Wish We Could Happen

Chapter 6

Thunder John Mañego

It's been what? 3? 4? 5years? No! It's fcking 7 years since he was gone. Since he left me hanging. He left without any words. For the past 7 years, we have no communication. He deactivated all his social media accounts.

It's been 7 years, marami ang nagbago sakanya. His biceps and triceps are well built. Clean cut na ang dati niyang buhok na nakabangs pa. He became taller. At alam kong siya yun. My used to be bestfriend but left me.

Siya lang din ang may alam ng tungkol kay Elle. Sakanya ako nagsasabi noon.

"Missed me, Venice?" Tanong niya while smirking. Hindi ko alam kung yayakapin ko sya kasi I've been longing for him but on the other hand, nagagalit ako sakanya. Pero nangingibabaw ang pagkamiss ko sakanya.

Nangingilid na ang mga luha ko. Nabitawan ko ang mga libro at ang bag ko at di ko namalayan ang pagtakbo ko papunta sakanya.

"Thunder!!" sumabit ako sakanya at humikbi na ng tuluyan. Sinalo niya ang at hulakhak siya.

"I knew it. You missed me"

"Nakakainis ka!! What happened to you?! Gusto kong magalit sayo pero di ko magawa!!" Sabi ko sakanya habang humihikbi.

He chuckled "madami akong utang sayo, so? Coffee?" bumaba ako sakanya at sinamaan siya ng tingin "Hahahaha. Hanggang ngayon? Sige na sige na, ice cream house nalang tayo" ayoko talaga nalang kape! Nag-aalburoto tyan ko dun.

****

Nakwento saken ni Thunder lahat ng dahilan niya kung bakit ako umalis. Nagkasakit pala ang lolo niya sa states at pinilit sya ng daddy niya na sya muna ang magpatakbo ng kumpanya nila sa states. His father commanded not to ise social media para di siya matrigger umuwi ng Pinas.

He tried to contact me pero di niya ako nakontak dahil sa sama kasi ng loob ko sakanya, nagpalit ako ng number. Di naman niya alam ang landline number namin sa bahay.

"Thanks for tonight, Thunder. Gusto mo bang pumasok muna?"

"You're welcome. Buti nalang mabait ka talaga at nakinig ka sakin" ginulo niya ang buhok ko. I find it sweet pero nung mga bata kami, ayaw na ayaw ko. Siguro namiss ko lang talaga siya. "I'll go now. sa susunod na ako papakita kay Vincent. Baka mabugbog ako nun" sabay kaming napatawa.

I waved him goodbye and mouthed 'ingat'

Pagpasok ko ay nakita ko si Elle na nasa couch namin at prenteng nakaupo.

"Sino yung naghatid sayo?" I saw his jaw clenched.

"S-si Thunder." I responded "Anong ginagawa mo dito?"

"I waited for you here for hours. Just to found out that you're with someone" bat ba siya nagagalit?!
"Did I just hear the name Thunder?" Si kuya.

"Ah yeah kuya. It's Thunder who dropped me by here. I just missed him and di ko na namalayan ang oras" I turned my gaze to Elle. "Im sorry, Elle" nagulat siya dahil di ko na siya tinawag na kuya.

"Vince, mauuna nako" tinanguan lang siya ni Kuya at dumiretso na siya sa main door. He didn't say goodbye to me? Parang may kumirot sa puso ko.

"What was that?" Bulong ko sa sarili ko na hindi nakatakas sa pandinig ni kuya.

"May importante daw siyang sasabihin sayo pero di ko alam ung nangyari at bigla siyang umalis." Kuya said while we're both staring at the door.

"Kuya?" I called him. Nagkatinginan kami. "He always sent me mixed signals, I-I'm confused. He has Cass while he's sending me those signal. I-I can't----"

Di ko na natapos yung sinasabi ko, kuya pulled me to his chest at di ko namalayan na umiiyak na pala ako.

"Hush, baby. I'll talk to him"

hinatid ako ni kuya sa kwarto ko and I thanked him. He planted kiss at the top of my head and mouthed good night.

Nahiga ako sa kama ko when my phone suddenly rang.

Unknown caller?

"Hello?" Boses palang. Alam kong siya to. Alam kong siya lang ang pwedeng kong matakbuhan ngayon.

"Thunder..." ang i burst out in tears again. Gaya ng dati, si Thunder pa rin talaga ang naiiyakan ko. Seven years had passed pero walamg nagbago.

"What happened?!"

"S-si Elle" I said in between my sobs.

"Siya pa rin pala? Siya pa rin hanggang ngayon?" Rinig ko ang irita sa boses niya. Pero nanatili syang nakinig saken.

Pagtapos kong mailabas ang sama ng loob ko sakanya. I just hear sigh fro. The other line.

"Get some rest, Ten. I'll be picking you up tomorrow. 7am. I'll gonna tell you something, about the letter" napaupo ako at kinapa ang bulsa ko. Muntik ko na tong malimutan.

"But--"

"No buts, Kirsten. I don't take no as an answer this time. Skip classes for tomorrow. I'll tell Vincent about this"

Wala naman akong magagawa, I think, kelangan ko rin talaga to. I need a break.

"Ok. But about the letter---"

"Tomorrow." Then he ended the call.

Nag palit na ako ng pantulog at nahiga na. Before I turn my lamp off. My phone beeped beside it.

from Thunder:

Good night, sweetie :) sweet dreams. Don't forget to pack your things for three days. Okay? I already talked to your school dean. He's my tito remember? Your profs will give you hand out. See you!

Napanganga nalang talaga ako sakanya at di na nagreply. Grabe! Di pa rin talaga siya ngbabago!