Wish We Could Happen

Chapter 12

Pain and Longing

Nakapag impake na ako at excited na excited ako. Pupunta ako ng Cali para surpresahin si Papa. I missed him so much! After 4years, makikita ko na ulit sya.

Ilang oras din ang naging byahe ko, 3hrs Tarlac-Manila at 16hrs. From Manila to California. Dun muna ako magi-stay ng 2weeks.

Papatunayan ko sakanilang lahat na mali sila ng inaakala. Hindi kaya ni Papa ang magtaksil.

**

andito ngayon ako ng doorstep ng apartment ni papa. Pagtapos ng tatlong katok ay nagbukas ito.

"Papa!! ---" lahat ng excitement ko sa mukha napalitan ng pagkalumo.

Babaeng matangkad, maputi. American feature. Kita ang kurba ng kanyang katawan dahil naka undies lang siya. Tinignan ko yung number ng apartment baka nagkamali lang ako pero yun talaga ehh. M206.

"Uh, excuse me? May I know if Mr. Randy Mendez is in there?"

"Who are you?"

"I-I'm his daughter." Kinakabahan na talaga ako.

"Last month, a woman came here to find her husband. And she's claiming my boyfriend as hers. Now, daughter?" Mataray at matigas na ingles ang pagkakasabi niya rito.

Sasagot palang sana ako ng biglang may yumakap sa babae mula sa likod at humalik sa balikat niya.

"Honey, who is----" napatingin sya sakin at bigla syang nanigas sa kinatatayuan nya. Para syang sumabak sa ice bucket challenge ng limang beses sunod sunod. Ako naman, patuloy na rumaragasa ang luha galing sa mata ko.

"She said, she's your daughter." Umirap ito.

"Let me handle this. Get yourself dressed"

Umalis ang babae sa harap namin at nagsimula na akong sumabog.

"Anak---"

"Huwag na huwag mo akong tatawagin na anak!" Matapang kong sumbat sakanya. "Nagpunta ako dito kasi miss na miss na kita. Nagpunta ako dito para patunayan kay Mama na mali ang bininintang niya sayo!" Marahas konh pinahid ang luha ko. "Pero, nagkamali ako. Sinira mo ang pamilya natin, papa!! All these years, I've been longing for a father! All this time, pinagtatanggol kita kila mama. Pero eto? Wow! Papa!" Sarkastiko akong tumawa. "You wrecked me, papa. Di kita mapapatawad!"

Tumakbo ako. Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makababa ako ng building. Hindi ako hinabol ni papa. Ano pa nga ba ang aasahan ko dba? Sinira na niya kami, ako.

I dialled my kuya's number. Pero di sya sumasagot. Nagpunta ako sa isang mataas na lugar at dun ako sumigaw. I let out all my frustrations.

"I hate you, papa!!!" I screamed at the top of my lungs. "You'll gonna regret it, bigtime!"

"Kuyaaaa!!!! I need you kuyaaa. Come on! You're my hero, right?" Sigaw ko habanh umiiyak. Feeling ko magbre-breakdown ako sa sobrang hirap huminga.

"Kuyaaaaaaaaaaaaa!!!!!"

Napabalingkwas ako mula sa pagkakahiga. Kasunod ni kuya na niluwa ng pinto ko.

Tumalon ako mula sa kama at di na hinintay si Kuya na makalapit saken. Kumapit ako sakanya at nagpabuhat.

"Shhh!! Kuya's here. Anong nangyari?" Malumanay niyang sabi.

Humihikbi lamang ako sa balikat ni kuya at di nagsasalita. Ilang minuto at muling bumukas ang pinto ko. Iniluwa nun ang papa ko, ang dahilan kung bat nasira ako.

Bumaba ako kay kuya at tska sya hinarap. Dinuro ko sya. "Ikaw!" Kita ko ang gulat sa mga mata niya. "Ikaw ang dahilan kung bat hindi ako makaranas ng buong pamilya! Ikaw ang dahilan kung bat ako napariwara!" Hinampas ko sya sa dibdib. At lahat ng yun ay tinanggap niya. Pinipigilan na ako ni kuya pero di ako nagpatinag. Kitang kita ko rin ang sakit at pagsisisi sa mga mata niya. Pero ano pa bang magagawa nun? Diba wala na? Nasaktan na ako! "Bat ka pa bumalik?! Bat ka pa ulit nagpakita?! Kagusto mo talaga na nasasaktan ako! I hate you! I hate you so much!" Niyakap niya ako at pilit akong nagpupumiglas.

