŞKIM bul bizi, korkuyorum"

"Bulacağım aşkım, bulacağım" onlara tam bir adım atacakken benden bir adım uzaklaştılar.

"Meleğim yanıma gelsene" meleğim kafasını iki yana salayıp ağlamaya başladı ve Rüzgar' ın boynunu öptü.

"Gelemem aşkım" elerim sinirle saçlarıma giti.

"Neden, özlemedin mi beni?"

"Özledim, en çokta kokunu özledim"

Gel o zaman diye haykırmak istedim ama yapamadım sesim çıkmıyordu usulca elimi uzatım.

Ben elimi uzatır uzatmaz bir adım attı... bende bir adım yaklaştım meleklerime, ellerimiz tam birleşecekken gözüm ellerimize kaydı.

Ece'ye baktığım sırada yok olmuştu. Etrafıma bakarken karanlık bir odada bomboş buldum kendimi.

Bedenim yere düşerken etrafa bakıp;
"Ecemmmmmmmm" diye haykırdım.

Yataktan kan ter içinde kalkarken etrafıma bakmaya başladım. Otel odasında yatakta yatıyordum...

Bedenimi sert bir şekilde tekrar yatağa bıraktım. Onları bulmam lazım, bulmam lazım yoksa içimde ki ağırlıktan ölecektim.

Hızla yerimden kalktım. Odadan çıkıp yan odada ki oturma odasına girdim. Herkes bir şeylerle ilgileniyordu...

Bide yabancı tanımadığım iki kişi daha vardı. Ikiside kafasını bilgisayara gümüş kurcalıyorlar.

"Ne oluyor, burda" herkesin gözü bana kayarken bende onlara bakmaya başladım.

"Sinyalerden bulmaya çalışıyoruz"

Hızla o bilgisayarla ilgilenen çocuğun yanına gidip oturdum. Ve bilgisayara bakmaya başladım. Bir alet haritada dolaşıyor.

"Onları bul" yanımda oturan çocuk kafasını salayıp bilgisayara daha çok odaklandı.

**
Zaman geçerken daha hiç bir iz bulamamıştık. Sinirlerim alt üst olurken hızla duvarda asılan çerçeveyi yere indirim. Sinirle yere çöküp ağlamaya başladım.

Evet ben Özgür Çakır ağlıyordum. Özlemek bir insana bu kadar mı ağır gelirdi?. Kalbim boşlukta süzülürken tekrar aklıma geliyorlar ve ben kendimden nefret ediyorum.

Her şey benim yüzümden olmuştu. Onları yalnız bırakmamalıydım kahretsin gözlerimden tek tek gözyaşları süzülüyor. Ve kalbime bir hançer gibi saplanıyordu.

"Buldum"

Ece;

Bedenim korkuyla titrerken Rüzgar' ı sakinleştirmek adına kucağımda, salamaya başladım. Kaçırıldığımızdan beri hep ağlıyordu yüzü kızarırken hızla tozlu yerden kalkıp kapıya vurmaya başladım.