"Kuya! Tulong! Kuya kukunin niya ako. Ayoko kuya, ilayo mo sya saken." Humihikbi kong sabi.

Hinila ako ni kuya tska palang ako nakawala sa yakap niya. Niyakap ko si kuya ng mahigpit. "Kuya, paalisin mo siya please. Kuya ayoko sya makita!" Patuloy pa rin ako sa pag iyak.

"Pa, alis na muna kayo. Pakakalmahin ko lang si Kirsten." Umalis sya pagtapos sabihin yun ni Kuya. "Shh. Tama na, umalis na siya." Sabi nya ng hinagod ang buhok ko. Pinaupo nya ako sa kama at pinainom ng tubig na nasa bedside ko.

"Kuya, di pa ba sya aalis?" Tanong ko sakanya ng malumanay.

"Magpahinga ka na, maaga na, Ten. May pasok ka pa mamayang hapon."

"Kuya wag mo sya palapitin saken ha?" He nodded. "Kuya?"

"Hmm?"  Patuloy nya pa rin hinahagod ang buhok ko.

"Pwede mo bang tawagan si Thunder?" Maliban kay kuya, sya lang maaasahan ko.

"Sge, pero magpahinga ka muna. Si Thunder nalang magdadala sayo sa school, okay?" I tirely nodded.

Nahiga ako sa kama ko pero di na ako natulog.

45mins na siguro ang nakakalipas pero ganon pa rin ang pwesto ko, nakatulala sa gilid habang yakap ang unan. Inayos kanina ni kuya ang comforter ko hanggang bewang.

I felt a familiar presence at my side. He stroked his fingers to gently comb my brownish hair. Umikot ako at yumakap sakanya. Nakatukod ang siko niya sa ulunan ko at ang kabila ay sumusuklay sa buhok ko.

"Everything's gonna be alright." Bulong niya.

Ayoko ng umiyak. Pagod na ako.

"Andito lang ako, okay?" I nodded habang sinisiksik ko ang ulo ko sa tagiliran niya. "O tama na, nakikiliti nako ehh" we chuckled.

"Mas maganda ka pag nakangiti." Ibinangon niya ako. He tucked my lose hair and cupped my face. He laughed out loud. "Hahahaha. See? Ang panget mo! Hahahahaha" sinamaan ko siya ng tingin. "Oh? Lalo ka nyang papangit eh, hahahahaha. Smile na po." Inistretch nya yung labi ko para mangiti ako pero nanatili akong nakatingin ng masama sakanya.

Nagpout sya at nag frown. Napatawa naman ako. "Hahahaha. Ang panget mo magpout!" Sabi ko sakanya habang tumatawa.

"Ang cute ko kaya" tska pa sya nagpout ulit. Oo cute sya, pero hell no. I'll not admit it.

Patuloy lang ako sa pagtawa ng bigla niya akong higitin at ikulong sakanyang mga bisig. Nagulat ako pero di nawala ang ngiti ko.

"You're beautiful when smiling but more beautiful when laughing." Hinigpitan nya ang yakap and I returned the hug.

"Thank you, Thunder." He never failed to make me laugh. Minsan nga tinatanong ko sarili ko bat hindi nalang siya ang minahal ko, pero ganun naman talaga diba? Kung sino pa yung mga hindi tayo mahal, sila pa ung gusto natin.

At kung sino pa yung maeffort, sila pa yung hindi natin mapansin.

"Sge na magbihis ka na. Magla-lunch tayo sa labas at papasok ka pa." Hinila niya ako patayo tska itinulak ng banyo. "Ten minutes. Pag ten mins at di ka pa tapos papasukin kita dyan!" He said while grinning.

"But---" srsly? Anong matatapos ko sa ten minutes?!.

"No buts! Goooo!"

Wala na akong nagawa. Pumasok ako ng banyo habang malayang umaagos ang tubig sa katawan ko galing shower eh naisip ko si papa.

I've been longing  for a father. But the pain he caused maid me feel numb.

I'm torn between forgiving him and continue despising him.

I dont know what to do. Mahal ko sya pero masakit talaga.

Nabalik ako sa ulirat ng may kumatok sa banyo.

"Ano, Ten? Papasukin na kita?" I heard him Laughing behind the door.

"Ayan na! Patapos na." Well the truth, wala pa akong nasisimulan.

*****